به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، آیت الله العظمی شیخ جعفر سبحانی در پیامی به کنگره آقانجفی اعلام کرد: پیش از ورود به سخن از همه عزیزانی که این فضای روحانی و معنوی را به وجود آورده و کنگرهای برای شخصیت والایی برگزار میکنند، صمیمانه تشکر میکنم و دست همگان را از راه دور به عنوان تکریم میفشارم.
از گزارههای مسلم ارزشمندی علم و دانش است و در تمام نقاط جهان و در همه دورانها ارزش علم مسلم است و قرآن نیز بر آن تکیه میکند و میفرماید: «هل یستوی الذین یعلمون و الذین لا یعلمون».
در احادیث ما که شیخ کلینی در جلد اوّل کافی نقل کرده است، علم و به یک معنی عقل از جنود رحمان، جهل و نادانی از جنود شیطان شمرده شده است. هر کجا علم سایه افکند به انسان از فکری، رشد و کمال میبخشد و مشکلات را با پنجه خود برطرف میسازد.
در عظمت مقام عالمان فداکار که از حریم دین و تشیع دفاع میکنند، کافی است که روزی چنین عالمی به مجلس امام حسن عسکری (ع) وارد شد، حضرت از جای خود برخاست و او را در کنار مسند خود نشاند، این کار بر بستگان حضرت که همگی هاشمی بودند سنگین آمد، و حضرتش مورد اعتراض قرار گرفت، امام(ع) فرمود: میدانید او کیست؟ او فردی است که با دانش خود از حریم ولایت دفاع میکند، مسلماً چنین فردی بر هر هاشمی که دارای چنین مقامی نیست، برتری دارد.
اما هزار نکته باریکتر ز مو اینجاست، آیا تنها علم و دانش میتواند سعادت صددر صد برای فرد و جامعه پدید آورد؟ پاسخ قرآن در مورد این سوال منفی است.
وحی الهی علم را یک بال سعادت میداند و حتماً باید بال دیگری بر آن ضمیمه شود که انسان بتواند با دو بال به سوی سعادت پرواز کند، چنان که میفرماید: «و قال الذین اوتوا العلم و الایمان» علم را در کنار ایمان و ایمان را در کنار علم قرار داده است.
اگر وحی الهی تأثیر علم را در سعادت وابسته به ایمان میداند تجربه هم این نکته را به ثبوت رسانده است.
جنگهای بین المللی اول ده میلیون کشته و دومی هم صد میلیون کشته و ناپدید و مجروح بر جای گذاشت. سردمداران این دو جنگ دانشمندان بزرگ علم نظامی بودهاند، اما از ایمان و از انسانیت بویی نبرده بودند و لذا این همه انسانها را به خاک و خون کشاندند.
بزرگواری که ما در نکو داشت او نشستهایم، شخصیت عظیمی بود که علم و ایمان را در خود جای داده بود و پیوسته با علم و دانش آسمانی خود راه را برای همه پویندگان روشن میکرد و با ایمان خویش که رفتار او مظهر باورهای دینی او بود، مردم را به عمل دعوت میکرد.
مرحوم آیت الله سید محمد حسینی، آقا نجفی همدانی (اعلی الله مقامه)، بزرگواری بود که در قرن چهاردهم و بخشی از پانزدهم درخشید و به تمام معنی نمونه بارز «اوتوا العلم و الایمان» بود.
آثار قلمی او به تمام معنی فاخر و ماندگار است. سخنان ارزشمند او با دوستان و شاگردانش سرفصل مسائل اخلاقی است.
تقدیر از چنین شخصیتهایی تفدیر از علم و دانش و تقوا و ایمان است.
فسلام الله علیه و یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیّاً
انتهای پیام/