مهاجرین با پای جان راهی مرز شلمچه شدند/حضور پررنگ زوار افغانستانی اربعین در دومین سال اعزام قانونی+تصاویر

خبرنگار حوزه مهاجرین، خبرگزاری تسنیم: مانوری است عبادی و سیاسی، تجلی است از عشق بی‌ریا و عارفانه این مردم به اباعبدالله الحسین(ع)، اربعین حسینی چله‌نشینی عاشقانی است که تمام این یک ماه و 10 روز را سیاه پوشیده‌ و در سوگ شهدای کربلا گریسته‌اند، یک چشم اشک، یک چشم خون و حالا تمام داشته‌ها را به اندازه یک کوله‌پشتی کرده و راهی شده‌اند.

حال و هوای مناطق مهاجرنشین اما حال و هوای دیگری است، امسال دومین سالی است که مهاجرین افغانستانی ساکن در ایران به شکل قانونی می‌توانند در پیاده‌روی بزرگ اربعین شرکت کنند، از همان اوایل مهرماه و شروع پیش‌ثبت‌نام‌ها و موج مراجعات مهاجرین برای جا نماندن از اربعین، گویای این ارادت و شوقِ زیارت بود.

حالا فقط چند روز مانده به اربعین، ویزای برخی صادر شده و هنوز ویزای تعداد دیگری از مهاجرین نیامده و خلاصه چه در این محله‌های مهاجرنشین و چه در فضای مجازی و چه در گپ و گفت آنها هر چه هست حرف از این است که خوش به حال آنها که جانماندند...

تنها مرز تردد زوار افغانستانی مرز شلمچه است و اینجا «گلشهر» مشهد و مینی‌بوس‌ها و سواری‌هایی که نوبت به نوبت پُر می‌شوند و راهی شلمچه...

جالب است و قابل تامل و البته زیبا که در پیاده‎‌روی اربعین ناتوانی جسمی رنگ می‌بازد، خستگی‌ها شرمنده شهدای کربلا می‌شود و پیر و جوان و کودک کمر همت را بسته و با پای جان راهی می‌شوند.

ماشین کم‌کم حرکت می‌کند، مسافران سوار شده و همراهان با چشمانی پر از دعای خیر، اشکشان را بدرقه زوار امام حسین(ع) می‌کنند و حتما در دلشان می‌گویند خدایا سال دیگر نصیب من کن...

از مشهد به سمنان و چند ساعتی توقف و استراحت در موکب مهاجرین افغانستانی «سرخه»، برای زوار چای می‌آورند، زیباست و عجیب تواضع آدم‌ها در برابر زائری که نام حسین دنبال سرش باشد، فرصت خوبیست برای مادران که کودکان خود را بعد از لختی استراحت دوباره آماده حرکت کنند و زمان مناسبی است برای مردان و زنان مسنی که همین توقف‌های در مسیر تجدید قوایی برای زانوان خسته و دردمندشان است.

مقصد بعدی «قم» و راننده اعلام می‌کند برای اینکه جانمانیم و زودتر به شلمچه برسیم فقط ساعتی در موکب مهاجرین ساکن در قم توقف می‌کنیم و بلافاصله حرکت، دوست داشتم پیش از رفتن یک دل سیر به زیارت حرم حضرت معصومه(ع) بروم که ماند برای بازگشت...

شوق کودکان با سربندهای «یاحسین» و «یازینب» وصف‌ناشدنی است و زیباتر از آن صدای حزن‌انگیز و گرفته مردانی که در مسیر دعا می‌خوانند، صلوات می‌فرستند و خلاصه روحشان را جلا می‌دهند تا آماده حضور در بین‌الحرمین شوند.

رسیده‌ایم «خرمشهر»، می‌گویند نیم ساعتی تا شلمچه راه است، هر چه بیشتر به نقطه صفر مرزی نزدیک می‌شویم، جمعیت بیشتر، پرچم‌های برافراشته شده مشخص‌تر و موکب‌های بیشتری به چشم می‌آیند، پذیرایی از زوار، چای و قند لبخند پهلو، غذای گرم و تغذیه میان راهی، یکی کفش‌ها را واکس می‌زند و یکی التماس می‌کند زائری از سینی، خرمایی بردارد تا او هم در این مراسم بزرگ سهمی داشته باشد.

موکب‌های افغانستانی، پاکستانی و ایرانی بیشتر به چشم می‌آید، از دو ماه پیش که مجوز برپایی موکب‌ها صادر شد، فعالیت و روند استقرار موکب‌های مهاجرین افغانستانی نیز شروع و امروز شکوه عجیبی دارد پرچم‌های سه‌رنگ افغانستان بر فراز موکب‌های خدمت به زوار اربعین....

ادامه دارد...

انتهای پیام/.

ما را در تلگرام، فیسبوک و توئیتر دنبال کنید.