به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، توماس ماخ از فیلمبرداران مطرح جهان که سابقه همکاری با کارگردانهای بزرگی مانند ورنر هرتسوگ، ادگار رایتز، الکساندر کلوگه، ورنر شروتر را در کارنامه دارد، با آثاری چون «آگیره، خشم پروردگار» (ورنر هرتسوگ، 1972)، «هاینریش» (هِلما ساندرسبرامس، 1976-1977)، «پادشاهی ناپل» (ورنر شروتر، 1978)، «پالرمو یا وولفسبورگ» (شروتر، 1980)، «فیتزکارالدو» (هرتسوگ، 1982)، «قدرت احساس» (الکساندر کلوگه، 1983)، «آخرین سفر والر» (کریستیان واگنر، 1989)، مجموعه فیلمهای «هایمات» (ادگار رایتز، 2002-2004) و شناخته میشود.
وی در کارگاه تخصصی خود در بخش دارالفنون، درباره وضعیت کنونی فیلمبرداران اروپایی گفته بود با افزایش قابلیتهای رایانهای در حوزه تصویر، علاوه بر کمرنگ شدن نقش فیلمبرداران در ایجاد خلاقیت بصری، در مسائل مالی نیز دستمزد فیلمبرداران با افت مواجه شده است. این مهم ما را بر آن داشت تا با وی گفتگویی داشته باشیم درباره وضعیت کنونی فیلمبرداران در اروپا.
شما در کارگاهتان از تغییرات دستمزدهای فیلمبرداران در اروپا صحبت کردید که نسبت به گذشته کاهش یافته است. آیا این خواست کارگردانان است و آیا این در ارزشِ هنری آثار اثر منفی گذاشته است؟
توماس ماخ: من نگفتم که این خواست کارگردانان است. این مسئله به سبب گسترش تکنولوژی و تجهیزات است. این حرفِ شما را هیچکدام از کارگردانان نمیخواهند. اغلب میخواهند بیشترین زحمت را برای فیلمشان بکشید و میگویند هر کاری میتوانید بکنید تا فیلم من بهتر شود؛ ولی میگویند لطفاً به خاطر کاری که انجام میدهید از ما وقتِ بیشتری نخواهید. به خاطر اینکه ما برای این زمانها باید بودجه در نظر بگیریم و وقت ما کوتاه است.
وقتی تاریخ سینما را مرور میکنیم در دورۀ اِکسپرسیونیسم آلمان نقش فیلمبردارها خیلی پررنگ بوده است، آیا فقط تکنولوژی بوده که اتحاد را بین فیلمساز و فیلمبردار کم کرده است یا نه نگرشهای هنری هم در این قضیه تاثیرگذار بوده است؟
توماس ماخ: بله، البته در آن دوره قبل از آن نقاشیِ اِکسپرسیونیسم هم در آن فیلمها خیلی اثر گذاشته بود.
در این سالها در فیلمهای آوانگارد آلمانی سکانسها و نماهای طولانی زیاد شده است. در این شیوۀ فیلمبرداری، فیلمبردارها جایگاه مهمی دارند تا نماهای خوبی آفریده شود. در این وجه نقش فیلمبردار چگونه است؟ آیا فیلمبردار نقشِ قدیمی خودش را حفظ کرده است؟
توماس ماخ: میتواند باشد، میتواند نباشد. این خیلی ربطی به کارِ فیلمبردار ندارد، بیشتر مربوط به کارگردان است که باید فکر کند که چگونه میخواهد کلِ میزانسن و چیزهایی که در آن صحنه جریان دارد را برنامهریزی کند و من فقط میتوانم امیدوار باشم که او از قبل به همه چیز فکر کرده است.
آیا نقش فیلمبردار فقط در آلمان کمرنگ شده است یا در کل جهان؟
توماس ماخ: فکر میکنم در کل دنیا این تاثیر را گذاشته؛ ولی باید این نکته را تأکید کنم هر فیلمی و هر کاری بالاخره فرق میکند. این طوری به صورت کلی نمیتوانم بگویم و جواب بدهم. به خاطر اینکه بیشتر از اینکه فکر کنیم آن فیلمبردار چه نوع فیلمبرداری است باید ببینیم تجربیات شخصیش در زندگی چیست و خوب است یا نیست. چگونه فکر میکند و همۀ اینها را باید درنظر بگیریم و بینیم چه پروژهای است تا بتوانیم قطعیتر نظر بدهیم.
==================
گفتگوی از احسان زیورعالم
مترجم: کیمیا ایزدپناه
==================
انتهای پیام/