به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، رونمایی سه کتاب خداحافظ سارایوو، کارت پستال هایی از گور و لبخند من انتقام من است که با موضوع جنگ بوسنی و هرزه گوین که توسط انتشارات کتابستان معرفت به چاپ رسیده است, عصر امروز در سالن ملل سی و یکمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم انصاری نماینده انتشارات کتابستان معرفت در سخنانی در خصوص چاپ این کتاب ها گفت که دغدغه کار در حوزه بوسنی از آن جا در مجموعه ما شکل گرفت که جنگ بالکان و حوزه مقاومت در بوسنی در ادبیات ما مغفول واقع شده و دوستان احساس کردند باید کارهای جدی تری در این زمینه انجام شود.
وی ادامه داد: در همین راستا اقدام به ترجمه این سه کتاب کردیم. همچنین از طرفی در چند سال اخیر کتاب هایی که در حوزه بوسنی ترجمه شده دارای انحرافاتی از جریان بوسنی است و با توجه به اینکه در فضای حاکم بر بوسنی نسبت به دارای جریانی مقاومت متفاوت است و فضای اروپایی بر آن حاکم است, لذا تصوری که از ادبیات بوسنی داریم این نیست که داریم کتاب رزمندگان حزب الله را می خوانیم و از طرفی نباید این ادبیات را به نفع استعمارگران بکشانیم.امیدواریم بتوانیم قدمی در راستای این شهدا برداریم.
در ادامه جوا آودیش نویسنده کتاب لبخند من انتقام من است در خصوص کتابش گفت که من خودم را یک نویسنده حرفه ای نمیدانم و فکر نمی کردم که بتوانم بنویسم.
وی ادامه داد: من به دنبال این بودم که گوشه ای از مسولیت خود را در خصوص فرهنگ زنده نگه داشتن یاد قربانیان این واقعه و جلوگیری از فراموشی ادا کنم .
آودیش بیان کرد: این کتاب روایت خاطرات شخصی من با روایت عاطفی است و راوی این کتاب یک کودک است و نقطه قوت این کتاب آن است که وقتی آن واقعه اتفاق افتاد من 9 ساله بودم. نکته کتاب آن است که خیر و نیکی همیشه پیروز است
وی گفت: این کتاب در سال 2016در بوسنی منتشر شد و کمتر از یکسال به چاپ دوم رسید و پس از آن به انگلیسی و فارسی ترجمه شده و خط بریل آن هم آماده شده است. هدف نهایی من آن است که کتاب من و کتاب های مشابه این وارد متون درسی بوسنی شود و چون در بوسنی صحبت کردن در خصوص این قضیه ممنوع است و کتاب به گونه ای نوشته شده که افراد را به خشونت دعوت نمی کند و به همین خاطر برای کودکان مناسب است.
امیر سولیاگیچ نویسنده کتاب کارت پستال هایی از گور در سخنانی گفت که من از 21 سالگی ام مشغول نوشتن هستم و اولین بار بعنوان خبرنگار از سال 2001 کارم را شروع کردم و هیچ وقت به دنبال این نبودم که نویسنده کتاب باشم و علاقه ای به این قضیه نداشتم.
وی بیان کرد: همیشه احساساتی که در درونم بود اجازه نمی داد از آن واقعه بنویسم و سعی کردم مطالبی را بنویسم که خواننده تحملش را داشته باشد و به این طریق ادای دینی به کسانی که قربانی این راه هستند داشته باشم. این کتاب در واقع حاصل این است که چیزهایی را باید به یاد باید داشته باشیم و چه چیزهایی را از یاد ببریم.ک:
مهدی حیدری کارشناس مسائل بالکان نیز در این مراسم گفت: جنگ دهه 90 در بوسنی اولین آن نبوده و آخرین هم نخواهد بود و بیشترین تعداد جنگ در بوسنی است. وجه اصلیاین موضوع آن است که بوسنیایی ها جنگ هایشان را فراموش می کنند و پس از گذشت چندین سال از جنگشان گفتن از جنگ ممنوع است چون می گویند ممکن است باعث بروز اختلاف شود.
وی گفت: اگر آنها ادبیات را جدی بگیرند و انتقال دانش و تجربه ها انجام شود و برای آنان گفته شود بسیاری از مشکلات و معضلات آنها حل خواهد شد.
انتهای پیام/