اسماعیل امینی: شعر ولیئی سرشار از امید است

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سی و نهمین شب شاعر، پاسداشت «قربان ولیئی» با حضور حجت الاسلام پژمان‌فر، سید علی گرمارودی، اسماعیل امینی، محمدعلی گودینی، محمدمهدی سیار،  سید اکبر میرجعفری، علی محمد مؤدب و کامران شرفشاهی  در نخلستان سازمان اوج برگزار شد.

«اسماعیل امینی» با بیان اینکه شاعران عصر کنونی می‌خواستند از ذهنیت رها شوند چون شعر گذشتگان ما ذهنی بود، اظهار داشت: شاعران معاصر می‌خواستند با زندگی و جهان عینیت پیدا کنند و حاصل آن این شد که ما با شعری مواجه هستیم که یا بیان ساده‌اندیشانه از رخدادها با زبان فقیرانه دارد و یا تکرار تجربیات دیگر شاعران است. 

وی افزود: من اسم این شعرها را شعر مصنوعی می‌نامم، چون فقر اندیشه و عاطفه در این اشعار وجود دارد. هیچ نشانی از تجربیات عینی و شخصی و انسانی در شعر امروز نیست.

این شاعر ادامه داد: آنچه در شعر ولیئی وجود دارد این است که نشانه‌ای از ساختگی بودن وجود ندارد. همه خیال می‌کنند اگر به یاس و اندوه عمیق شوند، بیشتر دیده می‌شوند و در شعر ولیئی چنین نیست و خوش‌بینی و زندگی وجود دارد. 

امینی خاطرنشان کرد: وقتی شعر ولیئی را می‌خوانیم با جهانی روشن و پویا روبرو می‌شویم. زبان شعر ایشان زبانی بوده است که آرزوی خیلی‌هاست. زبانی که استواری و سادگی زبان امروز را دارد.

علی محمد مؤدب نیز در ادامه این مراسم اظهار داشت:: هر کسی وارد یک راهی می‌شود، هر کسی حاصل جست‌وجوهایش را می‌نویسد. جریان شعر توحیدی و عرفانی حضورش همیشه مثل علامتی است که دیگران به آن می‌نگرند. وقتی به خاطراتم به ولیئی می‌رسم همیشه این موارد به یاد می‌آید. او می‌گفت شعر غیور است و اگر وارد راهی شوی و اشتباه کنی از تو می‌گریزد و قهر می‌کند اینها خاطرات ساده‌ای است که مدام ما را متذکر می‌شود که اصل این جست‌وجوها برای چیست.

مؤدب ادامه داد: شعر پس از وقایع مشروطه و پهلوی و انقلاب داخل شهر رفته و در کوچه‌های اجتماع و سیاست در حال گذر است. اما در این میان شاعری در اوج شاعری خود سر یک خط ایستاده آن را رها نکرده و پیگیری می‌کند که این برای جریان شعر نعمت است. زیرا شعر فارسی همیشه با توحید شروع می‌شده ولی می‌بینیم در دوره‌های غفلت‌هایی صورت گرفته است و به نظرم در دوران ما که این حضور با نام فردی چون ولیئی مطرح می‌شود برای همه ما مغتنم است. حضور او با پشتوانه دانش و پشتوانه سلوک در روزگار ما غنیمت است.

انتهای پیام/