به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران پویا؛ شرکت سرمایهگذاری تأمین اجتماعی (شستا) روز گذشته طی فراخوانی، خبر از واگذاری اداره اجرایی اپراتور سوم ارتباطی در قالب قرارداد پیمان مدیریت به مدت سه سال داد.
این شرکت که برای نخستین بار قرار است مدیریت اجرایی یک اپراتور همراه را برونسپاری کند، شرایطی را برای اشخاص واجد صلاحیت به شرح زیر در نظر گرفته است:
1.اشخاص حقیقی یا حقوقی پیشنهاد دهنده می بایست دارای توان مالی مناسب و تابعیت ایرانی باشند.
2. اشخاص حقیقی می بایست دارای تجربه مدیریت عاملی اپراتورهای سراسری موبایل به مدت حداقل سه سال باشند.
3. اشخاص حقوقی ( به غیر از اپراتورهای صاحب پروانه از رگولاتوری) می بایست یکی از اعضای هیئت مدیره آن شرکت دارای تجربه مدیریت عاملی اپراتورهای سراسری موبایل به مدت حداقل سه سال باشد.
با توجه به این شرایط، گزینههای احتمالی برای تفاهم نهایی در قالب این قرارداد طی گزارشی که لینک آن در زیر موجود است، معرفی شدند.
بیشتر بخوانید :
چهار گزینه احتمالی برای مدیریت پیمانی رایتل
اما همچنان برای برخی این سؤال وجود دارد که در صورت انتخاب فرد دارای صلاحیت برای پیمانکاری این پروژه، مفهوم «پیمان مدیریت» بر چه چیز اشاره دارد و به چه معناست؟
مدیریت پیمان (Management Contracting) همانطور که از نامش بر میآید روشی است که در آن کارفرما، یک شرکت یا یک شخص را تعیین میکند تا مدیریت اجرای پروژه را بر عهده گیرد؛ بنابراین تعیین روشهای اجرای پروژه، تعیین چارت سازمانی و استخدام نیروها بر عهده پیمانکار است.
در این روش پیمانکار بابت مدیریت پروژه درصدی از هزینههای انجام شده را دریافت میکند؛ این هزینهها معمولا شامل هزینه تهیه موارد قرارداد و هزینه اجرا است ولی قبل ازهزینههای صورت گرفته باید توافق طرفین درنظر گرفته شود.
از طرف دیگر پیمانکار هزینهای بابت اجرا پرداخت نمیکند و تعهدات را بر عهده نمیگیرد؛ فقط بخاطر تخصص در مدیریت سودی به صورت درصدی از کل هزینهها دریافت میکند.
بنابراین طبیعی است که سرعت و کیفیت ساخت پروژه در این روش نسبت به دیگر روشها بالاتر است.
البته با توجه به اینکه مبنای این نوع قراردادها، بر اصل توافق طرفین بنا نهاده شده است، معمولا کف تعهدی برای پیمانکار در نظر گرفته میشود که در قبال انجام دادن آن به هزینه اجرا و مدیریت میرسد و در صورتیکه دستاورد بیشتری را نیز به ارمغان آورد معمولا براساس همان توافق فیمابین، پاداش و اضافه دریافتی خواهد داشت.
معمولا از این مدل قراردادها در بخش خدمات ساختمانی بسیار استفاده میشود و با توجه به اینکه نظارت بر عملیات اجرایی پیمانکاران ساخت بر عهده مدیر پیمان است، بنابراین نیازی به خدمات نظارتی مهندسین مشاور نیست.
به عبارت دیگر شاید در بیان تفاوت مدیر پیمان با یک پیمانکار باید گفت که مدیر پیمان همچون عضوی از تیم کارفرما، تمایلات سودجویانه پیمانکاری ندارد و تنها هدفش جلب رضایت کارفرما و حفظ منافع آن است.
از طرف دیگر چون مدیر پیمان مستقیما در طراحی و اجرا شرکت نمیکند، میتواند فارغ از مسائل مستقیم اجرایی منحصرا به مدیریت، برنامهریزی و کنترل هزینه بپردازد.
همچنین ارائه خدمات پشتیبانی به پیمانکاران ساخت منجر به تسریع عملیات اجرایی و همچنین پوشش دادن نقاط ضعف آنها میشود و در این روش عملا رقابت شدیدی بین پیمانکاران ساخت ایجاد خواهد شد زیرا کار به بستههای کوچکتر تقسیم و میان پیمانکاران توزیع شده که در صورت انجام صحیح یک بسته قادر به دریافت بسته بعدی هستند.
بنابراین با تعریف این مدل قرارداد مدیریتی در اپراتور سوم تلفن همراه، طبیعی است که دید کارمندی برای سطوح مدیریتی به حداقل کاهش مییابد؛ بهرهگیری از توان نیروی انسانی پروژه نیز به سقف حقوق و اضافه کار محدود نشده و تیمهای بخشهای مختلف با ارائه کار باکیفیت و سرعت عمل بالاتر امکان دریافت پاداش از سمت کارفرما را دارند.
انتهای پیام/