به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، در تصادفات همیشه صحبت از تعداد کشتهها و کاهش آن است و مابقی از برداشتن خراشهای سطحی تا ضربات جبرانناپذیر مغزی به عنوان مصدوم شناخته میشود.
نگهداری از افرادی که در این تصادفات دچار ضربههای شدید مغزی میشوند و گاهاً حیات نباتی پیدا میکنند، پرهزینه و سرسامآور است به صورتیکه برخی از خانوادهها توانایی نگهداری از اعضای خانواده خود را ندارند اما به هر جان کندن سعی در تأمین هزینههای آن ها دارند.
در این بین مراکز نگهداری از این افراد نیز وجود دارند که برخی از خانوادهها به این مراکز اعتماد ندارند یا اینکه احساسات مانع از انجام این کار میشود که البته بروز افسردگی در این بیماران مانع از انجام این تصمیم توسط خانوادهها میشود.
هزینههای درمان «سید علی محمدی» خارج از عهده خانواده
سال 88 در کمربندی 15 خرداد تصادف میکند و دچار ضربه شدید مغزی میشود که هزینههای درمانش خارج از عهده پدرش است.
سید جلال محمدی در گفتوگو با تسنیم اظهار داشت: دوم دبیرستان بود که با موتورسیکلت در کمربندی 15 خرداد به سمت فنآوران تصادف کرد.
وی افزود: 6 ماه در بیمارستان بستری بود و هوشیاریاش روی 6 یا 7 بود که همان زمان زخم بستر گرفت، پزشکان گفتند که دیگر فایده ندارد. پس از آن، کارهای فیزیوتراپی و کاردرمانیاش در خانه آغاز شد.
محمدی بیان کرد: هزینه فیزیوتراپیاش هر جلسه بین 50 تا 60 هزار تومان است. یک مدتی نیز در استان اصفهان برای انجام فیزیوتراپیاش ساکن شدیم که چندان تأثیری نداشت. کارهای بهداشتی و نظافتش را خودم انجام میدهم که حالا دیسک کمر و آرتروز گرفتهام.
بیمهها از تقبل هزینه شانه خالی میکنند
خرید لوازم پزشکی و بهداشتی به صورت آزاد است، هر روز باید 2 عدد قرص بخورد که قیمت هر کدام 1300 تومان است و بیمه نیز تقبل نمیکند. تشنج هم میکند که هر ماه یا 2 ماه یکبار برای درمان به تهران میبریمش که هزینهاش بین 2 تا 3 میلیون تومان است.
وی درباره خدمات بهزیستی میگوید: بهزیستی پروندهای برایش تشکیل داده و ماهی 30 هزار تومان نیز به حسابش واریز میکند و هر ماه نیز پزشکی برای معاینه مانند گرفتن فشار خون و اینها میآید.
ناتوانی در تأمین هزینه کاردرمانی
پزشک معالجش میگوید «در صورتی که کاردرمانیاش به صورت مرتب انجام شود فعالیتهای حرکتیاش بهبود مییابد»، در طول این مدت مچ دستش از حالت عادی خارج شده و برگشته است.
محمدی درباره تأمین هزینههای درمان علی بیان کرد: بازنشسته هستم، منزل مان نیز استیجاری است و حداقل ماهی 700 تا 800 هزار تومان نیز هزینههای درمانش است، کاردرمانی نیز با دفترچه بیمه جلسهای 30 تا 40 هزار تومان است.
هوشیاریاش در طول این مدت بهتر شده، با انجام فیزیوتراپی و کاردرمانی من و مادرش متوجه صحبتهایش میشویم اما دیگران نه. اگر هزینههای جلسات کاردرمانیاش تأمین شود بهتر هم میشود. خوب میشد اگر بتواند تعادلش را حفظ کند و خودش غذا بخورد.
انتهای پیام/ع