به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، دقایقی پیش محمدصادق (محیالدین) حائری شیرازی در بیمارستان علی بن ابیطالب(ع) قم درگذشت.
وی که از چندی پیش، به علت بیماری در بیمارستان بستری بودند، ظهر امروز در 81 سالگی دعوت حق را لبیک گفتند.
محمدصادق (محیالدین) حائری شیرازی متولد 12 بهمن 1315 در شیراز روحانی شیعه ایرانی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز بود.
دوره سطح را ابتدا در مدرسهٔ منصوری و مدرسه سید علاءالدین حسین و سپس مدرسه آقا بابا خان طی نمود. در این دوره از محضر درس فقیهانی چون بهاءالدین محلاتی و محمدعلی موحد بهره وافر برد و دورهٔ سطح را با روزی ده ساعت درس، در طی سه سال به پایان رساند. وی پس از فراغت از دروس سطح، برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم هجرت کرد. در قم مکاسب و کفایه را نزد محمدی فراگرفت و سپس شش ماه در درس قضای آیت الله بروجردی شرکت جست و پس از فوت ایشان در محضر استادانی مانند آیات عظام روحالله خمینی، داماد، اراکی حاضر شد.
حائری شیرازی از سال 42 به بعد در مسجد شمشیر گرهای شیراز جلساتی برای جوانان دورههای متوسطه و دانشجو تشکیل دادند. تعدادی از پرورشیافتگان آن جلسات اکنون از بزرگان فرهنگی اجتماعی و سیاسی استان فارس میباشند و در جریانات انقلاب در شیراز نقش مؤثری داشتند. از سال 1350 شمسی بهطور متناوب بین قم و شیراز رفتوآمد داشتند و در مدرسه حقانی به تدریس میپرداختند.
ورود ایشان به عرصه مبارزات سیاسی به سالهای پس از تبعید امام خمینی به ترکیه بازمیگردد. او به خاطر فعالیتهای سیاسی و مبارزاتی بخصوص در ارتباط با مسجد شمشیرگرها چندین بار بازداشت، زندانی و تبعید شدهاست.
ایشان در رابطه با ایام بازداشتشان خاطرهٔ جالبی را نقل میکند: «در سنهٔ 1352 یا 1354 روزی در زندان چشمهایم را بسته بودند و دوره بازجویی طولانی داشتم که در آن روزهای خاص شبی حالم خیلی سخت بود. مجلسی را دیدم که امام خمینی در آنجا درس میدادند و صحبت میکردند و روحانیون هم زیاد بودند. سیدی وارد شد، اما م جلوی او راستقامت روی منبر ایستاد و سه بار فرمود الامان، الامان، الامان یا صاحب الزمان! من متوجه شدم وجود مقدس حضرت اما م زمان بوده. از فردای آن شب روش بازجویی عوض شد. یکی از صلحا گفت که اما م برایت امان گرفتهاست. این خیلی مقام است که اما م واسطهٔ فیض میشود. این، معنی نیابت است. معنی این است که بین اما م (عج) و امت حائل است و امت از این طریق به امامش میرسد» امام در نامهای نیز که از پاریس برای آیتالله پسندیده ارسال داشتهاند، چنین مینویسند: «... رسیدگی بعضی زندانیان و احوالپرسی از خودشان یا اقوامشان لازم است مثل آقای دستغیب و آقای حائری شیرازی و از این قبیل اشخاص …»
حائری در بهار 1351 مدتی به شهر فومن تبعید گردید و در منزل همشیرهٔ آیتالله بهجت اتاق کوچکی گرفت و این دوران را با همسر و فرزندان و صاحبخانهاش گذراند.
از وی بیش از بیست کتاب منتشر شدهاست که برخی از آنها عبارتند از: مثلها و پندها (در 8 جلد)- پول رایج جهانی و احیای پول اسلام- در اسلام پول کار نمیکند- ولایت فقیه- نماز- رمز دوام پیوند- در سایه سار وحی- انسان الهی- سیری در آفاق نور- انسانشناسی- تفسیر سوره حمد- علم و دین- تفکر- اخلاق در اسلام- اخلاق اسلامی- درس سحر (شرح ابیات حافظ)- راه رشد- تبلیغ در جبهه- نکته ها- الولایه- جاری حکمت منتشر شده است.
انتهای پیام/