به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، مراسم جشن اختتامیه هفته تصویرگری 1396 در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در این مراسم کیانوش غریبپور دبیر هفته تصویرگری از تلاش تصویرگران برای کسب جایگاه واقعی خود در جامعه هنری بسیار گفت.
علی بوذری دبیر همایش کتابهای تصویری نیز با اشاره به افزایش میزان استقبال از کتابهای تصویری طی سالهای اخیر گفت: همایش کتابهای تصویری برای پاسخ به نیاز جامعه تصویرگران برپا شد.
طبق نظر هیئت داوران مهدی حجوانی از مؤسسان انجمن تصویرگران ایران به عنوان «نام همگام تصویرگری»، فرشید مثقالی به عنوان «نام بزرگ تصویرگری»، بهزاد غریبپور به عنوان «نام آشنای تصویرگری» و عاطفه ملکیجو به عنوان «نام نو تصویرگری» موفق به دریافت نشان «آبان» شدند.
همچنین در این مراسم از نرگس محمدی به خاطر دریافت جایزه سیب طلای دوسالانه براتیسلاوا، هدا حدادی به خاطر کسب مدال طلای آکادمی ادبیات کودک آمریکا و امیر شعبانیپور به خاطر دریافت جایزه جزیره سبز کنکور نامی 2017 تقدیر شد.
در ادامه بیانیه اعضای انجمن تصویرگران ایران به این شرح قرائت شد:
هزار گامِ افتخار، هزار راهِ نرفته
اینجا که ایستادهایم، پشت سرمان افتخارهای بزرگی داریم که در جهان کمنظیر است. شاید کمتر ملتی، بهویژه در میان قارهی کهن باشد که تا این میزان افتخارهای جهانی در تصویرگری داشته باشد. اما، اینجا که ایستادهایم، هنوز میانهی راه است. آری تصویرگری ما پرافتخار است اما تصویرگران ما در حدود شایستگیهای هنرمندانهشان زندگی نمیکنند. کسب و کارمان معطل مناسباتی است که باید برای روشن شدنشان تلاش کنیم. باید تصویرگری را از یک اقدام عاشقانه به یک حرفهی تمام عیار تبدیل کنیم. باید بیش از خودمان، مخاطبان ما از کارهایمان لذت ببرند. باید چشم ملتمان را سیراب کنیم از زیبایی تا به زشتی قناعت نکنند و سبد خانوارشان را از تحفههای پست پُر نکنند، پس ببنید! هنوز در میانهی راهیم!
امسال تکرار میکنیم آداب حرفهای سال گذشته را و پیمان تازه میکنیم. با این درایت که جای خوبی ایستادهایم و جاهای بهتری در پیش رویمان است. امسال هر بار با هم تکرار میکنیم:
1. تصویرگریم! تصویرگری حرفهی ماست. تلاش میکنیم تا این حرفه مهم و زنده باقی بماند.
2. تصویرگریم! یعنی مفهمومی را با هنرمان روایت میکنیم. یعنی چشمهایی هستند که روایتمان را بخوانند. به این چشمها احترام میگذاریم. به مخاطبانمان! به مردممان؛ که برادر و خواهرانمان هستند، پدر و مادرانمان؛ یا، فرزندان نازنینمان. مخاطب را به سخره نمیگیریم و سفارش را برای خودنمایی هنرمندانه مصادره نمیکنیم. تصویرگریم و خلق شدهایم برای نزول رحمت بر چشمهای ملتمان. ملتمان را با هنرمان تکریم میکنیم.
3. تصویرگریم! یعنی با سفارشی که میپذیریم تصویرگر میشویم. پس به متن، به محتوا و به سفارشدهنده وفادار میمانیم. کارفرما، بخشی از تیمی است که در آن، تصویرگری میکنیم. ما به نویسنده، ادیتور، مدیر هنری و کارفرما به عنوان همکاران خود نگاه میکنیم. کسی در مقابل ما نیست.
4. تصویرگریم! و از این راه گذران میکنیم. پس قراردادها باید برای ما و کارفرما روشن باشد؛ بدون ابهام و برای هر دوطرف، مفید و ضامن نفع حرفهای و قانونی.
5. تصویرگریم نه تزویرگر! پس ریا نمیکنیم. با خودمان صادقیم. آدم صادق کپی نمیکند. چون اول به خودش دروغ گفته بعد به دیگران. آدم صادق دزدی نمیکند. چون به داراییهای خودش قانع است و برای بیشتر کردنش تلاش میکند، نه دزدی.
6. تصویرگریم نه تزویرگر! در شناخت ارزشهای خود منصف و واقعنگریم. نه کمتر و نه بیشتر از آنکه هستیم، نمایان نخواهیم شد.
7. تصویرگریم و برای اینکه تصویرگر بمانیم همیشه خواهیم آموخت. اگر معلمیم همواره میآموزیم، بعد میآموزانیم. برای آموزش تصویرگری به نسلهای بعد، با صداقت و امانتداری سر کلاس حاضر میشویم.
8. تصویرگریم و تصویرگر میمانیم و هرجا دیدیم وقتش رسیده که دست از کار بکشیم. جایمان را به تصویرگران بهتر میدهیم، به نسل نو. به نگاههای تازه. به داوری زمانه.
9. تصویرگریم و انجمن تصویرگران را برای حفظ این هویت، حفظ میکنیم.
10. تصویرگریم و برای این از خالقِ تصویرگرِ تصویرگران، سپاسگزاریم.
تصاویری از این مراسم را مشاهده میکنید: