چشم به راهی بغض آلود مادران یاسوجی در سرای سالمندان+فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، سرای سالمندان یا‌‌ همان خانه پیران، اصلا این عنوان عذابم می‌دهد کاش روزی فرا برسد که این عنوان برای همیشه به فراموشی سپرده شود زیرا گنجینه‌های را در خود محصور کرده که ثانیه به ثانیه از کسانی در بیرون خاطره دارند آنانی که شاید فراموش کرده‌اند که کی بودند و چگونه بزرگ شدند تا به اینجا رسیدند.

مگر می‌شود مادری که شب‌ها بیدار ماند تا فرزندش بخوابد، سختی‌ها کشید تا فرزندش رفاه و آرامش داشته باشد و گرسنگی کشید با بچه‌اش سیر باشد و... به این امید که در پیری عصای دستش باشد سر از جایی دربیاورد که درست نقطه مقابل مهروری، عاطفه، عشق، دوست داشتن، مهر مادری و... است.

سرای سالمندان آرامش یاسوج جایی که 45 مادر مهربان در انتظار دیدار فرزندانشان چشم به در دوخته‌اند و با هر صدایی از خواب پریده به این امید که دیگر پایان انتظار است ولی بعد از نگاهی به اطراف و دیدن چهره‌های غیر از فرزندان مجدد با چشمان پر از غم به سراغ تخت خود می‌روند و ناامید سر بالین می‌گذارند.

سرای سالمندان یاسوج با انچه در فیلم‌ها دیده‌ایم متفاوت است زیرا اینجا نه پارکی وجود دارد و نه خبری ازسرگمی برای گنجینه‌های عظیم مهربانی و عطوفت است.اینجا شباهتی حتی به خانه ندارد بیشتر شبیه آسایشگاه دوران سربازی است.تخت‌های که پشت سر هم چیده شده و انسانی‌های که با نامهربانی روزگار کمر خم کرده و بر روی انان دراز کشیده شده‌اند.

مادران منتظر و چشم انتظار به در با هر صدایی از بیرون دلشان هزار راه می‌رود و خوشحال از پایان انتظار با دیدار فرزند.اما آه سردشان انگار تمامی ندارد البته خود بریده از آرزوهای دنیا و تنها امید به دیدار فرزندانی دارند که آنان نیز شاید آلزایمار دارند که مادر خود را به یاد نمی‌اورند و الا مگر می‌شود در استانی عشیره‌ای و قبیله‌ای مادر را فراموش کرد.

انتهای پیام/