به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، نشست میان دونالد ترامپ و کیم جونگ اون فرصت بینظیری را در اختیار شمال شرق آسیا قرار داده تا به بیش از هفت دهه مقابله و تنش پایان دهند. چالش جدی در این میان تفاوت بین انتظارات این دو رهبر است.
دولت ترامپ معتقد است که برای خلع سلاح پیونگیانگ تعهدی بر دوش دارد، بااینحال کیم جونگ اون، که با صرف هزینه بسیار به تسلیحات هستهای دست یافته و تا اندازه زیادی اعتبارش به آن وابسته است، احتمالاً تنها بهصورت تدریجی و بهازای دریافت امتیازاتی برای افزایش عمر حکومت خود با کنار گذاشتن تسلیحات هستهای موافقت خواهد کرد.
بیشتر بخوانید: گزارش تسنیم | آقای «اون» عامل اختلاف ترامپ و توکیو
برخی کارشناسان نگران این موضوع هستند که رهبر کره شمالی به سرنوشت معمر قذافی دچار نشود. این رهبر سابق لیبی برای کنار گذاشتن برنامههای موشکی و هستهای با آمریکا وارد مذاکره شد اما اندکی بعد توسط آمریکا و متحدان اروپایی سرنگون شد. موضوعی که کره شمالی بهطور خاص روی آن تأکید دارد پایان یافتن سیاست خصمانه آمریکا علیه این کشور است. سابقه نیز نشان داده که کره شمالی همواره این شعار را از طریق رسانههای خود منتشر کرده که تا وقتی سیاست خصمانه و تهدید هستهای آمریکا علیه کره شمالی پایان نیابد، این کشور هرگز بر سر موشکهای بالستیک و هستهای خود مذاکره نخواهد کرد.
در گذشته پیونگیانگ پیشنهاد داده بود که برای دستیابی به معاهده صلح مذاکراتی انجام شود که در نتیجه آن بهصورت رسمی این مناقشه پایان یافته و مانورهای نظامی سالانه آمریکا و کره جنوبی متوقف شوند. آمریکا میتواند با یک پیمان عدم حمله به کره شمالی موافقت کرده و متعهد شود اولین کشوری نباشد که از تسلیحات هستهای استفاده میکند. بدون شک تحریمها باید پایان پذیرد. کره شمالی احتمالاً انتظار دریافت کمک نهتنها از سوی جمهوری کره، بلکه از طرف ژاپن را دارد. آمریکا نیز احتمالاً پیشنهاد کمکهای بشردوستانه بهعلاوه حمایت از عضویت کره شمالی در بانکهای چندملیتی را ارائه میدهد.
البته تمام این موارد تنها ضمانتهایی بهروی کاغذ هستند.
زمانی که کره شمالی تنها عامل بازدارنده خود را کنار بگذارد، تنها چیزی که در دست دارد، وعدهها خواهند بود. اوکراینیها در تفاهمنامه بوداپست متوجه ارزش کوتاهمدت وعدههای آمریکا شدند.
این تفاهمنامه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به امضای آمریکا، روسیه و چند کشور رسید، علاوه بر این واشنگتن میتواند درخواستهای بیشتری درباره حقوق بشر و اقدامات دموکراتیک مطرح و پیونگیانگ را تهدید کند در صورت عدم پایبند بودن به آنها همه قولهای خود را فراموش کند.
سرنوشت قذافی نشان داد که واشنگتن همواره تمایل به فراموش کردن وعدههای خود را دارد. صدام حسین نیز اگر زنده بود میتوانست همین شکایت را داشته باشد. دولت ریگان پس از حمله صدام به ایران از او حمایت کرد و سفیر جرج بوش پدر اذعان کرد سرنوشت کویت اهمیت کمی برای واشنگتن دارد. از سوی دیگر رفتار دونالد ترامپ نیز این اطمینان را ایجاد نمیکند که رئیسجمهوری آمریکا به حرف خود پایبند باشد.
به هرحال ترامپ تمام تلاش خود را برای نابودی توافقات رؤسای جمهور قبل از خود داشته که از آن جمله میتوان به توافقاتی مانند پیمان ترانس ــ پاسیفیک، توافق آبوهوایی پاریس و توافق هستهای ایران (برجام) اشاره کرد. مایک پومپئو، وزیر خارجه آتی آمریکا نیز اخیراً به این مسئله اشاره کرده که از تغییر رژیم در پیونگیانگ حمایت میکند.
روسیه و چین نیز میتوانند ضمانتهای امنیتی به پیونگیانگ ارائه دهند اما کره شمالی همواره استقلال خود از این دو همسایه بزرگ را حفظ کرده است. بهنظر میرسد کیم نگران این احتمال است که دشمنان پنهانی وی در چین بهدنبال کنار گذاشتن او از قدرت باشند.
وی در سال 2013 دایی خود را که رابط اصلی رژیم با چین بود و سال گذشته نیز برادر ناتنی خود را که میتوانست گزینه چین برای یک رهبر کره شمالی با خصوصیات مطیعتر باشد، اعدام کرد، از این رو این احتمال وجود دارد که رهبر کره شمالی برای محافظت از خود بیش از حد بهروی چین اتکا نکند.
شاید به همین دلایل کره شمالی بهدنبال نزدیک شدن به آمریکا بوده و بهعوض خواستار خروج نیروهای آمریکایی از شبهجزیره کره باشد. برخی از کارشناسان اعلام کردند این کار میتواند باعث از دست رفتن یکی از بزرگترین متحدان آمریکا شده و این باور را تقویت کند که آمریکا اهمیت کمی به متحدان خود داده و بهعوض تنها نگران تهدیدات مستقیم علیه خاک خود است.
انتهای پیام/*