خبرگزاری تسنیم/ یادداشت مهمان*
... دیر زمانیست که در حاشیه ترافیک شهر شلوغی مثل تهران در کنار سایر حقوق شهروندی، حقی در کنار اقشار و دیگر مانند برخی گروهها ... برای تردد گروه پزشکان و جراحان در نظر گرفته میشد که از نظر افکار عمومی مردم بهعنوان حق انسانی اولیه ای برای عبور تسهیل شده و فوری پزشکان در ترافیک شلوغ و گره خورده خیابانهای تهران و در مراجعات فوری و غیر فوری برای معاینه و حضور بر بالین بیماران در بیمارستانها و سایر مراکز درمانی اعم از دولتی وغیر دولتی به رسمیت شناخته میشد.
سالیان قبل در زمان جنگ چند مشکل مد نظر قرار میگرفت. یکی صرفه جویی در مصرف بنزین در زمان جنگ تحمیلی و دیگری مشکل ترافیک قسمتهای مرکزی تهران بود. لذا در آن سالها مدیران طرحی به نام طرح ترافیک را در انداختند که اساس آن ورود اتومبیلهای کمتری به نقاط مرکزی تهران بود. بنابراین مجوزهایی برای گروههای خاصی که ضرورت حضور آنان در منطقه مرکزی تهران بدیهی به نظر میرسید صادر شد.
عمده ترین این گروهها پزشکانی بودند که محل کار آنان در این مناطق بود. در سالهای اول حتی مبلغ خاصی برای صدور این مجوز وجود نداشت. بعد از آن کم کم مبلغی به عنوان حق صدور این مجوز در نظر گرفته شد و هر سال مقداری بر آن اضافه شد بهنحوی که در سالهای اخیر مبلغ قابل توجهی شده بود. با این وجود پزشکان و کادرهای درمانی که محل کار آنان در منطقه طرح ترافیک بود با پرداخت این مبلغ و علاوه بر آن پرداخت به موقع تمام عوارض و جریمه های رانندگی و حق ثبت نام نظام پزشکی و گرفتن به موقع معاینه فنی اتومبیل، برای حضور در محل کار خود که اغلب هم بیمارستانهای دولتی و دانشگاهی مرکز شهر بود، اصطلاحاً آرم ترافیک میگرفتند.
صرف نظر از اینکه این حق همراه با دریافت مبالغ معتنابهی از طرف شهرداری تهران همراه بود و بهعبارتی منبع درآمدی برای شهرداری محسوب می شود، درحالیکه برای سایر گروهها تخفیفات ویژه ای در نظر گرفته میشد، ولی در کل از نظر پزشکان و سازمان صنفی آنان پرداخت این وجوه و مبالغ پذیرفته شده بود که طی یک پروسه حدود دو سه ماهه از اوائل فصل زمستان تا نیمه اول فروردین ماه سال بعد با واسطه سازمان نظام پزشکی و توسط شهرداری تهران بهانجام میرسید.
این مهم در گذر زمان و با حضور افراد مختلف در پست شهردار تهران در طی سالهای متمادی انجام شده و این حق پذیرفته شده بود. اگرچه در سالهای اخیر مبالغ هنگفت از طرف شهرداری برای این کار دریافت میشد ولی هرگز بهدلیل اینکه بههرشکل تسهیل در حضور بهموقع بر بالین بیماران انجام میشد، مورد اعتراض جدی قشر پزشکان قرار نگرفت. معمولا سیاستگزاران ابتدا با مشکلی مواجه میشوند و بعد برای حل آن راه حلی در نظر میگیرند.
سال 1396 و با انتخاب شهردار جدید اما زمزمههایی در ایجاد تغییراتی در طرح ترافیک شنیده شد که با توجه به مشکلات جدی عبور و مرور در تهران و آلودگیهای شدید در هوای پایتخت مورد توجه همه شهروندان قرار گرفت. آنچه در این افق هویدا شده است این است که اغلب افراد میتوانند با پرداخت مبالغی روزانه که بنابر ساعت ورود و خروج متفاوت است وارد محدوده شوند.
در واقع سیاستگزار سعی کرده حقی به اغلب افراد در صورت پرداخت هزینه بدهد. اما وقتی آرام آرام به پایان سال نزدیک شدیم و علیرغم هیاهوی زیاد و قیل وقال در مورد طرح جدید ترافیک پیشنهادی شورای شهر تهران، در تریبونهای مختلف و اظهار نظرهای مثبت و منفی هیچگونه حرکت و طرح سنجیده ای برای تسهیل این حق ساده برای صنف پزشکان که جزو حقوق شناخته شده اولیه و بدیهی صنفی برای اجازه حضور تسریع شده پزشکان در مواجهه با بیماران است، دیده و شنیده نشد؛ درحالیکه در طرح جدید تسهیلاتی برای سایر اقشار پیش بینی شده است، حتی مکاتبات مختلف و متعدد از طرف ریاست سازمان نظام پزشکی با شهرداری تهران بدون پاسخ ماند، و این موضوع در ذهن پزشکان وافکار عمومی شکل و شمایل دیگری یافت.
امروز که عملاً زمانی تا پایان فروردین ماه و آغاز طرح جدید ترافیک در تهران باقی نمانده این سوالات در ذهن همه پزشکان بهشکل معما و بیپاسخ باقیمانده که آیا این قبیل تغییرات ناگهانی و تدبیر نشده میتواند مشکلات جدی و جدیدی در مراجعه بیماران به پزشکان بیافریند و در روند سلامت جامعه خللی ایجاد خواهد کرد؟ و یا درخواست حضور پزشکان بر بالین بیماران بدحال دچار خدشه و آسیب خواهد شد؟
آیا از نظر فرهیختگان جامعه و افکار عمومی تردد سریع و فوری در شهر برای یک صنف دیگر مهمتر است یا رسیدن یک جراح بر بالین بیمار بدحال؟ و آیا نرسیدن یک پزشک بهموقع بر بالین بیمار مهم نیست؟ بهراستی آیا عقل سلیمی در این میان برای این موضوع ساده راه حلی خواهد اندیشید؟
من از مفصل این نکته مجملی گفتم
توخود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
*دکتر محمدی اردهالی - متخصص گوش حلق و بینی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران - بیمارستان امیراعلم
انتهای پیام/