احمد قرایی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در زاهدان در پاسخ به اینکه آیا رهاسازی حقآبه دوم برای تالاب فایدهای دارد؟ اظهار داشت: مقدار این آب آن قدر کم است که بحث کردن درباره آن بی نتیجه است. 30 میلیون مترمعکب آب برای تالاب هامون اصلا عددی نیست که بخواهیم درباره آن صحبت کنیم. کار از این عددهای کوچک گذشته الان فقط باید به فکر احیای برخی از نقاط تالاب هامون باشیم چرا که دیگر کل تالاب را به هیچ وجه نمی توان احیا کرد.
رئیس پژوهشکده تالاب هامون افزود: رهاسازی حق آبه داخلی برنامهای تاثیرگذار نیست. توافقی است که از سالها قبل بسته شده و هر سال اتفاق میافتد و الان هم بر اساس وظیفه سازمانی است که انجام میشود، نه در راستای احیای تالاب، پس قانونی است که گذاشته شده و آبی است که باید رها شود.
30 میلیون مترمکعب آب قبل از رسیدن به تالاب هدر می رود
وی در ادامه گفت: همین میزان اندک آب رها شده باید با حداقلِ هدررفت به نقطه مورد نظر برسد به طوری که حداکثر 30 درصد برای هدررفت درنظر بگیریم و مابقی آن به مقصد برسد اما با وضعیت موجود و مسیری که آب طی میکند و همچنین امکان پمپاژ بخشی از این آب در زمین های کشاورزی میانه راه، هدررفت آب بیش از این هاست.
قرایی با اشاره به دیرهنگام بودن تزیرق این حق آبه به تالاب هامون اظهار داشت: توصیه ما به محیط زیست این بود تا یک توالی را بین دو رهاسازی رعایت کنند به طوری که وقتی آب موجود از رهاسازی اولیه به مرز خشک شدن برسد رهاسازی دوم انجام شود تا میزان ماندگاری آب نیز بیشتر شود. این در حالی است که فاصله میان دو رهاسازی چیزی حدود 7 ماه شده و کارایی آن را کاهش داده است.
این آب یک ماه هم دوام نمیآورد
رئیس پژوهشکده تالاب هامون در پاسخ به اینکه پیشبینی شما از مدت ماندگاری حقآبه رها شده در تالاب چقدر است، گفت: به طور دقیق نمیتوان پیشبینی کرد که این آب تا چه زمانی در تالاب باقی میماند. تنها کارایی این آب در زمان فعلی این است که تا روزهای پایانی سال و تا زمان ورود احتمالی سیلاب به تالاب خاک این قسمت از تالاب مرطوب بماند اما در صورتی که آبی وارد تالاب نشود این آب بیش از یک ماه دوام نمیآورد.
وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه همه میدانند کانونهای انتشار ریزگرد در تالاب هامون مربوط به هامون صابوری، هامون پوزک و بخشهایی از تالاب تحت عنوان چنگ خرگوشی، تپه سرخ و .... است، چرا این حقآبه به منطقه گردشگری کوه خواجه میرود؟ ادامه داد: منطقه کوه خواجه جز مناطقی از تالاب است که در چندماه اخیرآتش سوزیهای متعددی در آن رخ داده است. به نظر میرسد هدایت آب به سمت کوه خواجه با توجه به وجود کانونهای قویتر ریزگرد در تالاب با هدف کاهش این اتفاقات انجام میشود.
قرایی با اشاره به وجود کانونهای ریزگرد در مناطق مختلف تالاب افزود: در واقع زیرساختی وجود ندارد تا حق آبه داخلی به نقاط بحرانیتر تالاب هدایت شود که یکی از دلایل این موضوع مشکلات مالی است، البته خوشبختانه امسال از صندوق توسعه ملی اعتباری برای مبارزه با ریزگردها اختصاص یافت که امیدواریم این اعتبار برای منطقه سیستان نیز هزینه شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، روز گذشته ادارهکل محیط زیست سیستان و بلوچستان در خبری با توصیف "تزریق خون به رگهای خشک هامون" نوشت که حقآبه دوم تالاب هامون به میزان 30 میلیون مترمکعب رهاسازی شد.
اما این توصیف محیط زیست در حالی است که آب رهاسازی شده به سوی تالاب فقط یک درصد از گنجایش تالاب است. تالابی که به گفته پژوهشکده تالاب بینالمللی هامون 17 میلیارد مترمکعب گنجایش آب آن است و حتی نمیتوان گفت که یکی از مویرگهای تالاب جان گرفته است.
این درحالی است که 5 ماه قبل مدیرکل محیط زیست سیستان و بلوچستان از خشکی کامل هامون خبر داد و گفت که رهاسازی آب به جهت فعالشدن چشمههای ریزگرد ضروری است، اما حالا با پایان فصل ریزگردها اندکی آب معادل یک درصد از ظرفیت 17 میلیارد متر مکعبی تالاب به سوی آن روانه شد.
انتهای پیام/م