به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، فدراسیون فوتبال عربستان پس از اینکه مناقشات سیاسی بین ایران و این کشور را به زمین فوتبال کشاند، در تصمیمی مشابه به دنبال آن بود که در فصل 2018 نیز با بهانه اینکه در خاک قطر تیمهای این کشور از امنیت کافی برخوردار نخواهند بود، بازی با قطریها را نیز در کشوری ثالث برگزار کند، چیزی شبیه به آنچه در دو فصل گذشته به فوتبال ایران تحمیل شد.
امارات نیز که در عرصه سیاسی دنبالهروی عربستانیهاست به دنبال آن بود که بازی با تیمهای قطری را به کشوری دیگر ببرد و روی تصمیم خود اصرار داشت. اصرار عربستانیها و اماراتیها و البته فشار رسانهای آنها به کنفدراسیون فوتبال آسیا این احتمال را تقویت میکرد که قطریها نیز همچون تیمهای ایرانی ناچار به بازی در خارج از خاک خود شوند، اما قدرت دیپلماسی قطریها که میزبانی از رویدادی بزرگ چون جام جهانی 2022 را برای آنها ممکن ساخته است، به عربستانی و اماراتیها چربید و AFC رأی به برگزاری دیدار تیمهای قطری با تیمهای این دو کشور به صورت رفت و برگشت داد.
اینکه قطریها چه کردند که کمیته اجرایی AFC رأی را به سود آنها صادر کرد و راهکار آنها چه بود که عربستانیها و اماراتیها ناچار به پذیرش تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا شدند، میتواند درسی باشد برای فوتبال ما که چند سالی است در کشمکش با AFC است و زمان را در جلسات بینتیجه کنفدراسیون فوتبال آسیا و دادگاه عالی داوری ورزش تلف میکند. ما نه راه مذاکره و چانهزنی با مقامات AFC را میدانیم و نه در مقایسه با طرف عربستانی دست بالا را داریم که اگر داشتیم تا الان کنفدراسیون فوتبال آسیا پذیرفته بود که ایران برای عربستانیها نیز مانند دیگر کشورها امن است.
برای ما انگار راه چاره توسل به فیفاست نه AFC که مسئولانش حرف شیوخ عرب حاشیه خلیج فارس را بهتر میخوانند و برای تصمیمگیری مذاکرات پشت پرده را لحاظ میکنند. همین چند ماه پیش بود که اینفانتینو، رئیس سوئیسی فدراسیون بین المللی فوتبال در جلسه هیئت اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا تأکید کرد، کشورها باید از امتیاز میزبانی خود استفاده کنند و برگزاری بازی در زمین ثالث را رد کرد. پس چرا کنفدراسیون فوتبال آسیا به تأکید مهمترین مقام فوتبال دنبال بیتوجه است؟ مگر فیفا تأکید بر این ندارد که فوتبال ارتباطی به مسائل سیاسی، مذهبی و ... ندارد، پس چرا عربستانیها اختلافات سیاسی را به زمین فوتبال کشاندهاند؟
مشخص است که از کنفدراسیون فوتبال آسیا برای ما گرم نمیشود و ما زبان آنها را نمیفهمیم و نه میخواهیم بفهمیم، به همین خاطر باید بازی را در زمین فیفا دنبال کنیم. طرح شکایت از قانونشکنی AFC در فیفا قطعاً اوضاع فوتبال ما را بدتر از این نمیکند. کنفدراسیون فوتبال آسیا که مهمترین لطفش به فوتبال ما اعطای میزبانی مسابقات فوتبال در رده پایه آن هم در مرحله مقدماتی است، همین یک لطف را هم دریغ کند، اتفاقی نمیافتد. در عوض یک بار برای همیشه تکلیف فوتبال ما که در مناسبات فوتبال آسیا نه قدرت اعراب را دارد و نه نفوذ شرقیها، مشخص خواهد شد.
فوتبال ایران که در تصمیمگیریهای AFC همیشه مظلوم واقع شده است، باید تکلیف خود را در نهادی بالاتر مشخص کند، چیزی مانند فیفا نه دادگاه عالی داوری ورزش که چند سالی است پرونده مناقشه ما و عربستانی در آنجا خاک میخورد و سرنوشتش نامشخص است. ای کاش زودتر تکلیف خود را با کنفدراسیون فوتبال آسیا مشخص کنیم تا دیر نشده است. سؤال این است که چرا و به چه دلیل فدراسیون فوتبال ایران با استناد به اساسنامه فیفا که میگوید مسائل سیاسی جایی در ورزش ندارد از AFC به فیفا شکایت نمیکند؟
انتهای پیام/