کامبیز درمبخش پیشکسوت کاریکاتور در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، گفت: در ایران کاریکاتوریستهای بسیار خوبی داریم که متأسفانه جایی برای چاپ آثار آنها وجود ندارد و اگر هم جایی باشد آنقدر درآمدها محدود است که کاریکاتوریستها دلسرد و ناامید میشوند؛ مطبوعات ما توجه زیادی به مقوله کاریکاتور ندارند؛ کاریکاتور به خاطر ماهیت انتقادی و تلخی که دارد گاهی دچار سانسور یا خودسانسوری میشود. در مطبوعات جهان معمول است که در صفحه اول روزنامههای بزرگ قسمتی برای کاریکاتور درباره وقایع روز وجود دارد اما در حال حاضر در مطبوعات ایران چنین امکانی وجود ندارد در صورتی که قبلاً وجود داشت. بعضیها به کاریکاتور نگاهی منفی دارند در صورتی که هدف یک کاریکاتوریست کمک و راهنمایی است و اگر انتقاد نباشد ایردات کار برطرف نمیشود.
درمبخش با بیان این که کاریکاتور مطبوعاتی ایران وضعیت نامساعدی دارد؛ گفت: برخی کاریکاتوریستها عامدانه و یا بدون عمد به چاپ کاریکاتورهایی پرداختند که موجب تعطیلی روزنامه شد و این عامل باعث شده است که مدیران مطبوعات، دیگر تمایلی به چاپ کاریکاتور نشان ندهند و در پی این روند کاریکاتوریستها به سوی جشنوارههای بینالمللی سوق داده شدند که درخشش بسیار خوبی در این زمینه داشتند و جوایز بزرگ بینالمللی را کسب کردند؛ به نحوی که حدود 15 سال است که کاریکاتور ایران در جهان شناختهشده است. من یکی از کسانی هستم که در مسیر معرفی کاریکاتور ایران در جهان زحمت بسیاری کشیدهام.
از میان هنرهای ایران، دو هنرِ کاریکاتور و سینما در جهان بیشتر مطرح شده است
وی ادامه داد: در سالهای قبل از انقلاب ما فقط 6 کاریکاتوریست داشتیم که از این تعداد فقط دو سه نفر در سطح بینالمللی بودند اما در حال حاضر حدود هزار نفر کاریکاتوریست در ایران داریم که حدود 20 نفر از آنها در سطح بینالمللی قرار دارند. از میان تمامی هنرهای ایران، فقط دو هنرِ کاریکاتور و سینما در جهان مطرح شده است و موفقیتهای چشمگیری را کسب کرده است و همیشه به عنوان یک رقیب جدی در رویدادهای جهانی حضور داشته است؛ در این زمینه «خانه کاریکاتور ایران» فعالیت خوبی داشته و جشنوارههای بینالمللی را برگزار کرده که موجب حضور بسیاری از کاریکاتوریستهای خارجی در این رویدادها شده است.
این کاریکاتوریست پیشکسوت درباره راههای خروج کاریکاتور از حصار گالریها و بردن آن به میان مردم گفت: از طریق روزنامهها و مجلات میتوان این مهم را محقق کرد؛ در حال حاضر کاریکاتور مطبوعاتی وضعیت مساعدی ندارد و سرانه مطالعه کتاب و روزنامه در ایران بسیار پایین است که این معضل ریشه فرهنگی دارد و باید برای آن چاره اندیشی و صرف زمان کرد. مردم ما جدیت و تمایل بسیاری به صرف خوردنیهای گوناگون دارند اما متاسفانه فرهنگ و هنر در کشور ما خریدار ندارد؛ به عنوان مثال اگر یک کتاب 10 هزار تومان قیمت داشته باشد آن را به بهانه گرانبودن نمیخرند اما برای خرید یک پیتزا 30 هزار تومان هزینه میکنند. باید روحیه فرهنگی در میان مردم تقویت شود و پدر و مادرها فرزندان خود را از کودکی با مطالعه مأنوس کنند و دولت هم باید در این زمینه حمایت کند. در بسیاری از کشورها کتابخوانی برای مردم تبدیل به یک عادت شده و مردم در اتوبوس و مترو هم کتاب میخوانند. البته در ایران مشکلات اقتصادی باعث شده مردم مجال و حوصلهای برای مطالعه نداشته باشند.
خطقرمزهای کاریکاتور باید مشخص شوند
وی درباره راه بازگشت کاریکاتور به مطبوعات ایران گفت: سیاستمداران ما باید تحملشان بالاتر و انتقادپذیرتر باشند؛ وقتی یکی از مسئولین مرتکب تخلفی شود طبیعی است که مورد انتقاد قرار بگیرد و کار اصلی کاریکاتوریست انتقاد است که از آنها سلب شده؛ البته کاریکاتور در هر کشوری خطقرمزهای خودش را دارد اما این خطقرمزها باید در قالب قوانین خاصی مشخص شوند تا مسئولین مربوطه به شکل سلیقهای برخورد نکنند و کاریکاتوریستها نیز حدود خود را بشناسند؛ وضع موجود باعث ایجاد ابهام برای کاریکاتوریستها و ناگفتهماندن انتقادات میشود.
انتهای پیام/