به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، درحالی که میلیونها نفر از آمریکاییها درگیر استفاده از اطلاعات منتشرشده فیسبوک در انتخابات ریاستجمهوری 2016 بودند در گوشه دیگری از دنیا گروههای مدافع حقوق بشر معتقدند جنگطلبان از رسانههای اجتماعی بهصورت گستردهای برای انتشار سخنرانیهای فتنهجویانه علیه مسلمانان در میانمار استفاده کردهاند.
محور این سخنرانیها بهطور خاص علیه اقلیت مسلمان روهینگیا است؛ گروهی که سالهاست هدف سرکوب، خشونت و سوءاستفاده ارتش میانمار قرار گرفتهاند. از سوی دیگر ارتش میانمار در توجیه این رفتار مدعی است که تنها تروریستها را هدف قرار داده است.
فعالان حقوق بشر در داخل و خارج از این کشور معتقدند هجمه علیه مسلمانان روهینگیا از تولید خبر در رسانههای حامی دولت گرفته تا تصاویر دروغین و کاریکاتورهای مستهجن علیه مسلمانان روهینگیا متنوع است.
در واکنش به این هجم از مطالب مغرضانه، گروهی از شرکتهای حوزه فنآوری و سازمانهای مردمنهاد در میانمار در نامهای سرگشاده به مارک زاکربرگ، مؤسس فیسبوک اعتراض شدید خود را نسبت به آنچه "واکنش نامناسب تیم فیسبوک" نامیده و آن را باعث تشدید استفاده از این رویکرد در میانمار میدانستند، ابراز داشتند.
این گروه با استناد به مکالمات صورتگرفته در پیامرسان فیسبوک که در یکی از آنها بر مسلح شدن در برابر مسلمانان در سال 2017 تأکید شده بود، اعلام کرد که چنین اقداماتی نشانه بارز استفاده از فیسبوک بهعنوان ابزاری برای آسیبرسانی است.
تصاویر مربوط به مکالمات فیسبوکی میانماریها برای سرکوب مسلمانان که بههمراه نامه سرگشاده به مارک زاکربرگ ارسال شد (در این مکالمه بر اتحاد و مسلح شدن مردم میانمار برای سرکوب حملات (دروغین) مسلمانان تأکید شده)
در بخشی از این نامه آمده است: جدا از اینکه چنین اقداماتی باید متوقف شوند، آنها بهشیوه بیسابقهای پخش شده و باعث وحشت بیسابقهای شده و دستکم سه حادثه را بههمراه داشته است.
زاکربرگ در مصاحبهای با ازرا کلین در ووکس بر شناسایی سخنرانیهای تنفرآمیز توسط سیستم فیسبوک تأکید داشت اما طبق گفته نویسندگان این نامه، سیستم مورد نظر در شناسایی سخنان رد و بدل شده با آنچه از سوی زاکربرگ سیستماتیک خوانده شده بسیار فاصله دارد.
تحقیقات جدید نشان میدهد زمانی که افراطگرایان قصد تشدید تنش در میانمار را داشتند، فیسبوک نقشی کلیدی در این امر ایفا کرد.
مشاهده پستهای منتشرشده توسط شهروندان میانمار در 2017 نشان میدهد که پس از کمپین نظامی ماه آگوست در ایالت راخین این کشور تعداد مطالب منتشرشده تنفرآمیز علیه مسلمانان بهشدت افزایش یافت.
استفاده میانماریها از فیسبوک بهعنوان یک سلاح برای سرکوب اعتراض مسلمانان
این کمپین ابتدا زمانی شکل گرفت که یک گروه با نام ارتش رستگاری روهینگیا در آراکان خواستار اتحاد مسلمانان علیه ظلم و خشونت شده بود، گروهی که بهسادگی توسط دولت میانمار بهشدت سرکوب شد. اقدام این گروه بهانهای به دست دولت داد و در نهایت باعث فاجعهای شد که سازمان ملل آن را پاکسازی نژادی و بحران مهاجران خواند. در این بحران 700 هزار روهینگیایی مجبور به ترک خانههای خود و پناه بردن به کشور بنگلادش شدند.
در ماه مارس سازمان ملل فیسبوک را به مشارکت گسترده و شدید علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار متهم کرد. مرزوخی داروسمان، رئیس یکی از تحقیقات سازمان ملل در مورد رسانههای اجتماعی در میانمار گفت: سخنان تنفرآمیز و تحریک به خشونت در رسانههای اجتماع، بهخصوص فیسبوک پررنگ است و عموماً کنترل نمیشود.
جس کالیب پترسون، مدیرعامل یک استارتآپ در میانمار با نام فاندیار گفت که این کشور دچار یک تأثیر جهشی دیجیتال شد. تا سال 2014 نفوذ تلفنهای همراه در این کشور کمتر از 5 درصد بود اما در طول یک شب و با ارائه سیمکارتهایی بهارزش 150 دلار تعداد زیادی از مردم موفق به خرید گوشیهای تلفن هوشمند شدند.
داروسمن از سازمان ملل درباره نفوذ رسانههای اجتماعی گفت که در میانمار شبکه اجتماعی فیسبوک است و فیسبوک همان شبکه اجتماعی است، که این مسئله تنها در خدمت گسترش هرچه بیشتر اظهارات از روی تنفر است.
فیسبوک در واکنش به این اتفاقات مدعی شده که از پلتفرمی برای مبارزه با اظهارات نژادپرستانه و تنفرآمیز استفاده میکند و بهروی نوعی فنآوری سرمایهگذاری کرده تا به نتایج مورد نظر خود دست یابد.
زارنی که یک فعال حقوق بشری است معتقد است که این کشور دارای یک سنت ایدئولوژیک قدیمی است که در آن نسلکشی پذیرفته شده است. این سنت تا حدی به حمایت از دشمنان امپراطوری بریتانیا ازجمله نازیها و در مقابله با تصرف بریتانیا بر این کشور در دهه 1930 و 1940 مرتبط است.
با وجود این اتفاقات، آنگ سان سوچی، رهبر میانمار به سکوت در برابر رفتار ناعادلانه با اقلیت مسلمان روهینگیا متهم است. نای سان لوین، یک مدافع حقوق مسلمانان در میانمار درباره سیاستهای سوچی گفت: او هیچ کاری در دفاع از مسلمانان روهینگیا انجام نمیدهد. او برای رسیدن به این موقعیت بیش از 15 سال تلاش کرد.
او ادامه داد: او هرگز در دفاع از هیچ اقلیتی صحبت نخواهد کرد. اگر با مردم ستمدیده ابراز همدردی کند، موقعیت خود را از دست خواهد داد. در واقع او هرگز یک مدافع حقوق بشر نبوده بلکه یک سیاستمدار است.
انتهای پیام/*