به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از ایندیپندنت، تاریخ عراق طی 40 سال گذشته سرشار از اتفاقاتی بوده که به اشتباه به عنوان یک نقطه عطف برای زندگی بهتر قلمداد شده اما تنها سرآغازی بر جنگهای داخلی بیشتر پس از اشغال نظامی این کشور توسط آمریکا و سرنگونی صدام حسین بوده است.
تمام گروههای سیاسی در عراق در دورههای مختلف نماینده حامیان خارجی خود بودهاند اما درحال حاضر به نظر میرسد این جنگ درمراحل پایانی خود قرار دارد زیرا جنگهای داخلی در عراق برندهها و بازندههایی را معرفی کرده است.
شیعیان، سنیها و کردها مهمترین بلوکهای سازنده در جامعه عراق به شمار میروند. سنیها که یک پنجم جمعیت را تشکیل میدهند بخش عمدهای از نفوذ خود را از دست دادهاند زیرا از داعش به عنوان مهمترین ابزار خود برای مخالفت در برابر دولت محلی استفاده کردند و درست یا نادرست در این شکست سهیم هستند. مهمترین شهرهای آنها مانند موصل و رمادی به خرابههایی تبدیل شده است. روستاهای سنی در امتداد جادههای اصلی تخریب شدهاند زیرا به عنوان پایگاه شبهنظامیان برای استقرار مین و مواد منفجره مورد استفاده قرار میگرفت.
همکاری شیعیان و کردهای عراق نیز در مخالفت با صدام حسین شکل گرفت و مبنای تقسیم قدرت میان آنها شد. اما پس از مدتی بغداد و اربیل به چشم دو رقیب متخاصم با یکدیگر برخورد کردند.
برگزاری همه پرسی برای کردستان عراق شاید در ابتدا ایده چندان بدی به نظر نمیرسید اما با توجه به فارغ شدن بغداد از جنگ با داعش در مناطق سنی نشین مشخص شد که رویارویی کردها با دولت عراق یک اشتباه بزرگ بود زیرا آنها از لحاظ سیاسی و نظامی به هیچ عنوان قدرت مقابله با ارتش عراق را ندارند. از این رو به نظر میرسد نیروهای پیشمرگه در این نبرد بازنده شدهاند.
کردهای عراق اکنون احتمالا بخش اعظمی از مناطقی را که پیش از همه پرسی در اختیار داشته و از آنها بهره میبردند، از دست دادهاند. آنها نه تنها مناطق نفتخیز کرکوک را از دست داده بلکه ممکن است کنترل سه استان کلیدی را نیز دیگر در اختیار نداشته باشند. نیروهای عراقی درحال فشار به سمت شهر مرزی حساس فیشخابور بین ترکیه و کردستان عراق هستند. العبادی نیز هفته گذشته پیشنهاد کردها مبنی بر تعلیق نتایج همه پرسی را رد کرد و خواستار لغو کامل آن شد ( هرچند که تنها جنبه سمبولیک داشت).
انتهای پیام/