به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «طوبی حجازی» بازنشسته آموزش و پرورش و عضو شورای اسلامی شهر قم است. وی در سال 57 با شهید احمد ظریفیان ازدواج می کند که حاصل این ازدواج یک فرزند است. حجازی پس از شهادت احمد با مشکلات زیادی مواجه بوده است؛ اما علت پایداری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را حضور افرادی مانند احمد، شهدای دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم میداند. نقش زنان را در طول تاریخ مهم برمیشمرَد و اولویت زنان در هر جامعهای را خانواده و تربیت فرزندان معرفی میکند. در ادامه گفتوگو با طوبی حجازی را میخوانید:
از نحوه آشنایی خود با احمد بگویید؟
در سال 57 احمد در حوزه علمیه قم طلبه بود و با آشنایی که با خانواده من داشت که آن موقع در اهواز ساکن بودیم، به خواستگاری من آمد. با علاقهای که برای زندگی در یک شهر مذهبی و ازدواج با یک طلبه داشتم و بعد از برگزاری یک جلسه صحبت با احمد تصمیم به ازدواج گرفتیم. تقریبا دو سال و نیم با احمد زندگی کردم که طی این سالها به دلیل پیروزی انقلاب، مبارزه با ضد انقلاب کمتر فرصت این پیش آمد که با احمد باشم.
پیش از انقلاب شما و احمد چه میکردید؟
در دوران نوجوانی با رساله حضرت امام آشنا شدم و این مساله توانست تاثیرات فراوانی برای من و امثال من داشته باشد. این رساله و اعلامیههای امام ما را از نظر دینی و سیاسی به یک بلوغ میرساند. شرکت در راهپیمایی و برگزاری کلاس قرآن برای دختران نوجوان یکی از کارهایی بود که در اهواز انجام می دادم. احمد نیز در قم در این تظاهرات شرکت می کرد. پس ار انقلاب نیز به عضویت شاخه روحانیت حزب جمهوری درآمد و با حضور در مناطق محروم به تبلیغ میپرداختند. یکی دیگر از کارهای دیگر وی حضور در مناطقی مانند سیاهکل بود که کمونیستها ضد انقلاب فعالیت میکردند. پس از فرمان حضرت امام (ره) مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفین، وی به عضویت در بسیج درآمد.
قبل از آغاز جنگ شهید ظریفیان فعالیت نظامی هم داشت؟
با عضویت در بسیج برای گذراندن آموزش نظامی به پادگان منظریه قم رفت و پس از آن برای مبارزه با کوملهها به کردستان سفر کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی احمد چه کرد؟
با شروع جنگ احمد به صورت نامنظم و چند روز یکبار به جبهه میرفت؛ یعنی حضور وی و سایر طلبههایی که با احمد به جبهه میرفتند، سازماندهی خاصی نداشت.
نحوه اسارت احمد را میدانید؟
زمانی که احمد و بسیجیانی که میخواستند وارد شهر آبادان شوند، به دلیل تصرف جاده آبادان- ماهشهر توسط دشمن بعثی، شهید ظریفیان اسیر شده و به پادگان جیش الشعبی بصره منتقل میشوند. در این پادگان افراد را دسته بندی میکنند و دیگر مشخص نشد که احمد را به کدام پادگان در بغداد فرستاده و وی کجا به شهادت میرسند.
یعنی الان شهادت احمد قطعی است؟
بله. شهادت احمد برای همه ما مسجل شده است. زیرا بعد از حضور آمریکایی ها در عراق و باز کردن زندان های این کشور، دیگر هیچ اسیری از ایران در عراق حضور نداشت. اما اینکه کجا احمد به شهادت رسیده است، مشخص نیست. هنوز ما چشم به راه هستیم تا اثری از وی به دست ما برسد.
از روحیات و اخلاق شهید ظریفیان بگویید؟
شهید فرد بسیار انقلابی و با روحیه تهجد همراه با عرفان و اخلاق بود. با اینکه مدت زمان زیادی به عنوان طلبه در حوزه حضور نداشتند، اما به دلیل مطالعات گسترده مذهبی که داشتند، توانستند طی 10 سالی که در این عرصه قدم گذاشته بودند به موفقیتهای دست پیدا کنند. یعنی هم در معنویت و هم در اخلاق و هم در مسایل اعتقادی توانسته بودند قدمهای خوبی بردارند.
فرزند شهید الان در چه عرصههایی فعالیت میکنند؟
زمان شهادت احمد، پسرم حدودا 10 ماهه بود. پس از شهادت نیز به دلیل اینکه شاغل بودم، مجبور شدم به خانه پدری اسباب کشی کنم و در آنجا ساکن شوم. چند سالی است که پسرم ازداوج کرده و دارای 3 فرزند است. سطح 3 حوزه علمیه را پشت سر گذاشته و هم اکنون دکتری مدیریت رسانه دارند و در دفتر پژوهش های اسلامی صدا و سیما در قم مشغول به فعالیت هستند. سعی کردم در زندگی پسرم را با مشکلات و واقعیتهای زندگی آشنا کنم.
از زندگی بعد از شهادت احمد بگویید.
زندگی بدون احمد برای من بسیار سخت بود. زندگی کردن برای یک زن تنها به همراه یک فرزند مشکلات خاص خود را دارد. بیان بسیاری از مسائل و موضوعات برای افرادی که چنین تجربه ای ندارند، چندان آسان نیست. اینکه انسان همراه و همسر خود را در جوانی از دست بدهد، یک مشکل است. مشکل دیگر که برای من خیلی جدی بود، مساله اخلاق، اعتقاد و انسانیت احمد بوده است. علاوه بر این دو بُعد، با اینکه زندگی کوتاهی کنار احمد داشتم، برای من مساله عاطفی حضور نداشتن احمد بسیار عذاب آور بود. با اینکه من تحصیلکرده دانشگاه و احمد طلب بود، اما اختلاف زیادی با یکدیگر نداشتیم. یعنی از دست دادن چنین همراه و همسری برای بنده صدمات زیادی به همراه داشت. البته احمد بعد از شهادت نیز در بسیاری از نقاط زندگی همراه من بوده است و همراهی معنوی وی را همیشه در کنار خود احساس کرده ام. این مساله ای است که همسران بسیاری از شهدا به آن اذعان دارند. پس از مفقود شدن احمد همیشه به رادیو عراق گوش می دادم تا شاید خبری از احمد بشنوم.
زندگی بعد از شهادت احمد برای شما سختتر بود یا فرزندتان؟
قطعا برای پسرم این موضوع سخت تر بود. من روز اول زندگی با احمد می دانستم که ممکن است وی به شهادت برسد و خود را تا حدودی برای این موضوع آماده کرده بودم. اما این سرنوشت که برای تمامی فرزندان شهدا به وجود آمده است، تقریبا دست آنها نبوده و خود نقشی در آن نداشته اند. محروم شدن فرزندان شهدا از داشتن پدر، آنهم پدری مانند احمد بسیار سخت است. در دوران کودکی پسرم برای وی همیشه کتاب داستانهای مذهبی می خواندم. اینکه بتوانم راهی که همسرم رفته است را به فرزندم منتقل کنم، یکی از دغدغههای همیشگی بنده بوده است. خود را در موقعیتی قرار میدادم که اگر احمد زنده بود، هم اکنون چه میکردیم. در آن شرایط همان کار را با فرزند خود انجام میدادم.
شهید وصیتنامه داشتهاند؟
بله. در وصیت نامه شهید یکی از دعاهایی که مطرح کردند این است که خداوند بنده و شهید را دایم الذکر و دائم الخادم به جامعه قرار دهند. بعد از شهادت احمد نیز تمام تلاش خود را کردم تا به جامعه خدمت کنم و حلقه اتصال خود به خداوند را قوی تر کنم. این دو موضوع در زندگی انسان بسیار نقش مهم و تعیین کنندهای دارد. انسان اگر از این دو مساله غفلت کند نمیتواند در مسیر شهدا، امام شهدا و در حال حاضر ولایت حضرت امام خامنهای مستحکم قدم بردارد.
برای همسران شهدای مدافع حرم توصیهای دارید؟
در برابر تمام همسران شهدای مدافع حرم احساس خضوع و خشوع می کنم. من تمام افعال خود را به صورت حال به کار می برم. سختی ها و مشکلاتی که من تحمل کرده ام، جند برابر آن را باید همسران شهدای مدافع حرم تحمل کنند. همسران این شهدا باید واقعیت را به فرزندان خود بگویند و آنها را با واقعیت امروز جامعه آشنا کنند. باید در همه امور رضایت خداوند متعال را در نظر بگیرند و این مشکلات روند حرکتی آنها با مشکل مواجه نکند. در جامعه امروز برخی به دلیل دنیازدگی دچار تحلیل اشتباه شدهاند؛ اما مدافعان حرم یاری امام زمان (عج) را انتخاب کردهاند.
نقش زنان در طول 40 سالی که از انقلاب میگذرد را چگونه ارزیابی میکنید؟
زنان در طول تاریخ هرگاه در جایگاه حقیقی خود بوده اند، توانسته اند تاثیر گذار باشند. اولویت و وظیفه هر زنی در هر جامعه ای اول خانواده و سپس تربیت فرزندان است. با نگاهی که حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری به زن داشتهاند، تاحدود زیادی نگاه غلط به زن که در دوره طاغوت ایجاد شده بود، از بین رفته است.
نقش زنان در دوره دفاع مقدس چگونه بوده است و الان چگونه است؟
در دوره جنگ تحمیلی زنان هم خود وارد عرصه نبرد می شدند، هم همسران و فرزندان خود را برای نبرد علیه باطل آماده می کردند. کمک های پشت جبهه نیز یکی دیگر از عرصه های حضور زنان در دفاع مقدس است. در آن دوره در اهواز یک بانک را به بیمارستان موقت تبدیل کرده بودند که زنان مانند کوه به پرستاری از مجروحین می پرداختند. در حال حاضر هم شاهد آن هستیم که در بسیاری از امور سکان دار اجرای منویات مقام معظم رهبری در جامعه زنان هستند. البته امروز زنان جامعه ما باید مراقب باشند تا خود را در معرض نگاههای ابزاری و نازلی که به زن وجود دارد، قرار ندهند.
منبع:دفاع پرس
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها