به گزارش خبرنگار انتظامی خبرگزاری تسنیم، این روزها باز هم بحث آلودگی هوا داغ شده و مسئولان منورالفکر شهری و کشوری مثل سنوات قبل و روزهای خاکستری همیشگی زمستان، همان نسخه رنگ و رو رفته بی اثر را برای تهران و شهروندان کلانشهرها میپیچند و در سه نوبت صبح و ظهر و شب آن را از رسانه ها به خورد مردم میدهند و تا وزیدن باد و بارش باران، روز به روز آن را از نو میپیچند. غافل از آنکه این نسخه سالها است از رونق افتاده و اثر بخشی آن در همان سالها هم جای شک و تردیدهای جدی داشت.
تفکیک خودروهای سواری به خودروهای زوج و فرد برای تردد در کلانشهرها شاید بدویترین نوع تفکیک باشد که به ذهن هر ابوالبشری میرسد؛ طرحی که منورالفکران مبدع و مشعشعالمغزان دنبالهرو امروز آن، بدون توجه به هدف اجرای آن، تنها برگرفته از ابتداییترین پردازش ممکن ذهنی، کاهش آلودگی هوا را به تعداد خودروهای درحال تردد گره میزنند و بیتفاوت به میزان آلایندگی خودروها، نقش خودروهای عمومی، آلایندگی خودروهای دولتی، تجارب قبلی و دهها مولفه دیگر، عدد انتهایی پلاک خودروها را اثرگذارترین عامل در هوای مهآلود این روزهای کلانشهرها میدانند و با طرحی بدوی نشات گرفته از این استدلال معیوب ذهنی، بر طرح زوج و فرد به عنوان نسخه رنگ و رو رفته نجات بخش اوضاع فعلی، پافشاری میکنند و در مقابل دوربین رسانهها سینه سپر کرده و باد به غبغب انداخته، از طول و عرض اجرای آن دم میزنند.
فارغ از اینکه در این طرح، میزان آلایندگی خودروها، استانداردهای به روز یورو، نوآوریهای محیط زیستی خودروسازان گردن کلفت دنیا و همه تلاشهایی که برندهای معتبر خودروساز دنیا برای ارائه محصولی پاک و غیرآلاینده به خرج داده اند، به هیچ انگاشته و در حماقتی آشکار، خودروی آلاینده داخلی را همتراز خودروی پاک و برقی و محصولات کارخانجات عظیم و مدرن دنیا قرار میدهد و با معیاری برگرفته از استدلال زمان شخم گاوآهنی، تفکیک این دو خودرو را به چپ و راست عدد پلاکشان واگذار میکند و عدالت را قربانی فکر و مغز منور و مشعشع مدیران مسئول شهری و محیط زیستی میکند، عملاً هیچ تاثیری در شرایط موجود ایجاد نمیکند.
این بی تاثیری نسخههای آبکی و دیمی مسئولان هم از استدلالات منطقی قابل درک است و هم بر اساس مشاهدات و آمارهای واقعیت موجود؛ آمارهایی که چند روز پیش سردار مهری رئیس پلیس راهور ناجا به بخشی از آنها اشاره کرد؛ آمارهایی که عملاً نشان میدهد این طرحهای پرهزینه و در عین حال بیفایده، تا چه اندازه از داشتن پشتوانه آماری، فکری و منطقی تهی است.
سردار مهری در بخشی از این آمار گفته بود: 74 درصد مینی بوسها، 54 درصد اتوبوسهای شهری، 42 درصد اتوبوس برون شهری، 38 درصد تاکسیها و کامیونها، 22 درصد وانتبارها، 19 درصد سواریهای دولتی و 3 درصد سواریهای شخصی و مجموعاً 7.7 درصد خودروهای کشور معادل یک میلیون و 350 هزار دستگاه فرسوده هستند که هرساله به این میزان افزوده میشود.
نیم نگاهی به این آمار نشان میدهد که علیرغم سهم بالای مینیبوسها، اتوبوسهای شهری، تاکسیها، وانتبارها و سواریهای دولتی در بین خودروهای فرسوده، طرح مشعشع زوج و فرد، تنها 3 درصد خودروهای سواری را هدف گرفته و با این ساز و کار و در بهترین حالت اجرای این طرح، جلوی تردد 1.5 درصد خودروهای سواری آلاینده در شهر گرفته میشود.
این ممنوعیت برای خودروهای سواری در شرایط اضطرار و آلودگی در حالی رخ میدهد که اتوبوسهای شهری، تاکسیها، وانتبارها و سواریهای دولتی یا به دلیل عمومی بودن این وسائل نقلیه و یا به دلیل مجهز بودن آنها به مجوز تردد در محدوده طرح ترافیک، عملاً در هدف طرح زوج و فرد کردن خودروها در شرایط اضطرار قرار نمیگیرند. حتی در این طرح هیچ توجهی به موتورسیکلتهایی که به قول برخی از همین آقایان چندین برابر خودروها آلایندهاند نشده است.
به هر حال طی 12 سال اخیر این طرح مشعشع که در عین پرهزینه بودن اجرای آن کمترین بهرهوری را هم ندارد، به اجرا درآمده و امسال هم مسئولان محیط زیستی، شهری و دولتی با روی هم ریختن مغز و فکرشان بازهم دست به دامن این طرح شدند تا خدای ناکرده فشاری به این مسئولان نیاید تا ایده و طرحی نو دراندازند!
انتهای پیام/