به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، اسپنسر کیم رئیس شرکت هوافضای "سی بی او ال" مستقر در کالیفرنیا و از پایه گذاران موسسه غیر انتفاعی پاسیفیک سنچری در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست نوشت: این را غالبا شنیده ام که مهمترین چیز برای رهبر کره شمالی ، ادامه حیات این رژیم و مهمترین چیز برای او زرادخانه هسته ای است. ولی با دیدار تاریخی رهبران کره شمالی و کره جنوبی، پیونگ یانگ رسما نشان داده است که چه چیزی مهمترین است. تسلیحات هسته ای مهم است ولی همواره تابعی از حیات سیاسی رژیم کره شمالی بوده است.
کیم جونگ اون رهبر کره شمالی به مردم این کشور چهار نکته را گفته است:
یک؛ برنامه هسته ای به هدفش دست یافته است و فعلا کار بر روی آن را متوقف می کنیم.
دو؛ همه تلاش های متمرکز بر ثروتمند کردن شما خواهد شد، مثل چینی ها و کره جنوبی ها.
سه؛ من عصر جدیدی را در تاریخ کره آغاز کرده ام آن هم از طریق آشتی و صلح با کره جنوبی.
چهار؛ برنامه هسته ای ما یانکی ها را مهار کرده و اکنون قصد دارم به خاطر امنیت دائمی بر سر تسلیحات هسته ای، معامله کنم و از آن به عنوان اهرمی برای ثروتمند کردن شما استفاده نمایم.
به نوشته واشنگتن پست دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با دخالتش در مساله هسته ای کره شمالی قصد دارد نهایت فشار را بر پیونگ یانگ وارد کند. هدف اصلی از این کمپین کشاندن کره شمالی به یک گوشه است تا این رژیم بین ادامه حیات و تسلیحات هسته ای یکی را انتخاب کند و به نظر می رسد رهبر کره شمالی ادامه حیات رژیم را انتخاب کرده است.
اعمال فشار بر کره شمالی از یک طرف نیز موجب کسب اعتبار توسط رئیس جمهور کره جنوبی است، وی قصد دارد به متحدان سیاسی خود در کاخ سفید اثبات کند که او نیز حامی اعمال فشار شدید بر کره شمالی است و از سوی دیگر به رهبر کره شمالی نیز نشان داده است که اگر خواستار دستیابی به توافق است، اکنون وقت آن است.
به نظر می رسد رهبر کره شمالی در این وضعیت، دست پایین تر و موضع ضعیف تر را دارد. کره شمالی کوچکترین و فقیرترین کشور در شمال شرق آسیا است. این کشور با چهار تهدید علیه موجودیت رژیمش روبرو است: از سوی آمریکا، کره جنوبی، تهدید داخلی ناشی از کودتای احتمالی و تهدید ناشی از چین.
ولی برای مقابله با این چهار تهدید علیه موجودیت کره شمالی چه اقداماتی باید انجام شود؟ برای شروع، یک معاهده صلح برای جلوگیری از هرگونه ماجراجویی آمریکا لازم است. دوم، رابطه با کره جنوبی تا زمینه ساز صلح و آشتی درازمدت بوده و موجب آغاز کمک های اقتصادی شود. سوم، اصلاحات اقتصادی شبیه چین که رهبر کره شمالی نسبت به کنترل رژیم مطمئن شده و به جای مقاومت در برابر آمریکا، رشد سریع را به عنوان منبع اصلی مشروعیت خود ایجاد نماید. در نهایت و مهمتر از همه، پایان تحریم های بین المللی و آغاز تنوع اقتصادی، کاهش وابستگی به چین و جلوگیری از تبدیل شدن به یک استان چین.
انتهای پیام/