به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، اردیبهشت گرچه ماه دوست داشتنی است اما این ماه پریشانترین کابوس را برای خانواده معدنچیان یورت آزادشهر به ارمغان آورد. حادثهای جانکاه که در دل بسترهای انتخابات ریاست جمهوری تنها دستخوش بازی سیاسی مسئولان قرار گرفت، به گونهای که موج عصبانیت معدنچیان با حضور رئیس جمهور چند روز پس از ریزش معدن و جانباختن 43 معدنچی، فوران کرد.
در پی این حادثه 120 کودک و فرزند از آغوش پدر محروم شدند و 43 خانواده بالاتر از سیاهی معدن یورت آزادشهر رنگ دیگری را در زندگی ندیدند.
هنوز یادمان نرفته که فاطمه، دختر یکی از جانباختگان معدن در آغاز سال تحصیلی در حرم امام رضا(ع) به خبرنگار ما میگفت که سال گذشته که به مدرسه میرفتم بهتر از امسال بود چرا که آغوش و نوازش پدر بدرقه راه من برای رفتن به مدرسه بود.
هنوز هم حرفهای خانواده معدنچیان این فاجعه حبس دلهای گرم و آشفته مادران و همسران افرادی شده که شهادتگونه و از دل زمین به آسمان الهی عروج کردند.
پاشنه آشیل همه حرفهایی خانواده معدنچیان برای وقوع این حادثه هولناک بیمسئولیتی، بیتوجهی و خاموش کردن صدای کارگران معترض این معدن به مسائل مختلف مانند ناامنی معدن، عدم تهویه مناسب و معوقات حقوق و مزایا، پایین بودن دستمزدهای معدنچیان بود که سالها قبل از این حادثه هربار از طرف مسئولی به جای شنیدن و پاسخگو بودن سرکوب و یا خاموش میشد.
قلب زخمی خانوادههای معدن یورت آزادشهر با وجود گذشت یک سال از فاجعه معدن یورت آزادشهر هنوز التیام نیافته است.
دلهای کودکان و فرزندان معدنچی هنوز غرق بیتابی پدرهایشان است، دستان محبتی که کوه سخت را در عمقهای یکهزار متری میشکاف امروز در پشت سنگهای سخت مزارها حبس شده و تنها انتظار خانوادههای معدنچی بهیاد ماندن خاطرههایشان است.
اقدامهایی مسئولان شهرستانی و استانی در مسائلی مانند ممانعت از اکران مستند زمستان یورت که فانوس جشنواره مردمی عمار را بدست آورده بود سبب جریحهدار شدن احساسات خانواده معدنچیان جانباخته این حادثه شد.
برخی از خانوادههای معدنچی نیز به سکوت خواص و دانشجویان در بررسی ابعاد مختلف این حادثه معترض هستند و خواستار این مهم هستند که دانشگاهها با کرسیهای آزاداندیشی که مقام معظم رهبری برای بررسی چنین رویدادهایی برآن تاکید دارد مانع از خاموشی و ظلم به صدای معدنچیان یورت آزادشهر شوند.
خانوادههای معدنچی که مستند زمستان یورت را آیینهای تمامنما از حرفهای خود میپندارند میگویند با جلوگیری از اکران چنین مستندی، مسئولان زمستانیورت دیگری را تکرار میکنند.
این خانوادهها معتقد هستند در گذشته اعتراضهای آنها شنیده نشده و بر اثر آن فاجعهای انسانی در معدن اتفاق افتاده و امروز نیز همان مسیر و به گونهای دیگر در حال ادامه یافتن است.
این خانوادها که از رسانهها دل پری دارند اعتقاد دارند که موضوع پرداخت دیه و مسکنی که ساخته نشده در رسانهها ویژه پرداخته شده و سبب ابتر ماندن دغدغههای خانواده معدنچیان شده است.
آنها اعتقاد دارند که مسئولان هر آنچه به آنها دادهاند را بگیرند اما همسران و پدران فرزندانشان را برگردانند و زندگی با روسیاهی و سرفههای سوزان همسرانشان را به حقوق جیرهبندی شده و دیه تقسیم شده در بین وارثان ترجیح میدهند.
انتهای پیام/ش