به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مدرسهای که هنوز پس از گذشت 400 سال پا برجا است و این مدرسه را به مدرسهی سلطانی یا مدرسهی مادرشاه نیز مینامند اما در بین عموم به عنوان مدرسه چهارباغ نیز معروف است. این بنا را میتوان آخرین بنای تاریخی دوران صفوی (دوران حکومت آخرین پادشاه صوفی، شاه سلطان حسین) نامید که به منظور تدریس و تعلیم طلاب علوم دینی مورد استفاده قرار میگرفت.
این مدرسه را مدرسهی سلطان مینامند چرا که در زمان شاه سلطان حسین ساخته شده است. از آنجایی که این مدرسه در خیابان چهارباغ قرار دارد به آن مدرسه چهارباغ میگویند و چون مادر شاه سلطان حسین چند کاروانسرا و بازار و نهاد اقتصادی را وقف این مدرسه کرده است، گاه این مدرسه را با نام مدرسهی مادر شاه میخوانند.
مدرسه چهارباغ، چهار ایوان دارد. نمای خارجی عمارت شامل یک سردر بلند و باشکوه و هفده طاق نمای دو طبقه آجری در اطراف آن است. کاشیهای ریز و ظریف، مقرنسهای پر نقش و نگار و خطوط مختلف، سر در ساختمان و ورودی بنا را به زیبایی هر چه تمامتر زینت دادهاند.
کتیبه سردر به خط نستعلیق سفید و روی زمینه کاشی لاجوردی نگاشته شده و تاریخ 1112 هجری قمری بر آن حک شده است. این کتیبه را عبدالرحیم جزایری کتابت کرده است.
دو دهانه سردر با کاشیهای فیروزهای تزئین شده و بر روی دو پایه سنگ مرمری، گلدانی به شکل بسیار زیبا قرار گرفته است. در طرفین سر در دو سکوی مرمری بسیار نفیس و عالی وجود دارد.
درختان کهنسال چنار و جوی آبی که در میان آن جریان دارد، جلوهی بینظیری به زیباییهای معماری و کاشیکاریهای دیدنی این بنا داده است.
هیچ یک از آثار تاریخی موجود در شهر اصفهان به اندازهی مدرسه چهارباغ، توجه گردشگران و جهانگردان خارجی را به خود جلب نمیکند. این بنا را میتوان کلکسیون کاشیکاری ایرانی نامید. مدرسهی چهار باغ از نظر کاشیکاری دارای اهمیت ویژهای است و انواع مختلف این فن را مانند کاشی هفت رنگ، معرق، گره چینی، پیلی و معقلی را در خود جای داده و در حقیقت موزهی کاشیکاری اصفهان به شمار میرود.
حجرههایی که در دو طبقه و در فواصل ایوانهای مدرسه ساخته شدهاند به سکونت طلاب علوم دینی اختصاص داشته است. اکثر این حجرهها دارای نقشهی یکسانی هستند که از یک اتاق نشیمن در جلو و قسمتی به صورت صندوقخانه در عقب و قسمتی به نام بالاخانه تشکیل میشود. در جلوی این حجرهها ایوان زیبایی قرار دارد.
در بخش شمالی مدرسه، ایوان شمالی با دهانهای نسبتا عریض و ارتفاع زیاد قرار دارد که در جبهه مقابل آن، گنبد و منارههای ایوان جنوبی دیده میشود. کتیبه فوقانی داخل گنبد به خط عبدالرحیم جزایری خوشنویس عصر صفویه است.
تمامی سطوح داخلی بنا به قطعات کوچکی تقسیم میشود که با کاشی تزئین شده است. منبر دوازده پله مدرسه که یکپارچه از سنگ مرمر ساخته شده از بهترین نمونههای هنر حجاری و سنگتراشی آن روزگار است. در کنار این منبر، محراب نفیس و بسیار زیبای مدرسه قرار دارد که کتیبهی بالای محراب و منبر نیز به خط عبدالرحیم جزایری است.
همچنین دو سنگاب در داخل مدرسهی چهارباغ وجود دارد؛ یکی در سرسرای ورودی و دیگری در صحن مدرسه است این سنگابها در قدیم برای وضوگرفتن یا آشامیدن بوده است.
انتهای پیام/ش