شیراز| پای بحران قیمت‌تمام شده روی گلوی تولیدکننده ایرانی
تولید کشور با بحران «قیمت تمام شده» مواجه است و به همین دلیل نمی‌تواند در بازار داخلی و خارجی با کالاهای خارجی رقابت کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، یکی از مزیت‌های مهم حمایت از تولید داخلی، اشتغال‌زایی است که بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی جامعه را به دنبال دارد و پس همین یک مزیت کافی است تا ما را به خرید و مصرف کالای ایرانی ترغیب کند اما واقعیت امر این است که کالاهای ایرانی هنوز از لحاظ کیفیت و قیمت قابل رقابت با کالای خارجی نیست.
جمال رازقی، رئیس اتاق بازرگانی شیراز، در این باره می‌گوید: امروز تولید کشور با بحران «قیمت تمام شده» مواجه است و به همین دلیل نمی‌تواند در بازار داخلی و خارجی با کالاهای خارجی رقابت کند.
وی با طرح این سوال که چرا مجلس موضوع قیمت تمام شده را خط قرمز خود در تصمیمات نمی‌گذارد و چرا به جای پرداختن به مسائل اصولی اقتصاد کشور با جریانات سیاسی همراه میشود؟ می‌افزاید: تصمیم‌گیری‌های کشور همه مبتنی بر سیاست است و مبتنی بر اقتصاد کشور و منافع ملی نیست.
رازقی با بیان اینکه هزاران شغل در حال از دست رفتن است و آمار بیکاری در تحصیل‌کردگان کشور به 25 درصد رسیده است، می‌گوید: 65 درصد مالیات کشور را بخش تولید پرداخت می‌کند در صورتی که سیستم واسطه‌گری و دلالی کشور سهم چندانی در پرداخت مالیات ندارد و این یعنی اینکه ما عملا پا روی گلوی تولید ملی گذاشته‌ایم و در حال خفه کردن آن هستیم.
رحمان دهقان یکی از تولیدکنندگان ایرانی است که به گفته خودش به دلیل «نبود بازار» و «عدم حمایت از تولید» در آستانه تعطیلی مزرعه پرورش ماهی خود است.
وی نیز می‌گوید: به دلیل عدم حمایت از تولید قیمت تمام شده محصول ما بالا است و تولید هر کیلو ماهی برای ما 11 هزار تومان تمام میشود اما در خوشبینانه‌ترین حالت هر کیلو ماهی را در بازار 10 هزار تومان از ما می‌خرند.
بیشتر تولیدکنندگان ایرانی نیز که در عرصه‌های مختلف صنعتی و کشاورزی پا به میدان تولید می‌گذارند از وضعیت حمایت از صنعت و تولید گلایه دارند. محمود عوض‌پور، کارآفرین جوان فراشبندی که در زمینه پرورش شترمرغ در حال فعالیت است می‌گوید: از صنعت تولید شتر مرغ در کشور ایران حمایتی نمی‌شود و نهاده‌های مربوط به این صنعت گران است به همین دلیل قیمت‌تمام شده ما بالا می‌رود.
وی با بیان اینکه گوشت، پوست، تخم و روغن شترمرغ قابل استفاده است اما در حال حاضر بیشتر گوشت شترمرغ خریدار دارد، می‌گوید: پوست شترمرغ در 12 ماهگی قابل استفاده است اما به دلیل گران بودن نهاده‌هایی مثل سویا برای تولیدکننده صرفه اقتصادی ندارد که 12 ماه شترمرغ را پروش دهد بعد بفروشد بنابراین مجبور است که در 6 یا 7 ماهگی شترمرغ را ذبح کند و فقط گوشت آن را به فروش برساند.
این کارآفرین جوان که معلم ابتدایی است و در تهران شاغل و ساکن بوده است، می‌گوید: به دلیل علاقه‌ای که به کار در طبیعت داشتم با تحقیقاتی که انجام دادم متوجه شدم که این حرفه صرفه اقتصادی بالایی دارد بنابراین از محل کارم که تهران بود به فراشبند که محل تولدم بود بازگشتم اما وقتی وارد این کار شدم با مشکلاتی این چنینی روبه‌رو شدم.
وی می‌گوید: در حال حاضر علاوه بر خودم پدر و برادرم نیز در کنار من در مزرعه پرورش شترمرغ فعالیت می‌کنند و ما علاوه بر فروش گوشت شترمرغ، روغن شترمرغ و تخم تزیین شده شترمرغ را نیز به فروش می‌رسانیم.
این جوان کارآفرین در سال 95 علاوه بر آورده شخصی با دریافت تسهیلات از بسیج سازندگی شهرستان فراشبند مزرعه شترمرغ خود را راه‌اندازی کرده و به گفته خودش دوره اصلاح را پشت سرگذاشته و در حال حاضر برای گسترش فعالیت‌اش نیاز به وام دارد و در کنار همه اینها به حمایت از تولیدی که انجام می‌دهد نیز نیاز دارد.
گزارش از ثریا ستاری
انتهای پیام/م
