به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیتالله ابوالقاسم علیدوست امروز در همایش مراسم نکوداشت صاحب جواهر" عیار فقاهت" که در مدرسه آیتاللهالعظمی گلپایگانی در قم برگزار شد، به بررسی دوران علمی صاحب جواهر پرداخت و اظهار داشت: دوران حیات صاحب جواهر زمان شکوفایی حوزه علمیه نجف بوده و کتب بسیار غنی در آن دوران نوشتهشده است.
وی به جایگاه علمی کتاب صاحب جواهر نزد بزرگان شیعه اشاره کرد و افزود: این کتاب ازنظر بسیاری از بزرگان تاریخ تشیع اثری بینظیر بوده و در این اثر بایستههای اجتهاد در یک مجموعه نظاممند گردآوریشده و انضباط فقهی را در عین حفظ اصول مدنظر گرفته است.
استاد سطح خارج حوزه نگاه صاحب جواهر را به فقه پویا و پایا معرفی کرد و گفت: وی در روششناسی اجتهاد روش خاصی داشت و با استفاده از روایات دقیقترین و کاملترین حکم را استخراج میکرد و توجه وی به پیامد فتوا در چینش ادله منحصربهفرد بود.
وی نگاه صاحب جواهر را به سهله و سمحه بودن دین تحلیل و خاطرنشان کرد: صاحب جواهر مسئله سهله و سمحه بودن دین را بهعنوان یک قاعده قبول نداشت و به آن بهعنوان یک پیشفرض در رویکرد به ادله نگاه میکرد و سهولت دین را به معنای تساهل و بیاعتنایی تعریف نمیکرد.
آیتالله علیدوست با مطرح کردن این سؤال که آیا میتوان از نصوص مبین مقاصد استفاده کرد افزود: تکلیف نصوص دینی ما در نصوص مبین شریعت روشن است اما استفاده از نصوص مبین مقاصد باوجود تائید برخی هنوز در ابهام بوده و پژوهشگران نص پسند بر این بخش اعتباری قائل نیستند اما ازنظر بنده هر دو نص مبین را در کنار هم باید دید.
انتهای پیام/ش