به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با مروری بر رخدادها و حوادث سال 96، بهخوبی میتوان دریافت که مردم ایران با کولهباری از غم و اندوه در این سال مواجه شدهاند. ویرانیهای زلزلههای زنجیرهای در کشور و از دست دادن برخی از هموطنان همراه با حادثه سانچی و سقوط هواپیمای ATR همه و همه بخشی از اندوه ملت ایران بود که برخی از ناکارآمدی مسئولین کشور را نیز بهخوبی نمایان ساخت. ولی اگر از حق نگذریم یکی از رخدادهای عجیب سال گذشته که بیکفایتی و بیمسئولیتی مدیران را بیش از پیش بر همگان روشن ساخت، عملکرد شهردار تهران بود، شهرداری که در بزنگاههای حساس اصلاً حضور نداشته و پس از پایان حادثه به سخنرانی میپردازد. شاید ابتداییترین خلأهای مدیریتی وی را بتوان در عدم حضور در ماجرای زلزله تهران دانست؛ درست زمانی که مردم منتظر شهردار تهران برای مدیریت بحران شهری بودند هیچ خبری از وی نشده و حتی برخی شائبهها پیرامون حضورش در شهر کیش به گوش میرسد. جرقههای اعتراض عمومی مردم و حتی رأیدهندگان و حامیان محمد علی نجفی دقیقاً پس از ماجرای زلزله تهران آغاز شد. از ابتدای حضور وی در مسند مدیریت شهری، شاهد افتتاح هیچ پروژه جدید شهری نبودیم و حتی پروژههای نیمهتمام در زمان مدیر سابق شهرداری نیز تکمیل نگشته و با بهانههای مختلف متوقف شد، با این حال رسانههای جریان اصلاحطلب سعی کرده بودند تا با توجیه عملکرد نجفی بخشی از دغدغه عمومی مردم را برطرف سازند ولی گویا ناکارآمدی محمد علی نجفی در حادثه زلزله موجب شده بود که دیگر حامیان رسانهای شهردار تهران همچون گذشته حمایتهای خود را ادامه ندهند.
رخداد بعدی که خط بطلانی بر حمایتهای پیوسته جریان اصلاحطلب از شهردار تهران را بهوجود آورد، بارش برف در شهر تهران و اطراف آن بوده که دیگر صدای نمایندگان اصلاحطلب و اعضای شورای شهر را نیز درآورده بود. با توجه به اینکه سازمان هواشناسی بارها اعلام کرده بود که احتمال بارش برف در شهر تهران وجود داشته ولی هیچ اقدام لازمی بهمنظور پیشگیری و یا آمادهسازی فضای شهری انجام نگرفته بود و در واقع شهر تهران در روزهای برفی رسماً قفل شد.
استراتژی محمد علی نجفی برای فرار از پاسخگویی به حجم مطالبات مردمی و همچنین خواستههای اعضای شورای شهر؛ اتهامزنی به شهردار سابق تهران و راهاندازی بازی سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا بهمنظور انحراف افکار عمومی از موضوعات اصلی شهری بود که این استراتژی نیز یک هفته بیشتر دوام نیاورده و موج رسانهای آن محدود بود. پس از موجسازیهای رسانه و در پایان سال 96؛ همه در انتظار گزارش عملکرد وی و همچنین پرداخت بدهیهای شهرداری تهران به پیمانکاران و... هستند ولی بهنظر میرسد مدیریت غیرکارشناسی شهری نتوانسته در پایان سال حسابرسی مناسبی را علیرغم عدم اجرایی شدن پروژههای جدید، داشته باشد. آنچه مشخص بوده این است که وجهه جریان اصلاحات که حامی اصلی اعضای شورای شهر در انتخابات بودند با عدم عملکرد صحیح آقای نجفی زیرسؤال رفته و حالا اعتماد عمومی بدنه اجتماعی جریان اصلاحات کاهش یافته است. راهکار چنین معضلی تغییر شهردار تهران با کمترین هزینه رسانهای و سیاسی است.
بهطور طبیعی استعفای آقای نجفی بهدلیل عدم کارآمدی مدیریتی و همچنین عزل وی توسط اعضای شورای شهر هزینه بزرگی را در پی خواهد داشت و مهمترین آن؛ تقویت مسئله مدیران نالایق در جریان اصلاحات خواهد بود. در همین راستا اتاق فکر جریان اصلاحات سعی کرده تا دلیل استعفای نجفی را در فضای سیاسی برنامهریزی کند تا مسائله سوء مدیریت به محاق برود.
بهترین فرصت برای استعفای نجفی و اشاره به فشارهای بیرونی برای این استعفا میتواند ماجرای رقص دختران در مراسم روز مادر باشد. پس از احضار وی بهمنظور پاسخگویی نسبت به حواشی مراسم روز مادر توسط قوه قضائیه، حال سران جریان اصلاحات این مقوله را فرصت مناسبی بهمنظور مظلومنمایی شهردار تهران و همچنین مقدمهای برای کنارگذاشتن وی دانستهاند.
ادله مختلفی اعم از احتمال بیماری سرطان آقای نجفی و همچنین فشارهای بیرونی به وی توسط رسانهها، فضای رسانهای را برای خروج محمد علی نجفی از مسند شهرداری تهران آماده ساختهاند. شیوه درپیش گرفتهشده توسط این رسانهها موجب شده تا جریان اصلاحات بهویژه کارگزاران و حزب اتحاد ملت ایران با کمترین هزینه معضل حضور نجفی در شهرداری تهران را حل کرده و با جایگزینی گزینهای کارآمدتر همچون محسن هاشمی رفسنجانی یا دیگر گزینههای مطرحشده در جلسات اتاق فکر اصلاحطلبان، خلأهای ایجادشده مدیریتی در دوران نجفی را حل کنند.
انتهای پیام/*