به گزارش خبرگزاری تسنیم، تجهیز و پشتیبانی لجستیکی گروهک تروریستی (پ ی د) در شمال سوریه و در حوزه امنیتی ترکیه از سوی آمریکا، واکنش تند مقامات ترک را به همراه داشته است. اردوغان در جمع فراکسیون حزب عدالت و توسعه اظهار داشت: آمریکا اقرار کرده که در امتداد مرز ترکیه با سوریه یک ارتش تروریستی تشکیل داده است. وظیفه ما انهدام آن قبل از تولد است. وی همچنین ضمن تهدید تلویحی خطاب به آمریکاییها گفته است: به متحدان خود میگوییم که بین ما و تروریستهای قاتل قرار نگیرند. وگرنه، مسئولیتی در قبال اتفاقات آینده نخواهیم پذیرفت.
رئیس ستاد کل ارتش ترکیه نیز با تاکید بر اینکه اجازه نخواهند داد حمایتهای تسلیحاتی از شبهنظامیان کُرد سوری ادامه یابد، از آمریکا خواست این «اشتباه» را هرچه سریعتر اصلاح کند.
اما قصد پرداختن به اینکه آیا آنکارا توان عملی ساختن تهدید خود علیه نیروهای آمریکایی را دارد یا نه، نداریم. ترکیه جهت حذف این تهدید دو سناریو را پیش روی دارد.
نخست آنکه خود با این گروهک بویژه در دو منطقه عفرین و منبج درگیر شده و حمله مستقیم را در دستور کار قرار دهد، اما پیامدهایی به شرح ذیل بر این گزینه مترتب است:
1. واکنش آمریکا و حمایت هر چه بیشتر (پ ی د) از سوی واشنگتن و شعلهور شدن مجدد آتش جنگ و تخریب هر چه بیشتر زیرساختهای سوریه و ترکیه و بروز فاجعه انسانی دیگر در مناطق درگیری.
2. در این حالت حمله به خاک سوریه توسط ترکیه هر چند به بهانه مبارزه با تروریسم صورت میگیرد، اما از حیث حقوق بینالملل یک تجاوز محسوب میشود و این حق واکنش برای دمشق محفوظ است. (البته هر چند به دلیل تمایل دولت سوریه برای نابودی پ ی د، دمشق به این حمله شاید راضی باشد).
3. کمک و پشتیبانی پ ی د، از سوی کردهای پ ک ک در برابر ترکیه و احتمال تحرک نظامی آنان و فعال شدن جبهه درگیری با پ ک ک دور از ذهن نخواهد بود.
4. نابودی 30 هزار نیروی نظامی مورد اشاره اردوغان شاید چندان هم آسان نباشد و در صورت تحقق هم دولت ترکیه از تبعات و واکنشهای احتمالی در میان کردهای داخل مرز خود در امان نخواهد بود و شاید تا سالها تاوان چنین اقدامی را خواهد پرداخت.
دومین و معقولترین سناریو این است که ترکیه همگام با روسیه و ایران، ارتش سوریه را در مبارزه با این گروهک حمایت و تقویت کند؛ چرا که هم از پشتوانه حقوق بینالملل برخوردار است و هم تهدید مشترک از میان خواهد رفت. این گزینه میتواند مقدمهای برای بازگشت روابط دو کشور به حالت عادی باشد که از آغاز بحران سوریه رو به تیرگی نهاده بود.
یادداشت: علی ساجد - کارشناس مسائل غرب آسیا
انتهای پیام/