مشهد| گمنامی «شهید مسعود سهیلی» به‌روایت برادرش؛ مسعود "مسجد مالک‌اشتر" را محور فعالیت‌های هنری قرار داد
هنرمند و پیشکسوت تئاتر مشهد گفت: مسجد مالک اشتر هسته اولیه فعالیت‌های هنری مشهد بود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، تا قبل از شهادت مسعود، چهار برادر بودند. از سال 63 تا به امروز یک نفر از خانواده هنرمند سهیلی‌ها کم شده اما یاد او همیشه همراه برادرانش است. علیرضا برادر اول نویسنده و شاعر است. حمید برادر دوم نمایش‌نامه نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر است و برادر سوم «سعید سهیلی» کارگردان و تهیه‌کننده مشهور سینمای ایران است.
هر چهار برادر اهل هنر و انقلاب بودند. حمید درباره دوران دفاع مقدس می‌گوید: «زمانی که به جبهه آمد، من مسئول تبلیغات لشگر بودم و سعید فرمانده یکی از گردان‌ها بود. در ابتدا همه او را به این ویژگی می‌شناختند که برادر ماست. اما او شهید شد و طولی نکشید که همه ما را با نام مسعود سهیلی می‌شناسند.»
به بهانه برگزاری "چله نمایش «ما»؛ یادمان شهید مسعود سهیلی" پای صحبت‌های حمید سهیلی نشستیم و با او درباره برادر شهیدش و اوضاع و احوال تئاتر مشهد گفت‌وگو کردیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.
تسنیم: در ابتدا کمی از شهید مسعود سهیلی برایمان بگویید.
سهیلی: مسعود سهیلی از کودکی نشان داد در هنر موفق است. او قلم خوبی داشت و در مدرسه، انشاهای طنز و متن‌های جذاب و گیرایی می‌نوشت. در سال 59 که گروه هنری مسجد مالک اشتر تشکیل شد، مسعود سهیلی به صورت فعال در کلاس‌های آموزشی و فعالیت‌های هنری مشارکت می‌کرد. وی به سرعت پیشرفت کرد و در اجراهای عمومی و همینطور در میان سایر هنرمندان مشهدی مطرح شد.
یکی از شعار‌های مسعود این بود که: «من هنر را حبس نمی‌کنم» و با همین رویکرد آنچه که در کلاس‌های آموزشی آموخته بود را در دیگر مساجد آموزش می‌داد و گروه‌های هنری راه انداخته بود. البته این امر را ما زمانی فهمیدیم که او شهید شده بود. یکی از شاگردان او در دوره سه روزه اسارت تا زمان شهادتش همراه مسعود بوده است.
وقتی سیدمحسن حیدری از اسارت برگشت این ماجرا را برای ما تعریف کرد. وی مسعود سهیلی را از زمانی که در مسجد محله آن‌ها کلاس‌های نمایشی برگزار می‌کرده می‌شناخته است. سیدمحسن در زمان اسارت 14 سال داشته و وقتی چهره آشنا مسعود سهیلی را می‌بیند همراه او می‌شود و تا زمان شهادت مسعود بر سر بالین او می‌نشیند.
تسنیم: در مراسم افتتاحیه جشنواره چله نمایش ما، دبیر انجمن نمایش استان با لحنی بغض‌آلود از اینکه نام هیچ مکانی یا خیابانی و سردیسی به نام شهید مسعود سهیلی نیست ابراز نارضایتی کردند و از مادر شما عذرخواهی کردند. علت این امر چیست؟ چرا نسبت به مسعود سهیلی کم‌لطفی شده است؟
سهیلی: در طول دوره دفاع مقدس تعدادی از هنرمندان مشهدی به شهادت رسیدند. اما در میان این شهدا کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که قبل از شهادت و حضورش در جبهه به اندازه «شهید مسعود سهیلی» فعالیت هنری کرده باشد. البته خود مسعود همیشه می‌گفت «دلم می‌خواهد در گمنامی شهید شوم» و هیمنطور هم شد.
جای خوشحالی است که حوزه هنری، جشنواره«چله نمایش ما» را به یاد مسعود سهیلی برگزار می‌کند. حوزه هنری به نوعی خانه سهیلی‌هاست. سال 63 پس از اینکه در سفر به تهران با «حوزه هنری اندیشه اسلامی» آشنا شدم وقتی به مشهد برگشتم پیشنهاد تشکیل حوزه هنری مشهد را به رئیس وقت سازمان تبلیغات اسلامی دادم و ایجاد حوزه هنری به بنده و دوستان هنری مسجد مالک‌اشتر واگذار شد و بالافاصله ما هسته اولیه حوزه هنری خراسان را با همراهی جواد اردکانی، سعید سهیلی، سید جلال فیاضی و بنده تشکیل دادیم.
بعد از آن روز به‌مدت 9 سال سعید مسئولیت مدیریت حوزه هنری خراسان را برعهده داشت و شهید مسعود سهیلی نیز نخستین نمایش‌های حرفه‌ای خود را در حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان‌رضوی اجرا کرد، از همین روی می‌گویم حوزه هنری خراسان‌رضوی خانه ماست و برگزاری یادمان شهید مسعود توسط حوزه هنری را به فال نیک می‌گیرم.
تسنیم: آیا جشنواره «چله نمایش ما» می‌تواند بین مخاطبان و فعالان عرصه نمایش جای خود را باز کند؟
سهیلی: هر اتفاق هنری که در شهر ما بیافتد قطعا مثبت خواهد بود. این چله هم امیدوارم در آینده موثر باشد. تجربه هم این امر را ثابت کرده است. زمانی که ما در مسجد مالک اشتر فعالیت هنری خود را شروع کردیم هیچ وقت فکر نمی‌کردیم مسجد به محور فعالیت‌های هنری در سطح شهر تبدیل بشود و یا روزی مثل اکنون برسد که حداقل 10 تا 15 نفر از بچه‌های مسجد ما در سطح کشور به شهرت هنری برسند و موثر واقع شوند.
فعالیت جشنواره «چله نمایش ما» نیز باید ادامه پیدا بکند و نقاط ضعف و قوتش مشخص و مرتفع شود در این صورت مطمئن باشید که در سالیان آینده نیز موفق خواهد بود. البته جای تاسف بسیار است که ما در مشهد فعالیت‌های هنری بسیاری را مثل «جشنواره تئاتر سوره» در اول انقلاب راه انداختیم اما در دور بعد این جشنواره از مشهد گرفته شد و تحت عنوان جشنواره «ماه» در تهران برگزار شد.
همینطور جشنواره «رویش» در مشهد آغاز به کار کرد اما الان دبیرخانه دائمی آن در تهران دایر شده است. مشکل ما این است که هر اتفاق بدیع و مبتکرانه‌ای که در مشهد رخ می‌دهد مصادره شده و از مشهد گرفته می‌شود؛ مسئولان حوزه هنری مشهد باید در برابر مصادره شدن این ایده‌ها مقاومت کنند و اگر قرار است که این جشنواره‌ها در سطح کشور هم برگزار شود باید دبیرخانه دائمی آن در مشهد دایر شود.
تسنیم: برخی از مسئولان به فعالیت‌های هنری، نگاه فرصت‌محور ندارند. از نظر شما با توجه به وضعیت امروز جامعه، فعالیت‌های هنری و نمایشی تا چه حد می‌تواند مفید باشد؟
سهیلی: واقعیت امر این است که ایجاد تفریحات سالم و فرهنگی مثل تئاتر به معنای کاهش نابه‌هنجاری‌هاست. هنرمندان باید قدر خود را بدانند. متاسفانه در میان همکاران هنری می‌بینم که گاهی قدر خود و ارزش‌های‌شان را نمی‌دانند. ذات هنر مطهر بودن آن است باید همه هنرمندان سعی کنند این ویژگی را حفظ کنند.
انتهای پیام/ ز
