مافیای سعودی- صهیونیستی پشت تغییرات کاخ سفید
هرچند از آغاز دوره ریاست جمهوری ترامپ، عزل و نصب‌ها و استعفاها یا برکناری‌های بی‌موقع به یک امر عادی تبدیل شده که خود دلیلی بر وجود بحران در لایه‌های زیرین قدرت در امریکا است اما هیچ یک از عزل و نصب‌ها به اندازه برکناری تیلرسون خبرساز نبوده است.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، هرچند از آغاز دوره ریاست جمهوری ترامپ، عزل و نصب‌ها و استعفاها یا برکناری‌های بی‌موقع به یک امر عادی تبدیل شده که خود دلیلی بر وجود بحران در لایه‌های زیرین قدرت در امریکا است اما هیچ یک از عزل و نصب‌ها یا برکناری‌ها و استعفاهای گذشته به اندازه برکناری رکس تیلرسون خبرساز و حساسیت‌برانگیز نبوده است. یکی از دلایل این مسئله به نوع برکناری تیلرسون برمی‌گردد که در زمان سفر خارجی وی به پنج کشور افریقایی اتفاق افتاده و به نوشته گاردین ساعت دو بامداد وی را از خواب بیدار و تصمیم ترامپ برای برکناری وی را به اطلاع او رسانده‌اند و اینکه در خلأ حضور وی در واشنگتن چه اتفاقی افتاده است و چه کسانی در تحریک و تشویق ترامپ به برکناری وی نقش داشتند خود یکی از پرسش‌های مهم در این زمینه است اما با توجه به اینکه برکناری تیلرسون بلافاصله بعد از سفر بنیامین نتانیاهو به امریکا روی داد از این‌رو احتمال می‌رود که وی و لابی صهیونیستی نیز در این برکناری نقش داشته باشند. به‌خصوص که میانه خوبی میان تیلرسون و رژیم صهیونیستی و شخص نتانیاهو برقرار نبود و تیلرسون در آخرین سفر خاورمیانه‌ای خود به‌رغم درخواست هواداران رژیم صهیونیستی در کنگره از سفر به فلسطین اشغالی خودداری کرد و درست در زمانی که اوج تنش در روابط میان این رژیم و لبنان بر سر استفاده از حوزه نفتی بلوک 9 واقع در جنوب لبنان برقرار بود، به بیروت سفر کرد.
از دیگر سو، برکناری تیلرسون بعد از آن روی داد که روابط میان انگلیس و روسیه بر سر مسمومیت یک جاسوس سابق روسیه در لندن شکرآب شد و دولت انگلیس، روسیه را به دست داشتن در این زمینه متهم کرد و تیلرسون نیز مواضعی در حمایت از دولت انگلیس علیه روسیه اتخاذ کرد. برخی کارشناسان تأثیر این مسئله را بر برکناری تیلرسون از زاویه روابط ویژه‌ای می‌دانند که گفته می‌شود از قبل میان روسیه و شخص پوتین با ترامپ برقرار بوده و لذا برکناری تیلرسون را نوعی حمایت از روسیه ارزیابی می‌کنند اما بعید است چنین ارزیابی به واقعیت نزدیک باشد زیرا پمپئو با توجه به سابقه نظامی‌گری و اطلاعاتی‌اش در مقایسه با تیلرسون چهره‌ای به مراتب افراطی‌تر محسوب می‌شود و در بسیاری موارد از رویکردهای افراطی‌طلبانه حمایت می‌کند. همچنین پمپئو در مقایسه با تیلرسون مواضع نزدیکی به رژیم صهیونیستی دارد و این در حالی است که در ماه‌های اخیر مواضع روسیه و رژیم صهیونیستی در سوریه به شدت با یکدیگر اصطکاک پیدا کرده است و در مواردی هم علیه یکدیگر وارد عمل شده‌اند. از جمله این موارد می‌توان به رد پای رژیم صهیونیستی در عملیات ناکام منفجر کردن پایگاه‌های هوایی و دریایی روسیه در سوریه با استفاده از 13 پهپاد مجهز به مواد فوق‌انفجاری یا سرنگونی دو فروند هواپیمای روسی در سوریه و متقابلاً نقش روسیه در سرنگونی یک فروند هواپیمای اف16 اسرائیلی در جولان با استفاده از یک موشک روسی اشاره کرد. همچنین در حالی که رژیم صهیونیستی همچنان برای براندازی دولت سوریه و ارسال تسلیحات به گروه‌های مسلح و تکفیری در غوطه شرقی تلاش می‌کند اما روسیه حفظ پایتخت سوریه و نظام سیاسی آن را خط قرمز برای خود می‌داند اما در عین حال از حل بحران بر اساس توافقات آستانه، سوچی و ژنو حمایت می‌کند. با چنین پیشینه‌ای احتمال می‌رود برکناری تیلرسون به سرسخت‌تر شدن مواضع امریکا در سوریه کمک کند که به همان میزان می‌تواند واکنش شدید روسیه را نیز به همراه داشته باشد.
بنابراین اگر از این منظر به تغییرات جدید در دستگاه دیپلماسی امریکا نگاه شود که این تغییرات به نفع چه کسی و به ضرر چه کس یا کسانی تمام خواهد شد، می‌توان گفت رژیم صهیونیستی یکی از طرف‌هایی است که فکر می‌کند این تغییر به نفع اوست و از این پس بیشتر خواهد توانست امریکا و دولت ترامپ را با ماجراجویی‌های خود همراه کند. البته آنچه جناح راستگرای صهیونیستی آن را به نفع خود می‌داند ممکن است برای امریکا و منافع ملی این کشور فاجعه‌آمیز باشد کما اینکه امریکا در دوره جرج بوش پسر نیز به تحریک همین نومحافظه‌کارانی که اکنون بر دولت ترامپ سیطره دارند، به اشغال عراق دست زد که به اذعان خود ترامپ چند تریلیون دلار بار مالی بر دوش مالیات‌دهندگان امریکایی گذاشت ضمن اینکه موقعیت بین‌المللی امریکا را در برابر رقبای بین‌المللی خود تضعیف کرد و در واقع بعد از زمینگیر شدن امریکا در عراق و افغانستان و بحران اقتصادی ناشی از آن بود که چین و هند رتبه اقتصادی و روسیه جایگاه نظامی و سیاسی خود را در جهان افزایش دادند. این بدین مفهوم است که اگر صهیونیست‌ها یک بار دیگر امریکا را به خطای استراتژیک وادار کنند این وضعیت به مراتب بدتر خواهد شد.
بنابراین اگر این فرض را بپذیریم که تیلرسون با اتخاذ رویکردی محافظه‌کارانه توانسته بود تا حدودی از رویکردهای افراطی‌گرایانه دولت ترامپ و عناصر تندروی آن بکاهد و زمینه را برای تعامل میان دولت ترامپ و جهان خارج به‌رغم اقدامات و سیاست‌های غیرمتعارف ترامپ فراهم کند اما از این پس احتمال می‌رود امریکا برای تعامل با جهان خارج با مشکلات و چالش‌های مضاعفی روبه‌رو شود. اتحادیه اروپا، چین، روسیه و ایران از جمله حوزه‌های چالش‌برانگیز محسوب می‌شوند. امریکا در دوره اوباما یکی از بهترین روابط و همکاری‌ها را با اتحادیه اروپا برقرار کرده بود اما اکنون دولت ترامپ در عرصه‌های مختلف با این اتحادیه دچار چالش شده و عملاً این اتحادیه را به جنگ تجاری فراخوانده است. حتی چالش‌هایی نیز در روابط میان امریکا و انگلیس مشاهده می‌شود و اکنون این دو کشور برای عرضه سهام آرامکو در بازارهای بورس خود دچار تضاد منافع شده‌اند و رقابت سنگینی را با یکدیگر آغاز کرده‌اند. چین نیز از این جنگ تجاری مستثنی نیست اما با این حال به نظر می‌رسد امریکا با نشان دادن پرچم سفید به چین و کره شمالی می‌خواهد به طور مقطعی در روابط استراتژیک این کشور و روسیه اخلال ایجاد کنند و در هر گونه برخورد و درگیری احتمالی با روسیه شاهد همراهی چین و کره شمالی با روسیه نباشند اما به نظر می‌رسد هر دو کشور به اهداف تاکتیکی امریکا در این زمینه واقف هستند. در مورد ایران نیز توافق هسته‌ای نه یک توافق دوجانبه بلکه یک توافقنامه بین‌المللی است که پشتوانه قطعنامه‌های سازمان ملل را نیز با خود دارد و لذا اگر دولت ترامپ تحت تحریک مافیای اسرائیلی و سعودی به خروج از این توافق اقدام کند جدا از عواقب پیش‌بینی نشده آن، حیثیت و اعتبار خود را زیر سؤال خواهد برد.
در جمع‌بندی نهایی می‌توان گفت هرچند برخی بازیگران آشوب‌ساز که از همان ابتدا در به قدرت رساندن ترامپ و رادیکالیزه شدن سیاست خارجی امریکا کنار وی بودند امکان دارد به جابه‌جایی جدید در دستگاه سیاست خارجی این کشور به عنوان فرصتی برای پیشبرد سیاست‌های افراطی‌گرایانه خود نگاه کنند اما چه بسا امکان دارد آنچه آنها از آن به فرصت یاد می‌کنند در عمل به تهدیدی جدی برای خود و امریکا تبدیل کنند چراکه افراط در سیاست‌های ارعاب و تهدید امکان دارد آنها را دچار خطای محاسبه کند و آتشی را روشن کنند که خود قبل از دیگران در آن بسوزند.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
