گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم- محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در یادداشتی در روزنامه «نیویورکتایمز» با بیان اینکه آمریکا غیر قابل اعتماد بودن خود را در موضوعات مختلف از تغییرات اقلیمی تا موضوع فلسطین نشان داده از اروپا خواست با ایران همکاری کنند.
ترجمه متن این یادداشت بهشرح زیر است:
تابستان دو سال قبل، در یک صبح پرکار در وین و چند ساعت قبل از نهایی شدن توافق هستهای با ایالات متحده، اتحادیه اروپا و پنج قدرت جهانی دیگر، بهسراغ توئیتر رفتم تا بنویسم که این توافق تاریخی «یک سقف نیست، بلکه یک پایه محکم است».
متأسفانه، طی 11 ماه گذشته، پاسخ حسن نیت ایران، با کجخلقی و بدعهدی دولت ترامپ مواجه شده است. اکنون غیرقابل اعتماد بودن ایالات متحده ــ از تغییرات آب و هوا تا فلسطین ــ قابل پیشبینی شده است. توجه اصلی ما در حال حاضر هشدار دادن به کشورهای اروپایی در برابر هر گونه نرمش در مسائلی فراتر از محدوده توافق هستهای است که میتواند آنها را در حماقت دنبالشده توسط کاخ سفید گرفتار کند. در حالی که توافق هستهای و اوضاع منطقه وارد وضعیتی نامشخص و بهطور بالقوه قابل انفجار شدهاند، لازم است اروپا برای کمک به عدم تکرار تاریخ تلاش کند.
یک دهه قبل از مذاکراتی که به توافق هستهای منجر شد، ایران مذاکرات مشابهی را با بریتانیا، فرانسه و آلمان انجام داد. دیپلماتهای اروپایی، بهمنظور ترغیب دولت جورج دبلیو بوش برای ایجاد یک فرصت برای دیپلماسی، از ما خواستند که بهطور موقت و داوطلبانه، فعالیتهای مربوط به غنیسازی را بهعنوان یک اقدام اعتمادساز تعلیق نماییم و ما موافقت کردیم.
لکن راضی کردن آمریکاییها دشوار بود و لذا اروپاییها اشتباه دیگری مرتکب شدند. پس از دو سال مذاکره ــ و تحت فشار آمریکا ــ انگلیس، فرانسه و آلمان ناگهان خواستار تعطیلی همه فعالیتهای غنیسازی ایران شدند. مذاکرات از هم پاشید و اروپاییها نه توانستند برنامه هستهای ما را متوقف کنند و نه توانستند واشنگتن را راضی نمایند.
مذاکرات پراکنده در سالهای بعدی به جایی نرسید و تا سال 2013، زمانی که مجدداً به مذاکره نشستیم ــ این بار بهطور مستقیم با حضور ایالات متحده ــ ایران که در سال 2005 کمتر از 200 سانتریفیوژ داشت در این سال به بیش از 20 هزار سانتریفیوژ دست یافته بود. در آن زمان دیگر جای هیچ صحبتی برای توقف غنیسازی اورانیوم در خاک ایران وجود نداشت.
توافق هستهای یک نمونه نادر از پیروزی دیپلماسی بر تقابل است. تضعیف این توافق یک اشتباه خواهد بود. اروپا نباید به عزم واشنگتن برای تغییر توجهات به یک بحران غیرضروری دیگر تن دهد ــ چه برنامه موشکی دفاعی ایران باشد و چه حضور و نفوذ منطقهای ایران ــ چنین کاری تکرار همان روند پیش از توافق هستهای است.
اجازه دهید تأکید کنم: تواناییهای نظامی ایران مطابق با قوانین بین المللی و کاملاً دفاعی هستند. آرایش دفاعی و اتکای به خود ما ناشی از محاسبات ژئواستراتژیک معقول و همچنین اعتقادات اخلاقی و مذهبی ماست. دکترین نظامی ما همچنین مبتنی بر تجربیات تاریخی ماست، بهویژه در جنگ ایران و عراق، زمانی که صدام حسین با موشکهای ساخت شوروی سابق، که برخی از آنها حامل مواد شیمیایی تأمینشده توسط غرب بودند، شهرهای ما را موشکباران میکرد؛ و جهان نهتنها سکوت نموده بود، بلکه هیچ کشوری هیچ سلاحی به ایران نمیفروخت تا دستکم در برابر متجاوز ایجاد بازدارندگی کند.
ما از این تجربه عبرت گرفتیم. ما موشکها را بهعنوان ابزار مؤثر بازدارندگی توسعه و پیشرفت دادیم. و تصمیم آگاهانه ما برای تمرکز بیشتر بهروی دقت نه برد موشکهایمان، به ما قابلیت پاسخ متقابل با موشکهای نقطهزن را داده است. سلاحهای هستهای نیازی به دقت در هدف ندارند؛ در حالی که کلاهکهای متعارف چنین نیازی را دارند.
تعهد ما به دفاع مشروع تنها یک شعار نیست. ما از موشکهای خود صرفاً علیه معدودی دشمنان پلید استفاده کردهایم: رژیم صدام حسین و متحدان تروریست آن و داعش. و حملات ما در پاسخ به کشتار بیرحمانه مردم ایران توسط آنها بود.
هیچ دولتی در ایران، مردم خود را بیدفاع نخواهد گذاشت. جامعه بین المللی ــ و بهطور ویژه اروپا ــ باید این را درک کنند و بهجای پرداختن به آن، بر تلاشها برای مقابله با تهدیدات واقعی جهان، مانند جنگهایی که خاورمیانه را در بر گرفته است، تمرکز کند.
ایران سربلند است که نقش پیشگام برای پایان دادن به خونریزیهای بیش از حد طولانی در سوریه ایفا میکند. در سال 2013، طرحی برای پایان دادن به مناقشه در این کشور از طریق آتشبس، تشکیل دولت وحدت ملی، اصلاح قانون اساسی و انتخابات آزاد و منصفانه ارائه نمودم، اما گوش شنوایی یافت نشد، با این حال، ما به تلاشهایمان ادامه دادیم. در همین ماه گذشته، رییس جمهور ما، حسن روحانی، گام مهمی در جهت صلح در اجلاس سران سوچی بههمراه همتایان روس و ترک خود برداشت و راه را برای کمک انسانی بیشتر، کاهش تنش و تشکیل کنگره مردم سوریه هموار کرد.
در مورد یمن، تنها دو هفته پس از آنکه عربستان سعودی بمباران وحشیانه خود را در آوریل 2015 آغاز کرد، ایران یک طرح شامل آتشبس فوری، کمکهای اضطراری بشردوستانه، و سپس تشکیل گفتگوهای ملی برای ایجاد یک دولت فراگیر پیشنهاد داد، ولی عاملان بحران انسانی و متحدان غربی آنها هنوز جنگ را بهجای این روش انتخاب میکنند.
در حالی که ایران و شرکایش برای خاموش کردن آتش تلاش میکنند، آتشافروزان در منطقه ما دیوانهتر و وحشیتر میشوند. آنها به ضرورت تعامل فراگیر بیتوجه هستند، با وجود اهمیت بسیار زیاد این موضوع، کشورهای مهم ذینفوذ، آمادگی ندارند آتشافروزان را به پاسخگویی وادارند.
ما از کسانی که احساس مسئولیت میکنند میخواهیم که نیاز به آیندهنگری را درک کنند. و بنابراین، بیایید برای حصول به یک چشمانداز مشترک برای آینده صلحآمیزتر امید داشته باشیم و شجاعت لازم در انجام اقدامات ملموس برای تحقق آن را داشته باشیم. من در همین صفحات در آوریل 2015 پیشنهاد تشکیل یک مجمع گفتوگوی منطقهای ــ بهعنوان روشی برای گردهم آوردن ایران و همسایگانش در تلاش مشترک برای صلح ــ را مطرح کردم. ما امیدواریم که بازیگران مسئول فرامنطقهای تلاش خود را در جهت قانع کردن متحدانشان در منطقه برای جدی گرفتن پیشنهاد ما متمرکز کنند. فکر میکنیم این میتواند یک شروع خوب باشد و ما بار دیگر از همۀ همسایگانمان برای مشارکت دعوت میکنیم.
انتهای پیام/*