به گزارش خبرنگار گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، ایران در این قیاس، نسبت به برخی کشورهای پیشرفته و تراز اول دنیا، ساعت کار بالاتری را ثبت کرده است. این مقایسه در سال 2016-2015 انجام شده است که ساعت کار در ایران به کمینه خود طی 5 سال اخیر رسیده بود و در زمره کشورهایی چون تایلند، فیلیپین و هنگکنگ قرار میگرفت.
در کشورهای یادشده نیز ساعت کار هفتگی در محدوده 42 تا 43 ساعت قرار میگیرد که ایران نیز با 42.5 ساعت کار، حد واسط این کشورها محسوب میشود.
در کشورهایی مانند عربستان سعودی و سنگاپور، میزان ساعت کار به محدوده 44 ساعت میرسد. در سطح بالا، کشورهای قطر، بنگلادش، پاکستان و ترکیه قرار میگیرند که بازه ساعت کاری 46 تا 50 ساعت را شامل میشوند.
اما در آنسو، کشورهای پیشرفتهای وجود دارند که ساعت کار هفتگی آنها تا 33 ساعت (استرالیا) پایین میآید. میانگین ساعت کار هفتگی در کشورهای فرانسه، آلمان و انگلستان نیز 36 ساعت برآورد شده است.
اما راز موفقیت اروپاییها با این ساعت کار کم در چیست؟
طبق مقاله سایت «هافینگتون پست» در قانون کار آلمان، ساعت کاری 33 ساعت در هفته تعیین شده است؛ یعنی روزی پنج و نیم ساعت. اما چطور این کشور فوقپیشرفته میتواند با این میزان ساعت کار، همچنان جایگاهش را در صحنه رقابت با ژاپن و آمریکا حفظ کند؟
کارمندان آلمانی تحت هیچ شرایطی در زمان کار حق صحبت غیرکاری با یکدیگر را ندارند. استفاده از شبکههای اجتماعی نظیر فیسبوک، اینستاگرام و شبکههای پیامرسان نظیر تلگرام در محل کار تقریباً قدغن است و هیچ تماس تلفنی غیرکاری در ساعات کار نباید گرفته شود.
البته ساعات خارج از کار برای آلمانیها، کاملاً فارغ از مسائل کاری است. طبق بررسیهای نویسنده «هافینگتون پست»، آلمانیها ارزش زیادی برای تفکیک کار از زندگی شخصی قائلند و مدیران در زمان غیرکاری حتی از ارسال ایمیل کاری به کارمندانشان هم خودداری میکنند.
منبع: دنیای اقتصاد
انتهای پیام/*
بازگشت به صفحه رسانهها