به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ جمعی از اساتید دانشگاه طی نامهای خطاب به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیسجمهور ضمن هشدار درباره عوارض و مخاطرات محصولات تراریخت تاکید کردند: "چرا در کشور ما سازمان ناظر خود به امر تولید و ترویج محصولات تراریخته مبادرت دارد؟! آیا انتقال نهاد ایمنی زیستی به مؤسسه بیوتکنولوژی از اقدامات مشکوک در این حوزه محسوب نمیشود؟"
مشروح این نامه در ادامه آمده است:
«معاون محترم ریاست جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر جهانگیری
با سلام و احترام
نکات زیر پیرامون فرمایشات حضرتعالی در جلسه مورخ 15 آبان 96 در شورایعالی امنیت زیستی در حمایت یکسویه از موافقان پروژه واردات بذر برای تولید انبوه محصولات زراعی تراریخته و پیرو آن ابطال آییننامه اجرایی قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران به استحضار میرسد:
اکثریت منتقدان واردات و بخصوص رهاسازی محصولات کشاورزی تراریخته از دانشمندان و متخصصین علوم ژنتیک، اصلاح نباتات و رشته های مرتبط کشاورزی و از کنشگران و خادمین فناوریهای نوین از جمله فناوری تراریخته هستند که خود را متعهد به اسلام و آرمانهای انقلاب اسلامی و کشور عزیز ایران دانسته و توانمندیهای خویش را ایثارگرانه در این مسیر مصروف میدارند.
همان طور که منتقدان واردات و رهاسازی محصولات کشاورزی تراریخته معتقدند، آنچه از سوی حامیان محصولات تراریخته در ایران صورت میگیرد، هیچ ارتباطی با توسعه علمی (بیوتکنولوژی) و خودکفایی (اقتصاد مقاومتی) کشور ندارد بلکه هدف وارد کردن بخشی از سادهترین و پرخطرترین مطالعات غربی و افزایش وابستگی (واردات) و در پی آن، آلودگی گسترده کشور است.
تکنیک قدیمی تولید این محصولات بر پایه دو سم مهلکِ "بیتی و گلایفوسیت" استوار است که امروزه تکنولوژی بالایی محسوب نمیشود و کاشت محصولات تراریخت به دست آمده نیز به مفهوم قرار دادن کل افراد و موجودات زنده محیط زیست در معرض دائمی کارخانههای بیولوژیک تولید سم است؛ امری که حساسیت شدید کشورهای پیشرفته را در پی داشته و تصویب پروتکلها و قوانین هشداردهنده بینالمللی (پروتکل کارتاهنا) و ملی (قانون ایمنی زیستی کشور) دلیل آشکار پیشروی همگان است.
تصویب قانون ممنوعیت واردات سم گلایفوسیت از سوی اتحادیه اروپا (به دلیل سرطانزایی) طی روزهای اخیر دلیل آشکار دیگری است که همگان را به تفکر بیشتر دعوت میکند.
از دیدگاه مخالفان این محصولات، هم واردات و هم تولید و توزیع و هم مصرف محصولات کشاورزی تراریخته بدون انجام مطالعات عمیق و شناسایی آثار بلندمدت آنها، بسیار خطرناک بوده و ممکن است خسارات جبرانناپذیری به جامعه تحمیل کند لذا نباید در واردات و بخصوص کاشت وسیع این محصولات عجله به خرج داد.
از طرفی کشور ما با برنامه و طرحهای آباندوز میتواند حداقل تا 2 برابر غذای جمعیت فعلی را تامین کند؛ ما هنوز در الگوی فعلی تولید به مرز اشباع نرسیدهایم و از ظرفیتهای طبیعی خود استفاده لازم را نکردهایم و بعلاوه روشهای پیشرفتهتر از تراریخته مطرح شده و فناوری تراریخته قدیمی و منسوخ شده و متعلق به چند دهه گذشته است.
علیرغم خطرات مترتب بر کاشت گیاهان تراریخته حاوی ژن بیتی، موافقان واردات این محصولات با تسلط بر مراکز علمی و اجرایی مربوط و سوءاستفاده از سرمایههای ملی در اختیار، روابط سیاسی موجود و محدودیتهای اطلاعاتی مسئولان کشور، تلاش دارند با هر وسیله ممکن (از تهدید و تطمیع بعضی افراد مرتبط با موضوع گرفته تا فضاسازی شدید رسانهای در کشور که نمونه آن جلسهای است که جنابعالی مدعو آن بودید) خواست ناصیح خود را به کرسی بنشانند در حالیکه منتقدین دلسوز از چنین فرصتهایی برای بیان نظرات منطقی خود بینصیب هستند!
با وجود خطرات آشکار این گونه تولیدات تراریخت، متاسفانه کمتر مطالعه اطمینان بخشی در مورد اثرات سوء احتمالی آنها اجازه انتشار یافته است؛ تلاشهای وافری نیز صرف کتمان یا مخفی نگه داشتن اسناد موجود میشود!! در حقیقت برخی دلایل غیر علمی از قبیل: منافع مادی حاصل از واردات این محصولات، حفظ پستهای مدیریتی و در خوشبینانهترین حالت، تعصب در تخصص علمی موجب شده تا گروهی بدون اطمینان از اثرات بلندمدت پیدا و پنهان این قبیل محصولات با ترفندهای متنوع درصدد ترویج این فناوری برای توجیه واردات بذر و مصرف محصولات تراریخته باشند.
عدم وجود بعضی زیرساختهای ضروری و ضعف نظارت بر اجرای قوانین در کشور ما از دیگر مواردی است که ما را از عجلـه در این کار باز میدارد به عنوان مثال آیا نباید "ناظر" مستـقل از "تولیدکننده" باشد؟ چرا در کشور ما سازمان ناظر خود به امر تولید و ترویج محصولات تراریخته مبادرت دارد؟! آیا انتقال نهاد "ایمنی زیستی" به مؤسسه بیوتکنولوژی از اقدامات مشکوک در این حوزه محسوب نمیشود؟ و این اقدام برای کنترل انتقادات و ترویج محصولات تراریخته به دور از هرگونه مانع صورت نگرفته است؟ آیا افراد مطلع و متخصص اما مخالف محصولات تراریخته جایگاهی در مدیریت مراکز پژوهشی و اجرایی و حتی کمیتههای مرتبط با این امر مهم حضور دارند؟!
گرچه مدتها است که دلسوزان آگاه و متعهد در تلاش و پیگیرند تا مبادا فریبکارهای استکبار جهانی و مافیای ثروت و جنایت مانند شرکت مونسانتو نفود خود را در این کشور گسترش دهند و نگرانند که برخی افراد صادق همچون جنابعالی زمانی به خود آیند که کار از کار گذشته و خدای ناکرده مسؤلیت ناشی از یک عمل نسنجیده تا ابد بر دوششان سنگینی کند اما این بار ظاهراً کار از کار گذشته و رئیس محترم ستاد اقتصاد مقاومتی کشور نیز در دام گرفتار آمده است لذا پیشنهاد میشود چنانجه صلاح میدانید، یک طرفه به قضاوت ننشسته و برای درک بهتر واقعیتها، با همان دقت و کیفیت، صحبتهای منتقدین عالِم را نیز شنوا باشید.»
امضاکنندگان:
دکتر غلامحسین زمانی؛ استاد تمام دانشگاه شیراز
دکتر ابراهیم پورجم؛ استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس
دکتر حسین هنری؛ دانشیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)
دکتر عبدالمجید شیخی؛ عضو هیئت علمی سابق جهاد سازندگی و وزارت جهاد کشاورزی و استاد کنونی دانشگاه آزاد اسلامی
دکتر ابوالفضل زالی؛ دانشیار دانشگاه تهران
دکتر مهدی گنجخانلو؛ دانشیار دانشگاه تهران.
انتهای پیام/