حوزه مهاجرین- تسنیم: چندی پیش «عالمی بلخی» وزیر مهاجرین افغانستان خبر از امضای تفاهمنامهای در آینده نزدیک میان دولت ایران و افغانستان برای امکان بازگشت مهاجرین افغانستانی به کشورشان بدون ابطال کارت آمایش داد.
این خبر در حالی منتشر شد که سالهاست مسئولان افغانستانی و ایرانی در ارتباط با حل این موضوع وعدههای مکرر و البته عمل نشده دادهاند.
«غلامرضا خرمی» فعال افغانستانی حوزه مهاجرین در این ارتباط با ارسال یادداشتی به خبرگزاری تسنیم نوشت: مهاجرت افغانستانیها به جمهوری اسلامی ایران پدیدهای است که نزدیک به چهار دهه تداوم یافته، استمراری که البته دلایل متفاوت داشته که مهمترین آن نبود امنیت در افغانستان برشمرده میشود، مفهومی که دارا بودن آن حق هر انسان و مخلوق خداوند است، موضوعی که امام خمینی(ره) با نیک اندیشی و درک عمیق آن را تبلور عینی بخشیدند و دستور رعایت رافت اسلامی را در خصوص مهاجرین افغانستانی صادر کردند، سازوکاری که تا به امروز ادامه پیدا کرده و نزدیک به سه میلیون از آنها را میزبانی کرده است.
اما مسئلهای که بسیار حائز اهمیت بوده و بحث در مورد آن این روزها بیش از هر زمان دیگری مطرح است، امکان سفر مهاجرین افغانستانی دارنده کارت آمایش به موطنشان بدون ابطال مدرک اقامتی آنها است، مسئلهای که به نظر میرسد، در پیچ و خمهای اداری گیر افتاده و هنوز هم در مذاکرات میان دو کشور به مرحله اجرایی نرسیده است، حال این سوال مطرح میشود که آیا مسئولان متولی از تبعات عدم تصمیمگیری روشن و شفاف و ادامه این اطاله بیهدف آگاهی دارند؟
مهاجرین افغانستانی که سالیان زیادی را در جمهوری اسلامی ایران سپری کردهاند، امید به توافقی بستهاند که میتواند آنها را به وطن و خاکشان نزدیکتر کند تا بار دیگر بتوانند قدم بر خاکی بگذارند که روزی محل بازی دوران کودکی شان بوده است، خاکی که تُراب خراسان باستان است و جغرافیای همسایه دارد و این مرزها در بین آنها معنا و مفهومی ندارد و میتواند برای دو ملت چرخه اقتصادی و ترانزیت را رونق بخشد.
بسیاری از مهاجرینی که در ایران ساکن هستند یا در دوران کودکی یا نوجوانی مجبور به ترک افغانستان شده یا اینکه در ایران متولد شده و کشورشان افغانستان را ندیدهاند، اجازه سفر به وطن میتواند راهی برای آشنایی آنها با وضعیت افغانستان جدید و چه بسا آماده کردن شرایط زندگی در آنجا برای بازگشت باشد. بازگشت داوطلبانه و همراه با آمادگی کامل میتواند هم برای جمهوری اسلامی ایران و هم جمهوری اسلامی افغانستان به لحاظ اقتصادی، سیاسی ،فرهنگی و مهمتر، برای نزدیکی مردمان هم فرهنگ و هم زبان دو کشور که دارای تاریخ مشترک هستند بسیار مفید و دارای پیام مودت و دوستی باشد.
نسل سوم مهاجرین افغانستانی که در ایران به دنیا آمدهاند، به واقع هیچ شناخت عینی از وطن اصلی شان ندارند و چه بسا که حتی هویت خود را کتمان میکنند، مسئلهای که مشکلات بسیاری را خلق کرده است، بدون شک امکان حضور این نوجوانان در افغانستان بدون ترس از اینکه راه برگشتی به ایران ندارند، میتواند نقش مهمی در هویت یابی آنها و شناخت عینی با افغانستان داشته باشد، شناخت با تاریخ کهن خراسان باستان تاریخ ساز است، تاریخی که در خود هویت میآفریند .
معتقد هستیم که آینده افغانستان، زمانی درخشان خواهد بود که ملتی بانشاط، توانمند و بدور از سردرگمی هویتی برای نسلهای جدیدش داشته باشد، همه اینها میسر نمیشود مگر اینکه اولاً مردم افغانستان آن را رقم بزنند و ثانیاً کشور جمهوری اسلامی ایران که جمعیت قابل توجهی از مهاجرین در آن سکونت دارند را با برنامههای حمایتی و تسهیل کننده یاری رسانند.
امکان بازگشت بدون ابطال کارت فرصت مناسبی را برای رساندن پیام دوستی و برادری جمهوری اسلامی به مردم جهان فراهم میکند ، پیامی که بسیاری درصدد خاموش کردن آن هستند و امید است دو کشور همسایه و برادر درصدد تحکیم روابط هرچه بیشتر از فرصتهای پیش آمده استفاده کرده تا مردم خراسان باستان بدون مرز جغرافیایی با یکدیگر روابط و تعامل داشته باشند.
انتهای پیام/.
ما را در تلگرام، فیسبوک و توئیتر دنبال کنید