به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، متن پیام آیتالله نوری همدانی به همایش کشوری آموزش دینی و قرآن دوره ابتدایی به شرح زیر است:
آموزش و تربیت دینی در کودکان و نونهالان، نخستین گامش در خانواده شکل میگیرد و رفتار پدر و مادر در حقیقت الگویی برای کودکان و نوجوانان است و آنان میتوانند با رفتار دینی و قرآنی خود زمینههای اولیه تربیت اسلامی را در نونهالانشان فراهم کنند.
علاوه بر نماز، آموزش قرآن به کودکان نیز یکی از وظایفی است که در سیرهی معصومین(ع) نسبت به آن تأکید فراوانی شده است و حتی حضرت امیر المومنین(ع) میفرمایند: «وَ حَقُّ الوَلَدِ عَلَى الوالِدِ أن یُحَسِّنَ اِسمَهُ وَ یُحَسِّنَ اَدَبَهُ، و یُعَلِّمَهُ القُرآنَ؛ حق فرزند بر پدرش این است که اسم نیکویی برای او بگذارد و او را بهخوبی تربیت کند و همچنین قرآن به او بیاموزد.»
بنا بر فرمایش حضرت امیرالمؤمنین(ع) آموزش قرآن به نونهالان و کودکان موضوعیت دارد و این مهم برعهده پدر است که یا خودش اگر علم و دانش آن را دارد، فرزندش را آموزش دهد و یا اگر خود این توانایی را ندارد، باید مقدمات این آموزش را برای او فراهم کند تا در محیطی آموزشی بتواند آموزشهای لازم برای تلاوت و فهم قرآن بهدست آورد.
همه این آیات و احادیث بیانگر اهمیت آموزشهای دینی و قرآن در سنین کودکی است و حال که نظام آموزشی کشور نیز از همان ابتدا دروس دینی و قرآن را در برنامههای درسی خود دارند، باید سعی کنند از این فرصت نظام آموزشی حداکثر استفاده را بکنند و نگذارند کلاسهای قرآن آموزش و پرورش بیمحتوا و ضعیف اداره شده و یا تعطیل شوند.
البته آموزش قرآن و علوم دینی به کودکان و نوجوانان از ظرافت خاصی برخوردار است و باید با رعایت همه نکات فنی و آموزشی و تربیتی باشد و برای دانش آموزان جذابیت داشته باشد، بهعنوانمثال بیان قصههای قرآن یکی از شگردهایی است که میتواند در جذب کودکان و نوجوانان مؤثر باشد، قرآن کریم قصههای فراوان دارد و هدفش از بیان این قصهها جذب مخاطب و هدایت انسانهاست و به یاد دارم که رهبر معظم انقلاب در بیان چگونگی علاقهمندی خود به قرآن اشاره داشتند «نخستین آشنایی من با قرآن توسط مادرم بود که قصههای قرآن را برای ما بازگویی میکرد.»
البته قرآنکریم لطایف و زیباییهای بسیاری دارد که اگر معلمین قرآن متبحر باشند و آموزشهای لازم را دیده و به شیوههای آموزشی و تربیتی هم آگاه باشند، قطعاً میتوانند دانش آموزان را در پناه قرآن و عترت پرورش دهند. نظام آموزش و پرورش باید همانطور که نسبت به دروس اصلی جدیت دارد، نسبت به دروس دینی و قرآن هم توجه لازم را داشته باشد و برای این دروس از معلمین آشنا به قرآن و یا اساتید حوزه استفاده کند و معلمی که تخصص دینی و قرآنی لازم را ندارد برای این درسها سر کلاس نفرستد.
هماکنون مهمترین بستر آموزش برای دین و قرآن در مدارس و آموزش و پرورش است و چنین فرصتی برای تربیت دینی و قرآنی کودکان و نوجوانان در بیرون نظام آموزش و پرورش بهآسانی ممکن نیست و ما باید از فرصتی که نظام اسلامی برای تربیت فرزندانمان پدید آورده است، حداکثر استفاده را داشته باشیم.
انتهای پیام/ ز