به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا حضرت زینب(س) پرورشیافته مکتب وحی و شخصیتی بود که حق حدیث ثقلین را ادا کرد که همان ملازمت دائم با قرآن و عترت است. از این رو نیاز است سیره و سلوک قرآنی این بانوی گرامی اسلام مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرد و به عنوان الگویی برای شیعیان و به خصوص بانوان قرار گیرد.
بر اساس گزارشاتی که در برخی کتب آمده است، حضرت در دوران حضورشان در کوفه برای بانوان جلسات تفسیری قرآن برگزار میکردند و برخی آموختههای خود از آل عبا(ع) را به آنان انتقال میدادند. در یکی از این گزارشات آمده است:
روزی امیرالمومنین(ع) وارد خانه شد و شنید که دخترش زینب به شکل خاصی حروف مقطعه ابتدای سورهها از جمله حروف «کهیعص» که در ابتدای سوره مریم نازل شده است را برای زنان کوفه تفسیر میکند. بعد از اتمام درس ، حضرت علی(ع) نزد دخترش حضرت زینب(س) رفت و فرمود : «ای نور چشم من، آیا میدانی که این حروف رمزی درباره وقایعی است که در سرزمین کربلا بر تو و برادرت حسین وارد خواهد آمد؟»
شیخ صدوق در کتاب «کمالالدین» خود روایتی را با همین مضمون از امام حسن عسگری(ع) نقل میکند. راوی از امام(ع) سؤالاتی از تفسیر و تأویل آیات میپرسید که بحث درباره سوره مریم(س) شد. حضرت در تأویل آیه اولیه این سوره فرمود: «زکریا علیهالسلام از پروردگار خود خواست که به او اسمای خمسه طیبه را بیاموزد، جبرئیل فرود آمد آنها را به وی آموخت. زکریا چون محمد و على و فاطمه و حسن (ع) را یاد میکرد غمش برطرف و گرفتاریش زائل مىشد و چون حسین (ع) را یاد میکرد گریه گلویش را میگرفت و مبهوت میشد. یک روز عرض کرد معبود من مرا چه مىشود که چون چهار نفر از خمسه طیبه را یاد میکنم به یاد آنان از غمهاى خود آرام میشوم و چون حسین را یاد میکنم چشمم اشک میریزد و نالهام بلند مىشود خداى تبارک و تعالى او را از قصه حسین خبر داد و فرمود کهیعص «کاف» نام کربلا است و «هاء» هلاک عترت است و «یاء» یزید علیه اللعنه است که او ظالم بر حسین است «عین» عطش حسین است و «ص»صبر او است.» (ج2، ص454)
انتهایپیام/
منابع:
محلاتی ، 1349 ، ج3 ، ص57
کتاب منزلت و شخصیت علمی حضرت زینب(س) نوشته منیره سادات کامرانی، ص 57و58
حجتالاسلام حائریزاده، همایش بزرگ رهروان زینبی