باشگاه خبرنگاران پویا - حسن پورگلمحمدی
نمایش جادوگر بیکار اقتباسی برگرفته از مجموعه داستانی به همین نام (جادوگر بیکار) نوشته ژانی روداری است که نمایشنامه آن را معصومه حسنی، نیلوفر غیابی و زهرا ناظری نوشتهاند. زهرا ناظری اولین کار جدی و حرفهای خود را بعد از مدت ده سال فعالیت در تئاتر کودک و نوجوان با اجرا و کارگردانی این اثر تجربه کرد و این اثر نمایشی را در بخش تئاتر کودک و نوجوان جشنواره تئاتر شهر در دومین روز جشنواره در سالن استاد رشیدی به اجرا درآورد.
نمایش جادوگر بیکار در در دومین روز جشنواره (شب یلدا) با استقبال تماشاگران اجراشد و از این نظر جای خوشحالی برای گروه اجرایی نمایش داشت؛ اما نمایش جادوگر بیکار مشکل متن دارد و متن هم نیازمند دراماتوژی. ضرباهنگ تند اجرا، سبب میشد تماشاگر از داستان نمایشنامه عقب بماند تا جایی که تا پانزده دقیقه اول نمایش، قصه آن روشن نیست که درباره چیست و اینکه متن توسط کارگردان تا انتها روایت نمیشود. از طرفی در اجرا صدای پایین بازیگران و نارسایی بیان آنها بخش دیگری از ضعف اجرا را فراهم میآورد. بهتر است بگویم بیان ضعیف بازیگران و ایراد در نوع روایت قصه سبب میشود تا مخاطب کودک با اجرا ارتباط خوبی برقرار نکند.
آنچه باعث میشد مخاطبان کودک تا پایان اجرا روی صندلی سالن بنشینند، موسیقی Play Back، انیمیشن و جلوههای تصویری آن به کمک ویدئو پروجکشن، طراحی لباس و رنگآمیزی آن بود.
به نظر میرسد اجرای این نمایش در زمان هفتاد و پنج دقیقه برای کودکان طولانی است و گروه اجرایی با خستگی و بدون توجه به روانشناسی کودک دست به اجرای این نمایش برای کودکان زده است. با این همه نبایستی میزانسنهای زیبا، طراحی صحنه و لباس مناسب، سایهبازیها و تصویرسازیهای انیمیشن آن را فراموش کرد. همچنین نباید تلاش کارگردان این اثر را برای انتقال درست قصه به مخاطبان نادیده گرفت.
هر اپیزود نمایش جادوگر بیکار، نمادی از یک طبقه اجتماعی است؛ اما پرداختن به این مسئله در نمایشی برای کودکان نیاز به توجه بیشتری از نظر جامعهشناسی و روانشناسی دارد. از سوی دیگر برای پرداختن چنین موضوعاتی در تئاتر کودک و نوجوان باید پژوهشهای زیادی را انجام داد زیرا مطرح کردن چنین مفاهیمی به دقت و تأمل و تفکر زیادی دارد تا اجرای چنین آثاری تأثیرات نامطلوبی بر مخاطبان خود نگذارد.
انتهای پیام/