خبرگزاری تسنیم- تحقیق و توسعه (Research and Development) دو فرایند در هم تنیده هستند که خروجی آنها منجر به خلق محصولات جدید و یا تغییر در محصولات پیشین با استفاده از نوآوریهای فناورانه است. بسیاری از محصولات کاربردی که امروزه جزئی جداییناپذیر از زندگی ما هستند محصول فرایند تحقیق و توسعه هستند.
هرینه های تحقیق و توسعه در کارخانجات نقش مهم و حیاتی در فرآیند تولید بر عهده دارد و امروزه دیگر فعالیتهای تحقیقاتی در حوزه بهینه سازی صنعت نه تنها هزینه محسوب نمی شود بلکه نوعی سرمایهگذاری اساسی تلقی می گردد، بطوریکه میزان این سرمایه گذاری در سطح بنگاهها و سطوح ملی کشورها روز به روز در حال افزایش است.
استین فاکس، روزنامه نگار نشریه بلومبرگ آمریکا، آمارهای بسیار جالبی در خصوص میزان هزینههای تحقیق و توسعه شرکتهای بزرگ جهانی در سال 2017 ارائه کرده است (نمودار پایین)
بیشترین هزینههای تحقیق و توسعه در این سال به ترتیب به شرح ذیل بوده است:
1. آمازون با 22.6 میلیارد دلار در صدر این لیست قرار دارد.
"این رقم تقریبا معادل 5.4 درصد تولید ناخالص داخلی ایران در سال 2016 میباشد (آمارهای بانک جهانی)"
2. آلفابت یا همان گوگل با 16.6 میلیارد دلار رتبه دوم را به خود اختصاص داده است.
3. سامسونگ: 14.9 میلیارد دلار
4. فولکس واگن: 14.8 میلیارد دلار
5. مایکروسافت: 13.9 میلیارد دلار
6. هواوی چین: 13.3 میلیارد دلار
7. اینتل: 13.1 میلیارد دلار
8. اپل: 12.1 میلیارد دلار
با توجه به آمارهای بالا می توان به وضوح می توان فهمید که تحقیق و توسعه جزو لاینفک شرکتهای پیشرفته و برند جهان هست ولی حال سوال اینجاست که این هرینه در چشم شرکتهای داخلی چه میزان اهمیت دارد؟
براساس آمارها در شهرهای ما سهم تحقیق و توسعه هنوز ناچیز است و این به نوعی خود پاشنه آشیل اقتصاد ایران است. در استاد فرادست از جمله سند چشم انداز و برنامه ششم و سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی بر بحث تحقیق و توسعه و گسترش نوآوری تاکید موکد شده است و سهم 4 درصدی تحقیق و توسعه از تولید ناخالص کشور برای افق 1404 تدوین شده است اما مشاهد می کنیم که بر اساس گزارشهای سال 2016 ایران تنها 84/0 درصد از کل تولید ناخالص ملی(GDP ) خود را به تحقیق و توسعه اختصاص داده است.
از سوی دیگر یکی از صنایع برجسته در دنیا و کشورما خودروسازی است و تحقیق و توسعه نقش جدی در تغییرات تکنولوژیک این صنعت دارد، بسیاری از خودروسازان جهانی رقم قابلتوجهی را به این کار اختصاص میدهند. در این بین خودروسازان اروپایی و آمریکایی درصد بیشتری از سرمایه خود را صرف این موضوع میکنند؛ در این زمینه میتوان به هزینه 1/ 5 درصدی تحقیق و توسعه شرکت جیام، هزینه 5 درصدی تحقیق و توسعه رنو، هزینه 7/ 4 درصدی فورد در تحقیق و توسعه اشاره کرد. در این بین چینیها هزینه کمتری را برای تحقیق و توسعه در نظر گرفتهاند؛ در این زمینه میتوان به هزینه 4/ 1 درصدی چانگان و 9/ 0 درصدی شرکت جیلی اشاره کرد.
بنابراین شرکتهای خودروساز جهانی از طریق افزایش هزینه تحقیق و توسعه خود توانستهاند در بحث توسعه محصولات خود روند موفقی را دنبال کنند؛ این در حالی است که یکی از دلایل عدم توسعه خودروسازان داخلی بیتوجهی به تحقیق و توسعه در این شرکتها است و سلطه 20ساله پراید و پژو با کیفیت یکنواخت خود بر صنعت خودرو ایران خود گواه بی اهمیت بودن تحقیق و توسعه از دید دو شرکت ایران خودرو و سایپا است. در این زمینه وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز در برنامه راهبردی صنعت خودرو راهکارهایی در زمینه توسعه و گسترش کمی و کیفی صنعت خودرو پیشبینی کرده که از جمله آن افزایش سهم تحقیق و توسعه در شرکتهای خودروساز است.به عقیده کارشناسان تحقیق و توسعه موتور تغییرات تکنولوژیک در این صنعت به حساب میآید. این موضوع در شرایطی اهمیت دارد که با ورود صنعت خودرو جهان به مرحله نوینی از توسعه، اقتصاد مبتنیبر تولید جای خود را به اقتصاد مبتنیبر دانش و اطلاعات داده است؛ بنابراین توسعه مراکز تحقیق و توسعه در خودروسازیها موضوعی اجتنابناپذیر است.
انتهای پیام/