استاد دانشگاه شهید بهشتی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، درخصوص نقش تحصیلات تکمیلی در آیندهی علاقهمندان به این حوزه خاطرنشان کرد: گذراندن ارشد و دکترای اقتصاد یک مقدار ذهن شما را نسبت به وقایع اقتصادی منظم میکند و قدرت تشخیص میدهد که «لای خطها» (ابعاد پنهان) را بهتر بشناسید؛ درحقیقت وقتی وارد حوزه اجرا و سیاستگذاری شدید ــ مثلاً در وزارت اقتصاد، بانک مرکزی، سازمان برنامه، نهاد ریاست جمهوری یا کمتر از آن وزارت صنایع و کشاورزی و ... تازه میفهمید که لای خطها چه چیزهایی است.
معاون اول رئیسجمهور در دولت نهم اضافه کرد: کسی که اقتصاد نخوانده، در مواجهه با این وقایع و سیاستها نسبتاً کمتر تحلیل و اشراف پیدا میکند و عمق کمتری خواهد داشت. بنابراین طی دوره دکتری خوب است اما بهعنوان ابزار مقدماتی و برای ساختن ذهن دانشجو.
داوودی با تأکید بر اینکه «در کنار مطالعه دروس اقتصاد، اشراف به نگاههای فلسفی نیز به همان اندازه مهم است»، خاطرنشان کرد: اینکه ذهن یک دانشآموخته نسبت به مباحث فلسفی پر باشد نیز زمینه خوبی ایجاد میکند که به مسائل عمیقتر وارد شود.
وی افزود: البته این در درسهای دانشگاهی وجود ندارد، اما توصیه میکنم در کنار مطالعه اقتصاد، نسبت به آراء و نظرات فلاسفه و اقتصاددانان و جامعهشناسان غربی مطالعه خوبی داشته باشید. در واقع اقتصاددانان و جامعهشناسانی که در ضمن فیلسوف هم بودهاند، اینها نظرات عمیقی دارند؛ البته آراءشان لزوماً درست نیست، حتی گاهی همدیگر را هم نفی میکنند و با ارزشهای اسلامی که وارد شوید، باز هم نقد پذیرترند، اما عمیق بحث کردهاند، که این را از آنها یاد خواهید گرفت و میآموزید که سطحی گذر نکنید.
این استاد اقتصاد ادامه داد: نکته دیگری که بسیار مهم است مطالعه تاریخ اقتصادی-سیاسی ایران است؛ این را هم باید یاد بگیرید.
داوودی متذکر شد: یک دانشآموختهای که فلسفه را خوب بلد است، نظرات اقتصاددانان و جامعهشناسانِ فیلسوف غرب را هم بلد است، تاریخ اقتصادی-سیاسی ایران را یاد گرفته و ضمناً دکتری اقتصاد هم دارد، این فرد آمادهترین فردی است که میتواند نظرات قوی، عمیق و متقن ارائه کند. هریک از این موارد را نداشته باشید، عمق کارتان کمتر خواهد شد.
رئیس دفتر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام درخصوص مراحل بعدی این پروسه به بیان الزامات مطالعات اجرایی و کسب تجربه اجرایی پرداخت. وی گفت: در ورود به مرحله اجرا منطقها و روششناسیها و ابزارهای اجرا باید شناخته شود. مثلاً یک وقتی میخواهید در اجرا و سیاستگذاریهای جاری وارد شوید، نیاز است که ببینید در دنیا چطور سیاستگذاری میشود، گردش کار و روشهای دنیا چطور است، معمولاً چه تخصصهایی را در کنار تخصص اصلی بکار میگیرند؛ بعد اینجا برای اجرایی کردنش ما چه باید بکنیم، چه ابزارهای جامعهشناسی و روانشناسی و گفتمانی و غیره لازم است.
وی ادامه داد: خب؛ این فضا با تئوریسازی در دانشگاه کاملاً متفاوت است؛ با تسلط بر یکی، آن یک بدست نمیآید، البته متقابلاً به هم کمک میکنند، اما حتماً یک سری مقدمات لازم است؛ اینکه بخواهید نظام مسائل اقتصادی ایران را پیداکنید، باید این مراحل طی شود؛ اگر نه، خب، خیلی حرفها میشود زد، اما در حد تئوری میماند و راهگشا نخواهد بود.
داوودی افزود: در کنار همه اینها و بعد از طی این مراحل، به اجرا که وارد میشوید، یکسری واقعیتها هم هستند که بخصوص در صحنه عمل و اجرا وجود دارد؛ آن سری موانع را هم باید مدیریت کنید؛ باید از فسادها، قومیتگراییها، حسادتها، خانوادهها، گروهها، حب و بغضها، تشکیلات و سازماندهیها و از این قبیل، موانعی هستند که ورای آنچه میآموزید باید مبارزه کنید.
وی در خاتمه تصریح کرد: بعد از فتح تمام این مراحل نباید فکر کنید تمام مسئله را حل کردهاید؛ اگر خیلی هم که تلاش کنید شاید 80 درصد داستان را حل کرده باشید، 20 درصد پنهان است؛ اگر بتوانید به 80 برسانید خیلی کار کردهاید.
انتهای پیام/*