گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم- همزمان با تلاش دولت سوریه برای مبارزه با گروه تروریستی «جیشالاسلام» جهت آزادسازی منطقه غوطه شرقی، رسانههای غربی کاملاً قساوتهای معارضان مسلح را نادیده گرفته و تلاشهای هماهنگ برای متهم کردن دولت سوریه را در دستور کار قرار دادهاند.
غوطه شرقی، منطقهای زراعی که آخرین مقر معارضان مسلح محسوب میشود، جدیدترین شهری است که این روزها در کانون توجه رسانههای غربی و اظهارات مقامهای آنها برای متهم کردن دولت سوریه قرار گرفته است.
حلب، مضایا، حمص و دیگر شهرهای سوریه قبل از آزادسازی توسط ارتش سوریه همگی سرگذشت مشابهی داشتند. گفتمان غالب رسانهها و مقامهای غربی درباره تمام این شهرها به گونهای بود که گویا در آنها خبری از هیچ مبارزه مسلحانه نیست و این دولت سوریه است که بیرحمانه در حال کشتار «غیرنظامیان» است. در صورتی که اشارهای به مبارزات مسلحانه میشد، گروههای در حال مبارزه، «شورشیهای میانهرو» و «مبارزان آزادی» بودند.
بنابراین، کسانی که درکشان از مسائل غوطه شرقی تحت تأثیر گزارههای مطرحشده در رسانههای غربی قرار گرفته، این منطقه صحنه درگیریهای یکجانبهای است که در آن دولت سوریه در حال کشتار شهروندان خودش است. اما این جنگ، به این سادگی نیست.
تروریستهای حاضر در منطقه
پیکارجویانی که کنترل غوطه شرقی را در دست دارند، مجموعهای از گروههای تروریستی هستند که قویترین آنها یک گروه سلفی-تکفیری به نام «جیشالاسلام» است که تحت حمایت عربستان سعودی است.
«جیشالاسلام» تفکرات به شدت فرقهگرایانه دارد و از لحاظ تاکتیکها، اهداف و گفتمان، تفاوت چندانی با داعش ندارد. این گروه، ابایی از انداختن اسرای غیرنظامی اقلیت علوی داخل قفس و رژه با آنها داخل شهر نداشته؛ «زهران علوش»، بنیانگذار گروه آشکارا خواستار پاکسازی اقلیتهای مذهبی از دمشق شده بود.
دیگر گروه تروریستی حاضر در این منطقه «فائق الرحمان» است که جز متحدان «هیئت تحریر الشام» محسوب میشود. «هیئت تحریر الشام» که با گروه تروریستی القاعده بیعت کرده خودش هم حضور ضعیفی در منطقه غوطه شرقی دارد.
در روزهای گذشته رسانههای روسیه گزارش دادهاند تروریستها به سمت غیرنظامیانی که تلاش دارند از غوطه شرقی به سمت مناطق تحت کنترل دولت فرار کنند شلیک کردهاند. رسانههای غربی به طور نظاممند این خبر و اخبار دیگر درباره جلوگیری تروریستها از رساندن غذا و کمکهای بشردوستانه به این مناطق را سانسور کردهاند.
جنگ اطلاعاتی
سوریه را شاید بتوان صحنه پرهیاهوترین جنگ تبلیغاتی تاریخ دانست. دولتهای غربی و متحدان منطقهای آنها دهها میلیون دلار صرف مستقر کردن ساختارهایی تبلیغاتی جهت کنترل افکار عمومی و ارائه تصویر میانهرو از تروریستهای حاضر در منطقه و آوار کردن بار تمام تقصیرات روی دوش دولت سوریه به کار گرفتهاند. این ساختارها، اغلب مورد استناد رسانههای غربی قرار میگیرند.
مشهورترین این دستگاههای تبلیغاتی، کلاهسفیدها هستند: یک گروه ظاهراً امدادرسان که مورد حمایت مالی دولتهای آمریکا و انگلیس هستند. این گروهها، آشکارا از تغییر حکومت سوریه حمایت میکنند و در مناطق تحت کنترل معارضان، با گروههای وابسته به القاعده همکاری میکنند.
گروه موسوم به «ناظران حقوق بشر سوریه»، یکی دیگر از همان ساختارها است که نزدیک به معارضان مسلح سوریه است.
غیر از اینها، رسانههای غربی اغلب به کسانی که به گفته آنها «فعالان رسانهای» گفته میشود برای تهیه گزارش و اخبار از مناطق تحت کنترل معارضان مسلح استناد میکنند؛ اما واقعیت این است که این معارضان، میانه خوبی با فعالیتهای رسانهای یا مطبوعات ندارند و فعالان، حقوقدانها، فعالان مسائل بشرودستانه، روزنامهنگاران و اقلیتها را اعدام، زندانی و شکنجه میکنند. به همین دلیل، هنگامی که رسانههای غربی مدعی هستند خبری را به استناد منابع آگاه و مستقل از داخل مناطق تحت کنترل معارضان منتشر میکنند بایستی در صحت آنها شک کرد.
انتهای پیام/