با اعلام غرق شدن نفت کش سانچی در آب های چین به نظر می رسد که پرونده بسته شده باشد اما داستان سانچی هنوز به پایان نرسیده است. دو پیگیری مهم در این زمینه باقی مانده است که یکی مربوط به خارج کردن لاشه کشتی و دیگری مربوط به بررسی علت وقوع سانحه است. براساس کنوانسیون نایروبی، ایران، چین، پاناما و ژاپن باید براساس تفاهمی لاشه کشتی را از دل آب خارج کنند. هر کدام از این کشورها مجاز به این کار هستند اما به دلیل اینکه مالکیت کشتی متعلق به ایران بوده، کشور ما در این زمینه در اولویت است. نکته دوم شکل گیری کمیته بررسی علت وقوع سانحه و خواندن VDR است. Voice data recorder کشتی باید خوانده شود و در حضور همه ذی نفعان بررسی و علت وقوع حادثه کشف شود. ازهفته گذشته که غرق شدن کشتی قطعی شده است، فرایند بررسی علت وقوع حادثه کلید خورده است که البته یک روال حقوقی فنی و طولانی است و به محض رسیدن به نتیجه، دلیل غرق شدن سانچی به اطلاع رسانه ها و مردم خواهد رسید.
کشتی، بار، ماشین آلات و گروه خدمه همه بیمه شده بودند. این کشتی با پرچم پاناما در آب ها حرکت می کرد و این مسئله مورد توجه قرار گرفته درحالیکه یک رویه عادی تجاری در تمام دنیاست. به طور معمول کشورها کشتی هایشان را در سه کشور پاناما، لیبریا و یونان ثبت می کنند. در حال حاضر تقریبا 20 درصد از کشتی ها در دنیا یعنی هشت هزار کشتی در پاناما ثبت شده اند. این یک رویه تجاری و بازرگانی عادی است. برای درک این موضوع یک مثال ساده می زنم. بسیاری از اشخاصی که در دیگر شهرهای ایران ساکن هستند برای خودرویشان پلاک تهران می گیرند. این کار برای تردد راحت تر در پایتخت انجام می شود و کشتی ها هم در آب های دنیا برای تردد راحت تر از پرچم کشورهای دیگر استفاده می کنند.
هر حادثه تلخی یک دنیا درس است. زمانی که علت سوانح پس از بررسی ها کشف می شود، در سازمان بنادر و دریانوردی که 193 کشور جهان عضو آن هستند، به یک پروتکل یا کنوانسیون تازه می رسیم. بدون تردید پس از بررسی و کشف علت وقوع حادثه برای نفت کش سانچی چنین رویه ای طی خواهد شد و به یک قانون جدید در دریانوردی خواهیم رسید.
هادی حق شناس، معاون سازمان بنادر و دریانوردی کشور
انتهای پیام/