بسیاری از نقاشان نااُمیدی خودشان را روی بوم می‌آورند
حسین حبیبی گفت: بسیاری از نقاشان ایرانی یأس و ناامیدی که در دل خودشان وجود دارد را روی بوم می‌آورند؛ چنین هنرمندانی مرتباً در آثارشان از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند و خود من زمانی که چنین آثاری را می‌بینم احساس خوبی ندارم.
حسین حبیبی نقاش و نگارگر در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، گفت: به عنوان کسی که حدود دو دهه در زمینه هنرهای تجسمی به ویژه رشته نگارگری که هنر دینی و ملی ماست فعالیت دارد این را می‌گویم که متأسفانه سال‌هاست که بی‌توجهی دامن هنر ما را گرفته است و ما هنر خود را «موزه‌ای» کرده‌ایم و برای آن نقشی قائل نیستیم.
حبیبی با بیان این که بعضی‌ها به اسم نوآوری و به‌روزکردن وارد عرصه هنر می‌شوند؛ افزود: البته این حرکت خوبی است اما باید همراه با شناخت از هنر اصیل خودمان باشد تا بتوانیم این ایده‌ها را با شمایلی نو و تازه به منصه ظهور برسانیم زیرا این هنرها بیانگر هویت ماست؛ اگر یک ملت آثار فرهنگی و هنری خود را مطابق با اندیشه‌ها، باورها و دیدگاه‌های خودش ارائه ندهد خود به خود حذف می‌شود.
وی ادامه داد: هنرهای تجسمی زبان بیان مفاهیم است که ما باید بر اساس این مفاهیم به طراحی صورت یعنی شمایل مادی بپردازیم. نگاه هنرمندان ما انسانی است؛ توجه هنرمند ایرانی مسلمان به صفات انسانی همچون عشق، محبت، گذشت، صبوری و اجتناب از غیبت و دروغ است و این صفات ایجاد امید می‌کند و این بیانگر همان بحث «انسان به معنای انسان» است.
این هنرمند نگارگر ضمن اظهار تأسف از این که بسیاری از نقاشان ایرانی یأس و ناامیدی که در دل خودشان وجود دارد را روی بوم می‌آورند؛ بیان کرد: چنین هنرمندانی مرتباً در آثارشان از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند و خود من زمانی که چنین آثاری را می‌بینم احساس خوبی ندارم؛ یعنی یک هنرمند قبل از این که خودش به خودش کمک کرده باشد در حال انتقال ناهنجاری‌هایی به فضای اجتماع است؛ در حالی که ما در فرهنگ خودمان از ائمه، ادبا و فضلا تأثی می‌کنیم؛ من به شخصه در خلق آثارم از این بزرگان تأثی می‌کنم تا صرفاً سلیقه شخصی خودم را به اثرم وارد نکنم چون اگر مشکلاتی که در زندگی دارم را به آثارم وارد کنم هیچ کمکی به جامعه نکرده‌ام.
وی تأکید کرد: ما باید بتوانیم هنر ملی و دینی خودمان را به همت بزرگان‌مان ریل‌گذاری کنیم البته فضای هنری امروز کشور بسیار مُتکثّر است و هر هنرمندی برای خودش نگاه، ایده و باورهایی دارد و به راحتی حاضر نیست چنین رهنمودهایی را قبول کند؛ با این حال بردن فضای هنر به این سمت‌وسو امکان‌پذیر است به شرط آن که برنامه‌ریزی خوبی برای آن داشته باشیم و این حرکت مورد حمایت قرار بگیرد. برای شروع این حرکت باید اشخاصی که در این زمینه دغدغه‌مند هستند وارد شوند نه کسانی که صرفاً ادعای آن را دارند؛ نیروهای جوان با انگیزه‌های خوب باید ضمن همگرایی با یکدیگر این هدف را محقق کنند.
انتهای پیام/
