به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از آسوشیتدپرس، اقلیت مسلمان روهینگیا که در پی حملات ارتش میانمار از 6 ماه پیش مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شدند همچنان در اردوگاههای بنگلادش به سر میبرند و امید روشنی برای بازگشت ندارند، هرچند وضعیت کنونی آنها در بنگلادش نوعی تسلای خاطر است برای آنها.
طبق گزارش آسوشیتدپرس، محل سکونت روهینگیاها در اردوگاهها اغلب از پلاستیک تشکیل شده است. اکثر مواد غذایی مصرفی آنها هم از ناحیه سازمانهای امدادی تأمین میشود. فرصتهای شغلی معدودی در دسترس است و به طور دردآوری کار چندانی نمیتوان برای آنها انجام داد.
به گفته محمد امانالله، کسی که روستای محل سکونتش تابستان گذشته و پیش از ترک آنجا به همراه همسر و سه فرزندش، ویران شد میگوید: «هیچکسی برای کشتن ما نمیآید، از این بابت مطمئن هستیم». خانواده محمد امانالله هماکنون در ارودگاه پناهجویان کوتوپالونگ در کنار شهر ساحلی کاکسبازار زندگی میکنند. محمد میگوید که «در اینجا ما صلح و آرامش داریم».
به نوشته آسوشیتدپرس، موج حملات جدید ارتش میانمار از اواخر آگوست شروع شد؛ نظامیان میانماری در پاسخ به «حملات شورشیان روهینگیایی علیه مراکز امنیتی»، در اقدامی انتقامجویانه به همراه خیل حامیان بودایی خود دست به کشتاری خونین در روستاهای روهینگیایی زدند و هزاران نفر را کشتند، به زنان و دختران تجاوز کردند، خانهها و تمامی روستاها را آتش زدند. گروه امداد «پزشکان بدون مرز» تخمین میزند که در ماه اول خشونتها، دستکم 6700 روهینگیایی کشته شدند که شامل دستکم 730 کودک زیر پنج سال است. نجاتیافتگان روهینگیایی به سوی بنگلادش سرازیر شدند.
طبق نوشته این خبرگزاری آمریکایی، شش ماه پس از این ماجرا، نشانههای کمی وجود دارد که روهینگیایی بتوانند به این زودیها به خانههای خود بازگردند.
میانمار و بنگلادش توافقنامهای را امضا کردند که براساس آن اقلیت مسلمان روهینگیایی گام به گام به صورت «ایمن، امن و با احترام» به محل سکونت خود بازگردانده شوند، اما فرآیند آن با وقفه مواجه شده است و خطرات همچنان وجود دارد. در تصاویر ماهوارهای جدید مشاهده میشود که روستاها و کلبههای خالی آنها با خاک یکسان شده، و شواهد زندگی پیشین روهینگیاها در این اماکن در حال پاک شدن است.
وضعیت به گونهای است که با وجود فرار 700 هزار مسلمان روهینگیایی به بنگلادش، همچنان موج فرار از میانمار ادامه دارد.
محمد امانالله میگوید: «اگر آنها با بازگرداندن ما موافقت کنند، آیا به آسانی میسر است؟ میانمار باید به ما حق شهروندی بدهد. آنجا خانه ما است. بدون حق شهروندی آنها بار دیگر ما را مورد شکنجه قرار میدهند، آنها بار دیگر ما را کشتار میکنند».
انتهای پیام/