به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از بلومبرگ، نشست های برگزار شده در مسقط و داووس میان مقامات کشورهای عضو اوپک و سایر تولید کنندگان این نکته را به ما می آموزد که آنها مقصد نهایی ابتکار کاهش تولید را نمی شناسند، اما در عین حال می دانند که هنوز به آن مقصد نرسیده اند.
از زمانی که اوپک در ماه ژانویه سال گذشته توافق کاهش تولید را آغاز کرد، به تدریج مشخص شد که هدف از اجرای این توافق، بازگرداندن میزان ذخایر به سطح متوسط 5 ساله است. اما این شاخص هیچگاه به صورت دقیق تعریف نشده است. کدام ذخایر؟ این ذخایر در کجا قرار دارد؟ واحد اندازه گیری این ذخایر چیست؟ مبنای محاسبه متوسط 5 ساله چیست؟ تاکنون به هیچ کدام از این سوالات پاسخی داده نشده است.
خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان در جریان کنفرانسی خبری بعد از نشست مسقط تا حد زیادی به این مسئله اذعان کرد و گفت یک بحث فنی لازم است تا مشخص شود، بازار نفت از نظر ذخایر به چه چیزی نیاز دارد. اما خود سطح ذخایر به طور مشخص یک معیار مناسب برای اتخاذ سیاست تولید نیست.
واقعیت این است که ما تنها بعد از گذشت چند ماه تصویری دقیق از میزان ذخایر جهانی در یک بازه زمانی مشخص به دست می آوریم. جدیدترین آمارهای میزان ذخایر کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه ای که روز 19 ژانویه توسط آژانس بین المللی انرژی منتشر شد، به پایان ماه نوامبر مربوط می شود، این در حالی است که آمارهای مربوط به ماه های سپتامبر و اکتبر در این گزارش مورد بازنگری قرار گرفته و تا 12 میلیون بشکه افزایش یافته است.
نکته مهم تر اینکه وقتی سخن از میزان ذخایر نفتی جهان به میان می آید، عمدتا ذخایر کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه ای ملاک قرار می گیرد، زیرا این آمارها تنها آمارهایی است که به صورت منظم گزارش می شود، اما این کشورها کمتر از نصف مصرف جهانی نفت را دارا هستند و آمارهای دقیقی در مورد مابقی ذخایر موجود نیست.
انتهای پیام/165