به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، پیاده روی اربعین حرکت و اعلام حضور باشکوه، عمیق و پرمعنایی است که حقیقت آن در هیچ منظومه تفکر مادی قابل درک نیست.
این حجم انسان با چنین تنوع جمعیتی و ملیتی و نژادی و حتی مذهبی، هر سال بیشتر از سال قبل در مسیرهایی فاقد تقریبا هرگونه جذابیت گردشگری و با مشکلات خاص خود گرد هم میآیند تا فقط عرض ارادتی (چون بسیاری در این انبوه جمعیت حتی امکان حضور در حرم و زیارت به معنای مصطلح را هم پیدا نمیکنند) کنند و برگردند!
در زمانهای که تعداد فالوورهای لَم داده در گوشهای و تعداد لایکهای بیهزینه، موجب تفاخر و نشانه اقبال قلمداد میشود، حضور میلیونها انسان برخاسته و حرکت کرده و رنج سفر و پیادهروی در گرما و سرما و امکانات حداقلی را به جان خریده را چگونه باید تفسیر کنیم؟
در شرایطی که فرهیختگان هم نمیتوانند در فضای واقعی براحتی جماعتی را با خود همراه کنند و کمپینهای مجازی آن هم در حد محدود و در یک دوره زمانی کوتاه میآیند و تمام میشوند، این کدامین جذبه است که پس از 14 قرن هر ساله میلیونها زن و مرد و پیر و جوان و کودک و دکتر و مهندس و تاجر و استاد دانشگاه و مجتهد و فیلسوف و فقیر و غنی و سالم و معلول و ... را به میدان میآورد تا دهها کیلومتر را پیاده طی کنند؟!
اربعین، اتصال و نقطه تلاقی دوباره صاحب نهضت عاشورا یعنی سیدالشهدا(ع) با پیغامبر این نهضت یعنی زینب کبری(س) است و عجب اتصال پرمعنایی!
برخی استراتژیستهای غربی مانند فرانسوا توال، سالها پیش، قیام عاشورا را موجب بالا رفتن آستانه تحمل پیروان مکتب تشیع دانستند تا جایی که این اعتقاد تحمل هر سختی و زحمتی را ممکن میسازد چرا که هر مصیبتی در برابر اعظم مصائب ناچیز است؛ اما علاوه بر این، حقایق دیگری هم هست!
ابر رویداد اربعین، پیامهای راهبردی مهم و جدیدی دارد؛ پیامهایی مانند آمادگی خطرپذیری برای اصلاحطلبیهای جهانی و آمادگی برای نصرت امام زمان، آنگاه که لازم باشد!
منبع:جام جم
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها