اهواز| ماجرای "تک و رودستی" که رزمندگان ایرانی در فتح خرمشهر به بعثی‌ها زدند
مسئول تطبیق آتش سلاح سنگین تیپ ۲۲ بدر از تصور غلط عراقی‌ها سخن می‌گوید که فکر می‌کردند، رزمندگان ایرانی از سمت رودخانه و خرمشهر حمله می‌کنند بنابراین رو به آن سمت سنگر گرفته بوندولی رزمندگان به آنها رو دست می‌زنند و از پشت سر به آنها حمله می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، رزمندگان زیادی در کنار مردم برای دفاع از میهن در جنگ تحمیلی جنگیدند و از جان شیرینشان گذشتند تا امروز کشوری امن و آرام داشته باشیم اما در این بین اتفاقات و رشادت‌های آن زمان نیز نباید فراموش شود از این رو با مصطفی اسکندری‌پور مسئول تطبیق آتش سلاح سنگین تیپ 22 بدر به گفت‌وگو پرداختیم.
اسکندری‌پور اظهار می‌کند: از اولین روز حمله عراق به خرمشهر و در تمام عملیات بیت‌المقدس که از 10 اردیبهشت آغاز شد تا سوم خرداد که آزادی خرمشهر به صورت رسما اعلام شد در خرمشهر حضور داشتم.
وی به وحدت و همبستگی رزمندگان در دوران جنگ اشاره می‌کند و می‌افزاید: ما به دور از هر تفکری همدیگر را با لقب "برادر" صدا می‌کردیم و این موضوع برای همه یکسان بود به طوری که بین نیروی زیر دست و فرمانده تفاوتی قائل نبودیم و همه همدیگر را بردار خطاب می‌کردیم.
مسئول تطبیق آتش سلاح سنگین تیپ 22 بدر بیان می‌کند: اینکه همدیگر را به عنوان "برادر" صدا می‌زدیم فقط بر زبان‌هایمان جاری نمی‌شد بلکه در واقعیت همدیگر را برادر می‌دانستیم به طوری که حاضر بودیم که برادرانه جانمان را برای یکدیگر فدا کنیم.
وی می‌گوید: آیه شریفه "أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ " به معنای واقعی در جبهه‌ها مشهود بود و رزمندگان در روزهای جنگ برادروار می‌جنگیدند و جان خود را نثار دفاع از میهن و هم‌میهنیان می‌کردند اما در رابطه با دشمن همچون صاعقه‌ای بر آنان نازل می‌شدند و دشمن را به هلاکت می‌رساندند.
اسکندری‌پور عنوان می‌کند:اشراف کاملی در سطح شهر داشتیم به خوبی می‌دانستیم کدام نقطه از شهر را مورد هدف قرار دهیم و از همین رو تلافات زیادی را از دشمن گرفتیم و راه ورود نیروهای دیگر رزمندگان ایرانی به خرمشهر را تسهیل می‌کردیم.
وی ادامه می‌دهد: به دلیل اینکه تمام نقاط شهر را می‌شناختیم به گونه‌ای از مهمات استفاده می‌کردیم که پس از پیروزی و فتح خرمشهر، جنازه‌های زیادی از بعثی‌ها بر روی زمین افتاده بود آن هم بدون اینکه یگانی در آن نقطه عملیاتی انجام داده باشد. ما با سلاح سنگین توپخانه و ادوات توانستیم تلفات زیادی از دشمن بعثی بگیریم.
مسئول تطبیق آتش سلاح سنگین تیپ 22 بدر تصریح می‌کند: فتح خرمشهر برای ما لحظه نبود بلکه تمام دقایق و لحظه به لحظه فتح خرمشهر بود و ما از دوم خرداد وارد حومه شهر شدیم در دوم خرداد برای ما مسجل شد که کار عراقی‌ها تمام شده است هرچند که سوم خرداد رسما اعلام شد که خرمشهر آزاد شده است.
وی می‌افزاید: برای ما که در جریان عملیات بودیم فتح خرمشهر در یک لحظه نبود که از رادیو بشنویم خرمشهر آزاد شد بلکه به چشم خودمان آزاد شدن شهر را لحظه به لحظه می‌دیدیم. عراقی‌ها خرمشهر را با خاک یکسان کرده بودند و آن را به سه محور و میادین مین تبدیل کرده بودند. خرمشهر اسما یک شهر بود ولی در واقع خرمشهر یک میدان جنگ شده بود.
اسکندری‌پور یادآور می‌شود: عراقی‌ها تصور غلطی داشتند که فکر می‌کردند ما از سمت رودخانه و خرمشهر حمله کنیم بنابراین رو به آن سمت سنگر گرفته بودند ولی ما به آنها رو دست زدیم و از پشت سر به آنها حمله کردیم از این رو خیلی از بعثی‌ها بدون اینکه بتوانند از خود و یا سنگرهایشان دفاع کنند به اسارت درآمدند چرا که راهی جز اسارت نداشتند.
وی می‌گوید: به این دلیل که جاده ارتباطی بین خرمشهر و بصره را قطع کرده بودیم و هر چه عراقی در خرمشهر زخمی می‌شد جنازه‌اشان بر روی دست دیگر بعثی‌ها می‌ماند و حتی نمی‌توانستند جنازه‌ها را به بصره و یا جایی دیگر منتقل کنند.
مسئول تطبیق آتش سلاح سنگین تیپ 22 بدر بیان می‌کند: وقتی وارد شهر شدیم همه درمانگاه‌ها پر از جنازه‌هایی شده بود که از شدت خونریزی مرده بودند چرا که شهر توسط رزمندگان ایرانی محاصره شده بود و هیچ راه فراری برای بعثی‌ها نمانده بود.
وی می‌افزاید: دیگر بعثی‌هایی که زنده مانده بودند نیز اگر خودشان را اسیر نمی‌کردند جز هلاکت راه دیگری نداشتند بنابراین فوج فوج خود را تسلیم می‌کردند از این رو بیش از 19 هزار اسیر در آزادسازی خرمشهر به اسارت نیروهای اسلام درآمدند و این اسرا به قدری زیاد بودند که با کمپرسی‌ها و حتی ماشین‌های کشتارگاه حمل می‌شدند و به اهواز می‌بردند.
انتهای پیام/ش
