خبرگزاری تسنیم_ محراب محمدزاده
معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جایی که سه شاخه مهم هنری با هنرمندانی بیشمار این روزها در تب و تاب تغییر ریاستاش بود، معاونتی که طی سالهای اخیر مدیری را تجربه کرد که علاقهای به ارتباط با رسانهها نداشت و تصمیمات نامشخص و سلیقهای همواره در سکوت خبری اجرایی میشد و همین تصمیمها مشکلات بسیاری را به بار آورد که اصلیترین آن مسئله اقتصاد هنر بود که در همان سال اول نیز در منظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی علی جنتی طرحی اشتباه بود اما مرادخانی بر ادامه آن و البته با ساختاری اشتباه تاکید داشت.
متاسفانه چه در سالهای مدیریت مرادخانی و چه اکنون به دلیل ترس او از روبه رو شدن با رسانهها شاید هیچگاه نتوانیم دوران او را با حضور خود او و منصفانه واکاوی کنیم اما آنچه مهم است انتصاب روز گذشته سیدمجتبی حسینی است که در وهله اول باید خوشحال بود که مدیری نسبتا جوان را در این معاونت میبینیم و از دیدگاه دیگر باید خوشحال بود که دورهی ماموریت حسینی در معاونت هنری به بازنشستگیاش ختم نمیشود.
تئاتر: مرکز هنرهای نمایشی، یکی از بخشهای مهم معاونت هنری است. جایی که علاوه بر سر و کار داشتن با تمامی هنرمندان سراسر کشور، برگزار کننده اصلیترین جشنوارههای تئاتر کشور نیز هست. جشنوارههایی که طی چند سال گذشته با وجود آمد و رفت افراد بسیار، دچار فراز و نشیبهای درون مجموعهای ارشاد بودهاند، از طرفی دیگر مرکز هنرهای نمایشی دوران مرادخانی یکی از پرحاشیهترین دوران بود؛ از آمدن حسین طاهری تا حواشی رفتن او و بازگشت دوباره مهدی شفیعی به مرکز هنرهای نمایشی. حالا هم هنرمندان تئاتر که دوران آرامتری را پس از تلاطمهای طاهری تجربه کردند منتظر هستند تا ببینند آیا شفیعی میماند یا فرد دیگری جایگزین او میشود.
موسیقی: مرکز موسیقی دیگر بخش معاونت هنری است که طی چند سال گذشته با وجود آنکه مرادخانی خود را از خانواده موسیقی میدانست، اما مدیریتی با ثبات نداشت و برخی اصلیترین عامل آن را ورودهای مستقیم مرادخانی در این حوزه میدانند. برخی هم معتقدند که اطرافیان مرادخانی دخالتهای نابهجای بسیاری در حوزه موسیقی داشتند و همین امر مشکلات بسیاری در این حوزه به وجود آورد. شاید اصلیترین جایی که نزدیکان مرادخانی تاثیر منفیشان را گذاشتند، ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران بود. جایی که میتوانست نقطهای درخشان در کارنامهی علی مرادخانی باشد، اکنون یکی از نقاط تاریکِ دوران مدیریت او در معاونت هنری است.
حواشی انتخاب مدیر دفتر موسیقی و حضور سرپرست در آنجا، از جملهی دیگر مشکلات بود. مسئلهی اماکن هم یکی دیگر از مشکلات اهالی موسیقی بود که علی مرادخانی هرگز برای حل آن اقدامی جدی نکرد. اماکن برای برگزاری هر کنسرت از اهالی موسیقی رقمهایی را طلب میکند که گاهی همین رقمها باعث میشود که اهالی موسیقی قید برگزاری کنسرتهایشان را بزنند.
به هر روی باید دید اوضاع دفتر موسیقی در دوران جدید و در هنگام ورود حسینی به معاونت هنری به چه صورتی پیش خواهد رفت.
تجسمی: دفتر امور هنرهای تجسمی هم حاشیههای فراوانی را در دوران مرادخانی سپری کرد که یکی از مهم ترین اتفاقات آن واگذاری موزه هنرهای معاصر تهران و عدم صورت وضعیت مشخص از گنجینه ارزشمند این موزه بود. بماند که مباحث حول حراج بزرگ تهران و الصاق برخی مافیاهای این حوزه به معاونت هنری همواره مطرح بود و جالب آنکه هیچگاه هم پاسخی درست نسبت به این ارتباطات از سوی مرادخانی اعلام نشده است.
مسئلهی رفتنِ آثار موزه هنرهای معاصر به دو کشور اروپایی و حاشیههایی که حول این ماجرا مطرح شد، یکی از مهمترین مسائل مربوط به بخش تجسمی بود. آثاری که قرار بود به ایتالیا و آلمان بروند ارزش مالیشان به میلیاردها دلار میرسید و ابهامهایی دربارهی سند مالکیت این آثار مطرح شد. البته در نهایت این سفرها لغو شد اما باز هم زمزمههای رفتن آثار به اروپا شنیده میشود.
امید است که در دفتر تجسمی هم با توجه به سابقه خوب حسینی در موزه ملک و دیگر اقدامات وی در عرصه هنرهای تجسمی شاهد تغییراتی مثبت باشیم.
سیدمجتبی حسینی به عنوان معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی راهی سخت را در پیش دارد، چراکه او اکنون با معاونتی سر و کار دارد که مانند هندوانه در بسته است و طی چهار سال گذشته تنها گوشههایی از اخبار پر حواشی آن به بیرون درز میکرد.
با این اوصاف شاید نیاز است حسینی ابتدا شفاف سازی مناسبی نسبت به وضعیت این معاونت داشته باشد، معاونتی که ستونهای متزلزل آن در دوران شاه آبادی در دوران مرادخانی فرو ریخت و حالا باید دید حسینی میتواند این عمارت فرو ریخته را دوباره بسازد یا نه؟
انتهای پیام/