باشگاه خبرنگاران پویا- مجید گیاهچی
در آغازین روزهای هر بهار و همزمان با روز جهانی تئاتر، در جای، جای و اقصی نقاط جهان و ایران از معجزهای هزاران ساله و کهن که علیرغم کهنگی همچنان کار کرده، نافذ و موثر است، معجزهای که شاید هرگز از قدرت اعجازش به تمامی بهره گرفته نشده و بزرگترین اعجازش هنوز رخ ننموده است، سخن میگوئیم: از تئاتر.
ای تئاتر
حتی نفس ِآشنایی با تو هم یک معجزه است، معجزهای که البته لازم است درک و دریافت کنیم و در آن صورت برای تمام امکانات خارقالعاده و جادویی و سحرآمیزی که به ما میبخشی بیش از پیش ممنون و مفتخر خواهیم بود.
تلاش خواهیم کرد قدر موقعیت بینظیر و لذتبخشی که تو در اختیارمان میگذاری، موقعیتی که میتواند تمام وجود و هستی و زندگیمان را تحول و کمال ببخشد، درک و دریافت کنیم.
از تو ممنونیم که فرصت میدهی پردهها و نقابهای جانهای بیتابمان را کنار بزنیم، با خود و دیگران گفتوگو و مدارا کنیم و با پذیرندگی و کسب دانش و آگاهی، به کشف گوهر خود حقیقی و نابمان نایل شویم.
کنکاش در هزارتوهای وجودمان، توان و قدرت روبهرو شدنمان با خود و هستی و درک و دریافت و حضور بایستهتر در آن، پالودن خود و در کنار همدیگر قرار گرفتنمان، خودباوری و اعتماد به انسان و انسانیت و تلاش برای بهتر و انسانیتر کردن هر روزهی زندگی خود، دیگران و آیندگان، تنها و تنها و تنها با قدرت اندیشه و تصویر و کلمه و قدرت عظیم دیدن و شنیدن و درک کردن بهجای تمایل به گفتن و دیده شدن و تحمیل کردنهای مستبدانه، تنها بخشی دیگر از جادوها و معجزات توست.
اگر برای هر هدف دیگری جز ارتقا و اعتلای در وهلهی اول و منحصراً خود و بعد در صورت امکان هر شعاع گستردهتری، هر چند کوچک از اطرافمان، از تنها یک دوست یا یک عضو خانواده گرفته تا تمام خانواده، دوستان، همکاران، بستگان، هممحلیها، هممنطقهایها، همشهریها، هماستانیها، هموطنان و تمام جهانیان بیاندیشیم.
اگر جز سعادت دیگران، مهربانی و همزیستی و آگاهیبخشی برای رفع هر گونه فقر و ظلم و نابرابری و تبعیض و خشونت علیه کودکان، دختران، همسران و مادران و مردان و در یک کلام مقام انسانیت، به هر هدف دیگری بیاندیشیم.
اگر بهجای کمک به فرهنگ دیدن، شنیدن و درک و دریافت حتی مخالفمان و کمک به بیان آلام و اندیشههایشان، دفاع از حق آزادی مخالف و دفاع از اقلیتها و گروههای آسیبپذیر و فاقد قدرت دفاع و در معرض تهدید، تنها به طرح نظرات خود، بیتوجه به جهان پیرامونمان و دفاع از هر قدرت حاکم محلی، منطقهای، ملی و بینالمللی، بیتوجه به حقانیتش، بپردازیم.
اگر منصف و رئوف و کریم و از خودگذشته و عادل و ظلمستیز و انقلابی و آزادیخواه نباشیم، از تو ای تئاتر معجزهگر، دور افتادهایم.
شکلگیری تعصب و خشونت و تبعیضهای کور و مهلک از تفکر خودبرتربین و ظالمانهی حاکمان و مستکبران در ینگهی جهان تا شکلگیری هرگونه دوری از عقلانیت و توسل به هر نوع افراطیگری در پیرامونمان، از طالبان و داعش گرفته تا آنچه همین امروز در فلسطین و افغانستان و عراق و سوریه و بحرین و یمن و عفرین و هر گوشهی پرفتنهی دنیا در حال رویدادن است، آنجا که گوهر انسانیت را پاس نداشته و ظالمانه حق زیستن شرافتمندانه را از کودکان و زنان و مردان سلب میکنند و هر جا که حاکمانی با استبداد و ظلم، مردمانشان را در فقر و فلاکت و سختی، گرفتار و اسیر کردهاند و هر فریاد حقخواهی را در گلو خفه میکنند، از جمله نتیجهی دوری از تو و معجزات توست، ای تئاتر. تو که جز کلمه و تصویر و گفتوگو و تلاش برای درک و همراهی، زبانی نمیشناسی و با شمشیر و اسلحه و بمب و گلوله و هر نوع خشونتی، کوچکترین همراهی و آشناییای نداری.
هر گونه تلاشی برای خودنمایی و کسب شهرت و قدرت و ثروت، و بدیل شدن خواسته و ناخواسته به اهرم و چرخدندهای از چرخهی تثبیت ظلم و تضییع حقوق، تبعیض و نابرابری و خشونت و استبداد، در هر کجای جهان که باشد، گامی به بیراهه و دور شدن از تو تئاتر عزیز است.
پس قدر موقعیتی که در آن قرار گرفتهایم بدانیم و به خود و همکارانمان به ماندن و استمرار و تقویت ارتباطمان با تئاتر که شرافت انسانی است، اندیشه و کمک کنیم تا اعجاز بزرگ تئاتر که عدالت و آزادی و برابری انسانهاست خود بنمایاند که بزرگترین معجزهی تئاتر، آزادی انسانهاست، بزرگترین گمشده و قربانی تاریخ هزاران سالهی بشری.
انتهای پیام/