به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، شهر تبریز در طول یک هفته گذشته میزبان رقابتهای لیگ جهانی والیبال نشسته مردان بود؛ رقابتهایی که نخستین دوره آن برگزار شد. در این رویداد 6 تیم ایران، بوسنی، اوکراین، روسیه، آلمان و آمریکا حضور داشتند که در پایان تیم ملی کشورمان با 6 برد پیاپی به مقام قهرمانی رسید.
* تبریز 2018 و قبول اولین میزبانی بزرگ
این میزبانی با توجه به نامگذاری تبریز به عنوان پایتخت گردشگری جهان اسلام در سال 2018، به این شهر واگذار شد که اتفاقا باید نمره قبولی و مطلوب برای مسئولان استان در نظر گرفت. با توجه به اینکه ورزش کشور برای نخستین بار در سطح جهانی بزرگسالان میزبانی رقابتی در بخش جانبازان و معلولین را بر عهده میگرفت، نحوه میزبانی آن اهمیت زیادی داشت. بر همین اساس نیز مسئولان سیاسی استان از جمله استانداری و شهرداری تبریز وارد گود شدند تا با یک همکاری دستهجمعی، یک میزبانی خوب در این شهر صورت بگیرد.
* تورنمنت رایگان برای میهمانان
تیمهایی که در این رویداد حضور داشتند، قطعاً همگی جزو برترینهای والیبال نشسته جهان هستند. تنها غایب بزرگ، برزیل بود که ترجیح داد در این مسابقات حاضر نشود. سایر تیمها یعنی بوسنی، اوکراین، آمریکا، آلمان و روسیه فقط با هزینه خرید بلیت رفت و برگشت وارد تبریز شدند و هیچ پول دیگری برای حضور در لیگ جهانی خرج نکردند. در واقع مسئولان برگزاری اعلام کردند که به منظور حمایت از این میزبانی، هزینه اقامت را بر عهده میگیرند؛ هزینهای که با توجه به اقامت ورزشکاران این پنج کشور در یکی از بهترین هتلهای تبریز، زیاد و سنگین هم بود.
* غیبت تماشاگران و سکوهای خالی سالن صدرا
لیگ جهانی والیبال نشسته ار زور پنجشنبه آغاز شد. به نظر میرسید با توجه به اهمیت این میزبانی برای تبریز، تماشاگران زیادی در سالن 2500 نفری صدرا حضور پیدا کنند، اما این تورنمنت با تعداد بسیار کمی تماشاگر آغاز شد. حتی در زمان بازیهای ایران هم حضور تماشاگران از 500 نفر در چند دیدار نخست فراتر نرفت. البته اوضاع در روز پایانی بسیار خوب شد و حداقل هزار نفر در سالن حضور داشتند که همین تعداد نیز گرمابخش فینال شد. به نظر میرسد برنامهریزی خوبی در این بخش صورت نگرفته بود؛ چرا که میشد با دعوت از مردم، نصب بنردر قسمتهای پر رفت و آمد شهر و ... پای تماشاگران بیشتری را به سالن باز کرد.
* حضور بانوان تماشاگر از روز نخست
یکی از نکات این بازی، حضور بانوان در سالن صدرا بود. از همان روز نخست بانوان به سالن آمدند و تعداد آنها در هر دیدار بیشتر از قبل نیز شد. حضور آنها در بخش مشخص شده سالن صدرا، هیچ مشکلی را به دنبال نداشت. هر چند که در اولین بازی از روز نخست اجازه ورود به بانوان نداشت که این هم ظاهراً از عدم هماهنگی بود، اما پس از آن این عدم هماهنگی هم از بین رفت و بانوان وارد سالن شدند.
* شلوغی کنار زمین
شاید یکی از نکات منفی این رویداد، شلوغی کنار زمین در زمان برگزاری بود. این مسئله که در تصاویر تلویزیونی نیز دیده میشد، در زمان برگزاری فینال به اوج خود رسید. بدون شک اگر این بخش از کار نیز خوب مدیریت میشد، تبریز همه استانداردهای یک میزبانی مطلوب را رعایت میکرد.
* رضایت مسئولان سازمان جهانی پارا والیبال از میزبانی ایران
برگزاری اولین دوره لیگ جهانی والیبال نشسته مردان در تبریز، رضایت نمایندگان سازمان جهانی پارا والیبال را به دنبال داشت. «گوردون نیلی» نماینده فنی این سازمان در این باره گفت: از جهت فنی نیز امکانات تبریز فوق العاده بود. همچنین معتقدم میزبانی ایران تقریبا به سطح استانداردهای جهانی و بازیهای پارالمپیک نزدیک شده است.
* تمجید وزیر ورزش
تماشاگران دیدار فینال شاهد حضور مسعود سلطانیفر وزیر ورزش و جوانان در سالن بودند. سلطانیفر که برای یک سفر استانی راهی آذربایجان شرقی شده بود، در مراسم اهدای مدال نیز وجود داشت. او هم دیگر کسی بود که از میزبانی این مسابقات تمجید کرد: «از همه تماشاگران و مسئولان تشکر کنم که تلاش کردند یک میزبانی آبرومندانه داشته باشیم. خوشبختانه میتوانیم نمره خوبی به برگزاری این رویداد بدهیم.»
* ورزش جانبازان و معلولین روی نوار موفقیت
توجه به ورزش جانبازان و معلولین بدون شک در حد و اندازه ورزش افراد سالم نیست. با این وجود، جانبازان و معلولین توانستهاند در همه رویدادهایی که شرکت میکنند، خوش بدرخشند. این بار هم یک تیم دیگر در این بخش عملکرد بسیار مطلوبی داشت که نباید به سادگی از کنار آن عبور کرد. تیم ملی والیبال نشسته سالهاست که قدرت بلامنازع رقابتهای جهانی و پارالمپیک است و دیروز در تبریز بار دیگر این قدرت را به رخ حریفان کشید.
هادی رضایی که خودش از بازیکنان این رشته بوده، سرمربیگری تیم ملی در سالهای اخیر را بر عهده گرفته و توانسته تیمی را مهیا کند که ستاره آن، کارِ تیمی و گروهی است و همه بازیکنان در ثبت نتیجه تاثیر گذار هستند.
* ملیپوشان امیدبخش
معلولیت چیزی نیست که به سادگی بتوان از کنارش عبور کرد، اما برخی افراد هستند که با تکیه بر توانمندیهای خود میتوانند این مسئله را نادیده بگیرند به موفقیتهای بزرگی دست پیدا کنند. بازیکنان والیبال نشسته هم در ایران و هم سایر کشورهایی که در لیگ جهانی حضور داشتند، مثال عینی و واقعی این وضعیت هستند. شاید اگر هر کدام از ما دچار ضایعه جسمی باشیم، امید کمی به ورزش و حتی زندگی داشته باشیم، اما اینها کاری کردهاند که همه افرادجامعه به افتخارشان روی هر دو پا بایستند و تشویقشان کنند.
از مرتضی مهرزاد، داوود علیپوریان، رمضان صالحی، صادق بیگدلی و ... گرفته تا ورزشکار آمریکایی که در 27 سالگی هر دو پایش را از دست داده بود، همگی این ورزشکاران نمونههای بارزی برای آن هستند که همه بدانیم امید به زندگی، ورزش و .. در هر شرایطی وجود دارد.
انتهای پیام/