به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، مراسم رونمایی از کتاب «بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم» با حضور شاداب عسگری نویسنده این اثر و محمد حسن روزی طلب معاون مرکز اسناد انقلاب اسلامی در باشگاه خبرنگاران پویا برگزار شد.
شاداب عسگری در ابتدای این مراسم به اصلی ترین جرقه ای که باعث شد به سمت پژوهش در مورد بهاییان نظامی برود اشاره کرد و گفت:موضوعی که باعث شد به این سمت بروم بر می گردد به سالهای دفاع مقدس که با تعداد معدود سرباز بهایی مواجه می شدم که عنوان می کردند که در دین و مذهب ما بحث نظامی گری حرام است و نمی توانند اسلحه دست بگیرند همان موقع برای من این سوال پیش آمد که پس افرادی مثل سپهبد خادمی چه جایگاهی داشتند و چرا تحت این شرایط وارد ارتش شدند تا اینکه حدود چند سال قبل در خدمت استاد بزرگوار آقای کنگاوری بودیم در رابطه با یک شخصی به نام همافر دوم جهانبخش روح بخش برخورد کردیم که ایشان در پایگاه موسوم به شهید بابایی اقدام به خرابکاری بسیار بزرگی در چندین فروند هواپیمای اف 14 کرده بود که اگر به موقع کشف و خنثی نمی شد به طور حتم و یقین چندین فروند از این جنگنده از دست می رفتند و شاید خسارت جانی زیادی هم به خلبانان ما وارد می شد . آن زمان برای من این سوال پیش آمد که اینجا یک تناقضی وجود دارد و این دو تا همسویی ندارد به همین دلیل تصمیم گرفتم که بروم یک مطالعه میدانی و کتابخانه ای داشته باشم زمانی که مراجعه کردم فهمیدم متاسفانه مدرکی سازماندهی شده ای وجود ندارد وهر آنچه که مربوط به نظامیان بود تقریبا یک حالت تکراری داشت و تعداد معدودی از افراد اسامیشان مرتب تکرار می شد و چیز خاصی هم دستگیر نمی شد .این موضوع باعث شده بود که یک مقدار از لحاظ ذهنی تحریک بشوم تا به دنبال این موضوع بروم .
بها
عسگری با تاکید بر اینکه تاریخ برای جوامع حکم ذهن را برای افراد دارد ادامه داد: احساس می کردم که آن قسمت از تاریخ ما ظاهرا دچار نقصان است و یک کمبودی در آن دیده می شود در بررسی هایی که انجام دادم نتایجی به دست آمد که وحشتناک بود من واقعا این کلمه را به کار می برم.
شاداب عسگری در ادامه به پیشینه نفوذ بهائیان در ارتش رضا خان اشاره کرد و گفت: از منظر رضاخان یک جمله بیشتر وجود نداشت و آن هم نظامی گری بود ، تمام پسرهای رضاخان مدرسه نظامی می رفتند. آنچه که ما در طول 37 سال سلطنت محمدرضا پهلوی می بینیم -خصوصا در وصیتنامه سیاسی خود که در سال 1352 نوشته- تمرکز و منشا قدرت در حکومت پهلوی ارتش بوده و نظامی گری بهاییان ارتش را به چشم میان بری برای رسیدن به قدرت می دید. ما یهودی که حتی به درجه سرهنگی رسیده باشد نداریم چه برسد به تیمسار ولی جالب توجه است که از همان مقطع زمانی، ورود بهایی ها به ارتش به شدت افزایش داشت وحضور خیلی چشمگیر و وسیعی دارند. بعضی از افسران خودشان را بهایی قید کردند شاه گفته بود اگر دین و مذهب بهایی بنویسند چون در کشور ما رسمیت ندارد استخدام نمی شوند ، من در این کتاب اسنادی دارم که بهاییان به اسم مسلمان استخدام می شدند و به اسم مسلمان رشد می کردند.
نویسنده این کتاب افزود: اما یک نکته خیلی جالب وجود دارد به محض اینکه استخدام تمام شد اگر می گفتندکه ما بهایی هستیم دیگر کاری به آنها نداشتند و اینها رشد می کردند.
شاداب عسگری با تاکید بر سفرهای مختلف بهائیان نظامی به شهرستان ها و ایجاد تشکیلات بیان کرد: آنها تمامشان یک وظیفه ای داشتند که نوزده روز یک باردرجلساتی که به اصطلاح جلسات مذهبیشان است ولی در حقیقت تشکیلاتی است شرکت کنند و اولین چیزی که در آن جلسات مطرح می شده اطلاعات اینها بوده و آن چیزی که در طول نوزده روز گذشته دیدند و شنیدند.
وی با بیان اینکه محمد رضا پهلوی منافعی در بهاییان نظامی برای خود می دید ادامه داد:شاه عملا اعتماد خودش را به ارتش از دست داد وبرای پیشبرد اهداف خودش به افراد مطیع محض نیاز داشت در نتیجه یک نوع پذیرش به بهاییان داد چراکه آنها به خاطر تعداد کم و نداشتن مقبولیت در جامعه ،ابزار دست خوبی برای محمدرضا پهلوی بودند.
نویسنده این کتاب در پاسخ به این سوال که چگونه در روند پژوهشی به اسامی بالاترین افراد نظامی بهاییان که تابه حال اعلام هم نشده بود؛ پی بردید گفت: در بررسی هایی که انجام دادم تنها لیست اسامی موجود نظامی ها لیستی بود که ساواک در 14 /6/51 در رابطه با 112 نفر کارکنان ارتش شهربانی و ژاندارمری منتشر کرده بود که زیر آن لیست نوشته شده بود این اسامی برای ده سال قبل است من آن لیست را مبنا قرار دادم و یک به یک آن افرادی که قابل شناسایی بودند شناسایی کردم و سوابقشان را مورد مطالعه قرار دادم در هر کدام از این بررسی ها تعداد اسامی جدید به دست آمد تا اینکه به موسسه روشنگر مراجعه کردم وکل نشریات اخبار امری از سال 1320 تا 1357 که نشریات داخلی بهاییت بود را مطالعه کردم و با مطالعه آنها باز به اسامی جدیدی رسیدم، مشتمل بر 556 نفر است که 53 نفر تیمسار دو نفر ارتشبد 13 تا سپهبد 8 تا سرلشکر و 30 تا سرتیپ بود درحالی که در توده ای ها بالاترین رده سرهنگ بوده؛ در چریک های فدایی خلق غیر از دو سه تا درجه دار نظامی ، نظامی نداشتیم؛ در منافقین غیر از سرگرد علی محبی که آن هم منافقین به خودشان نسبت می دهند و اثبات نشده است ما نظامی رده بالایی نداریم ولی در بهایی ها تنها 53 نفر تیمسار بودند.
عسگری در پاسخ به سوال مجری مبنی بر اینکه آیا این کتاب واکنشی از طرف بهائیان داشته است پاسخ داد:خیر چون تازه منتشر شده است و هنوز در جریان نیستند اما رویه بهاییان هم اینطور نیست که سریع عکس العمل نشان دهند مواردی بوده که دو سال بعد اینها اقدام به جوابگویی کردند یا کتابی در رد آن نوشتند.
نویسنده کتاب «بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم» درباره نفوذ در دوره بعد از انقلاب گفت: این غیر قابل باور است که عملکرد مشابهی در بعد از انقلاب وجود نداشته باشد، هیچ کدام از این آقایانی که در رده های مختلف قرار گرفتند به اسم بهایی نمی توانستند استخدام شوند این موضوع شامل ارتش نبوده بلکه شامل تمام ادارات هم بوده است پس تمام اینها به اسم مسلمان وارد شده اند . این افراد ممکن است بعد از انقلاب حضور هم داشته باشند. خانم مهناز رئوفی یک بهایی بوده که توبه می کند و برمی گردد در صحبت هایی که کرده بودند می گفت هر چه که جنگ شدت پیدا می کرد و تعداد شهدای ما بیشتر می شد بهاییهان اظهار خوشحالی بیشتری می کردند و میگفتند هر چقدر از آن طرف کشته شود به نفع ماست چون مسلمان کشته شده است.
عسگری تاکید کرد: زمانی که به این نتیجه رسیدم که هیچ کتابی در رابطه با بهائیان نظامی به صورت منسجم تهیه نشده و اینها چقدر گسترده بودند به این صرافت افتادم که این کتاب را بنویسم و این کتاب انشاالله مفید باشد؛ ضمن اینکه من قائل به این نیستم که این کتاب همه مطلب را گفته بلکه یک مبنایی ایجاد کرده که نفرات بعدی از پایه شروع نکنند و این را مبنا قرار دهند.
در ادامه این نشست محمد حسن روزی طلب معاون مرکز اسناد انقلاب اسلامی با تاکید بر اعلام آمادگی مرکز اسناد برای استفاده ی پژوهشگران و نویسندگان از منابع اسنادی در حوزه ی انقلاب اسلامی افزود: نزدیک به 60 جلد کتاب درباره نیروی زمینی نگارش شده و احتمالا به100 عنوان خواهد رسید و سعی ما این است که خدمات و زحمات برادران انقلاب در دوران انقلاب و پیروزی انقلاب فراموش نشود.
وی در ادامه گفت: من یک پیشنهاد به آقای عسکری دارم که همین موضوعی که اخیرا اشاره شد؛ در مورد کسانی که بعد از انقلاب به جرائم امنیتی اعدام شدند و بهایی بودند را پیگیری کنند چراکه خودش می تواند یک پروژه پژوهشی خیلی خوب باشد. اکثر این افرادی که اعدامی تلقی شدند ، اصلا دستگیر نشدند بلکه از کشور خارج شدند. اینها اسنادش موجود است و به نظرم مانعی برای انتشار آن نیست .
شاداب عسگری در پایان این مراسم پس از تشکر ازکسانی که در این پژوهش کمک و همراهی اش کردند گفت: یکی از دوستان کتاب را باز کرد و گفت شما این کتاب را فروردین سال 95 تمام کردید پس چرا الان رونمایی می شود؟! گفتم تازه خیلی هم مساعدت شده است. من از همه کسانی که دست اندرکار هستند یا می توانند به نوعی کمک کنند؛ استدعا می کنم که یک کار پژوهشی چند سال در نوبت چاپ یا مسائل مشابه قرار نگیرد.
انتهای پیام/