باشگاه خبرنگاران پویا - رحمت امینی
اولین گفتوگو و دیدارم با زندهیاد لوون، در دبیرخانه سی امین جشنواره تئاتر فجر بود که سال 1390 با دبیری من برگزار میشد.
او که دانشآموخته تئاتر هنرهای زیبای دانشگاه تهران (ورودی ١٣٦٣) بود و کارشناسی ارشدش را از آکادمی هنرهای نمایشی روسیه دریافت کرد، درسال ١٣٧٤ به کانادا مهاجرت و کمپانی تولیدات هنری «لماز» و گروه تئاتری «ریرا» را شکل داد و آثار متعددی از جمله «فاسق» (پینتر)، «مرغ دریایی» (چخوف) «شاید رویا» (پیراندللو) و.... را به صحنه آورد.
لوون، در چند اثر سینمایی هم نقشهای کوتاهی ایفا کرد و سرانجام در سال ١٣٨٩ پس از ١٩ سال دوری به ایران بازگشت.
او همکاریهای خود در امور بینالملل تئاتر را از همین زمان آغاز و به دبیرخانه تئاتر دوره سیام هم کمک کرد. این هنرمند ٥١ ساله اصالتاًَ ارمنی که در میان دوستان و همکاران خود به حسن رفتار و صداقت شهره بود، هر چند طی چند سال اخیر یکی از کشف های دلنشین و موفق بازیگری سینما به شمار آمد و در آثاری چون «پرویز» (برزگر)، «دراکولا» (عطاران)، «هجوم» (مکری)، «کوپال» (کاظم ملایی)، «کار کثیف» (خسرو معصومی) ایفای نقش کرد؛ اما عشق و علاقه او به تئاتر بیش از هر فعالیت هنری دیگری بود.
هنگامی که در تدارک دعوت هنرمندانی برای استقبال نمادین از جعفرخان (که از فرنگ برگشته) در موزه مقدم بودم (که قرار است فردا ٢١ اسفند ساعت ١١ صبح برگزار شود) یکی از هنرمندانی که تمایل به حضورش داشتم «لوون» بود.
اما افسوس که زمانه چنین فرصتی را به او و ما نداد تا این بازیگر دوستداشتنی در زمره مستقبلین از جعفر خان باشد. حتماً نام و یاد او را در طول اجرای نمایش «جعفر خان از فرنگ برگشته» زنده نگاه خواهیم داشت و لبخندهای دلنشینش را با خندههای تماشاگران این کمدی ایرانی گره خواهیم زد.
انتهای پیام/