به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، بعد از بیش از شصت روز بی حکومتی کشور، مذاکرات میان حزب اتحادیه دموکرات مسیحی خانوم مرکل با احزاب دموکرات آزاد و سبز برای تشکیل حکومت جدید آلمان، نهایتا به توافق منجر نشد. چرا که بعد از بیش از چهار هفته مذاکره، نهایتا حزب دموکرات آزاد اعلام خروج از این مذاکرات را اعلام کرد. رئیس حزب دموکرات آزاد، کریستیان لیندنر «Christian Lindner» که حزبش یک رویکرد لیبرال و پراگماتیک را در آلمان دنبال می کند، از عدم تمایل مرکل و حزب سبز برای ورود به مسایل اصلی اختلاف در قالب تشکیل ائتلاف سخن گفت. مسئله ی تعیین سقف برای جذب مهاجر در آلمان و همچنین اجازه یا عدم اجازه صدور روادید برای خانواده های مهاجران و فراریان سال 2015 از کانون های اختلاف میان این سه حزب بود.
حزب مرکل که با کسب 33 در صد آرای انتخاباتی برای تشکیل حکومت، نیازمند ائتلاف با احزاب دموکرات آزاد و سبز بود؛ با اعلام موضع آقای لیندنر در شرایط بسیار سختی قرار گرفت. خصوصا با توجه به این که حزب سوسیال ـ دموکرات قبلا اعلام کرده بود که مجددا قصد تشکیل حکومت با حزب اتحادیه دموکرات مسیحی در قالب ائتلاف بزرگ را ندارد؛ شرایط برای تشکیل دولت سخت تر می شود. با این استدلال که این حزب نمی خواهد زمین بازی اپوزسیون را به حزب دست راستی آلترناتیو برای آلمان در پارلمان آلمان واگذار کند؛ اساسا از همان ابتدا سوسیال دموکرات ها وارد مذاکره با حزب مرکل نشدند. حال با شکست مذاکرات جامائیکا و عدم تمایل حزب سوسیال ـ دموکرات برای تشکیل حکومت، این پرسش پیش می آید که آینده ی سیاسی آلمان چه خواهد بود.
لازم به توضیح است که نظام های پارلمانی ـ حزبی کشور های اروپا در قالب ائتلاف یک حزب میانی با یک یا چند حزب کوچک قوام می یابند. به معنا که هر مقدار که حزب میانی راست و یا چپ رای بیاورد؛ تشکیل حکومتش نهایتا وابسته به ائتلاف با احزاب کوچک تر است. این فرایند ی است که جمهوری فدرال آلمان از زمان تشکیل آلمان غربی طی کرده است. منتها بحران و خطر آنجا نمایان می شود که موقعیت احزاب میانی بزرگ در جامعه از دست رفته باشد و از همین رو، توان چانه زنی و ائتلاف آنها با احزاب کوچک تر تضعیف شود. در واقع در این شرایط، احزاب دست راستی و دست چپی رادیکال توان مند می شوند و رفته رفته نظام سیاسی را دچار استحاله می کنند.
با نگاهی به تاریخ آلمان، ما شاهد این هستیم؛ که چگونه جمهوری وایمار و نظام سیاسی پارلمانی ـ و حزبی آن، دچار بحران در تشکیل و حفظ حکومت گردید که نهایتا راه را برای قدرت گیری حزب هیتلر فراهم کرد. در سال 1928 بعد از هفته ها مذاکره میان رهبر حزب سوسیال ـ دموکرات و صدر اعظم آلمان آقای هرمان مولر«Herrmann Müller» با حزب مرکز، حزب مردمی بایرن و حزب لیبرال ـ شهروندی، حکومت ائتلافی تشکیل شد. اما به علت اختلاف این احزاب بر سر تامین مالی بیمه بیکاری در سال 1930متلاشی گردید و راه را برای حزب ناسیونال ـ سوسیالیسم هیتلر که تا آن زمان یک حزب بسیار کوچک بود؛ برای جذب افکار عمومی باز کرد. چراکه بی ثباتی های سیاسی مداوم در آلمان و بحران های اقتصاد جهانی در اوایل دهه ی سی، احزاب دست راستی و چپی که نگاهی رادیکال برای تغییر وضع موجود را داشتند، تقویت کرد.
حال آلمان امروز با بحران میلیونی مهاجرت دست پنجه نرم می کند که جامعه ی آلمان را دچار گسست کرده و سیستم تامین اجتماعی آلمان و امنیت داخلی را تحت تاثیر قرار داده است. این نارضایتی در قالب قدرت گیری حزب دست راستی آلترناتیو برای آلمان و عدم تشکیل حکومت در آلمان نهایتا تاثیرش را گذاشت. از طرف دیگر، شکست سیاست خارجی ناتو و اتحادیه ی اروپا به محوریت آلمان در مقابله با نفوذ روسیه در اروپا و شکست مفتضحانه غرب در جنگ داخلی سوریه در قالب حمایت از سلفی ها، آبرو و اعتبار حکومت های غربی را در میان توده ی مردم شان کاملا برده است. حال رییس جمهور آلمان که در این کشور یک نقش سمبلیک دارد؛ تلاش می کند احزاب را برای ائتلاف جدید با مرکل برای تشکیل حکومت ترغیب کند و در شرایط بحرانی حتی او قرار است از تشکیل حکومت اقلیت در آلمان حمایت کند. چراکه آشتاین مایر رییس جمهور آلمان خوب می داند؛ برگزاری مجدد انتخابات تنها رای احزاب دست راستی و چپی، خصوصا حزب راست گرای آلترناتیو برای آلمان را بالا میبرد. سرنوشت آلمانِ بدون حکومت، بسیار پیچیده است و این باعث نگرانی فرانسه و رییس جمهور آن، آقای مکرون هم شده است که تلاش می کند با تشکیل نهایی یک دولت در آلمان، دست به اصلاحات بنیادی در اتحادیه ی اروپا برای خروج از بحران بزند. در پایان لازم به اشاره است که قاره ی اروپا قدم به قدم به بهار اروپایی و تحولات بنیادی نزدیک می شود و از همین رو رصد دقیق مسایل اروپا بسیار ضروری است.
دکتر سید علیرضا موسوی - کارشناس مسائل سیاسی اروپا
انتهای پیام/